Beni Güzel Hatırla

Kapımın açılmasıyla o tarafa döndüm.Ozandı gelen.Ozan benim liseden beri arkadaşımdı.İkimiz de doktoruz şimdi.Ben kalp cerrahıyım,Ozan beyin cerrahı..Çınar gittiği günden benim yanımdaydı,bana destek olmuştu.O olmasa nasıl ayakta dururdum bilemiyorum.

Ozanın "Ne bu halin?" demesiyle kurtuldum düşüncelerimden.

"Ne varmış halimde" diyerek geçiştirdim onu.Ya da geçiştirdiğimi sandım bilemiyorum.

"Daha ne olsun" diyerek kapıyı kapatıp yanıma geldi.Ellerimi önlüğümün cebine sokup soru soran gözlerle ona bakınca açıklama gereksimi duydu."Bu yağmurda niye yürüyerek geldin?" diye çıkıştı.Ses tınısından sinirli olduğunu anlamıştım.

"Nerden anladın?" dediğimde ellerini saçlarıma götürüp devam etti "Saçların ıslak çünki".Ah ne kadar da aptalım.. "Canım yürümek istedi" dedim ilgisizce..

Derin bir nefes aldıktan sonra "Peki niye ağladın sen ?" dedi.Sinirliydi.Gözlerini gözlerimden çekmiyordu.

***

"Unutmak.. Sanırım unutuyorum onu yavaş-yavaş.. Eskiden hep aklımdaydı,her gece rüyalarımda...Her yerde sesini duyuyordum..Ama artık yok..Sesini,yüzünü hatırlayamıyorum mesela. Anımsayamıyorum gülümsemesini. Yavaş-yavaş unutuyorum.Sanki hiç yokmuş hayatımda,sanki hiç öyle biri olmamış,hep hayallerimdeymiş gibi hissediyorum..
Bu.. çok canımı yakıyor biliyormusun?"

Sesim bu son cümlede o kadar cılız çıkmıştı ki..Aldırmayıp devam ettim konuşmama. "Kesik-kesik hatırlıyorum.Zorla hatırlıyorum onu..Eskiden gözümü kapasam gözümün önüne gelirdi yüzü,şimdi öyle değil. Ama kopamıyorum hala ondan.Resimlerini atamıyorum mesela.Bakamıyorum da.. Ona kızıyorum,ama daha çok kendime kızıyorum onu suçladığım için..Birisi onun hakkında kötü konuşunca tutamıyorum kendimi parlıyorum hemen..Her çalan telefona,her defasında çalan kapıya koşarak gidiyorum sanki o aramış,o gelmiş gibi..
Unutuyormuyum bilmiyorum ama unutmak istemiyorum.. onsuz yaşayamayacağımı hissediyorum Ozan..Yaşayamayacağımı.."