Beni Güzel Hatırla

"Korku"

11 Bölüm.

Çınarsızlığın düşüncesi bile beni ağlatmaya yetiyordu işte..Bu kadar aşıktım.Gözümü kırpmadan onun için her şeyi yapacak kadar Sonuçları odada bırakıp Çınarın yanına gittim.Özlemiştim onu şimdiden..Fazlasıyla hem de..Kapıyı açtım yavaşca.Uyuyordu..Ürkek adımlarla yanına gidip nefes alış verişlerini kontrol ettim.Monitorda kalp atışlarının da normal olduğunu görünce rahatladım.Korkuyordum..Ona bir şey olacak diye çok korkuyordum..Korku..Adamın içine düşen bir kurt sanki.Kemirip duruyor içini..Saate bakmadan her an,her saniye..

Yavaşca yanına çömeldim.Burnumu yatağın kenarına dayayıp gözyaşlarımın akmasına izin verdim bir süre.Titreyen sağ elimle yavaşca saçlarına dokundum beni ben yapan adamın..

"Çınar beni sakın bir daha bırakma.." dedim fısıltıyla.Ne diyeceğimi hislerimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyordum.Bildiğim tek şey onsuz yaşayamayacağımdı.

Başımı yataktan kaldırıp elimin tersiyle sildim gözyaşlarımı..

"Bana bir söz verdin aşkım,bir daha.asla.bırakmayacaksın ellerimi.." 

Elimi elinin üzerine koydum yavaşca..Sıcaklığını hissetdiğimde garip bir kıpırtı oluştu içimde.. Yüzümü çevirip yüzüne baktım dikkatlice.. Masum ve sessiz uyuyordu..

Elimi elinin üzerinden çektiğimde huzursuzca kımıldandı.Ardından gözlerini aralamaya başladı yavaş-yavaş.Kaşlarını çatmış bana bakdıktan hemen sonra Elini kaldırıp yüzüme koyarak "Sen niye ağladın meleğim?" dedi telaşla.

Çömeldiğim yerden doğrulurken yüzümde olan elini tuttum.

"Yok bir şey aşkım,duygusallaştım işte öyle boşver.." 

Elini yüzümden çekip Gülümseyerek kollarını iki yana açtı

"Gel o zaman,çok özledim.."

Hiç düşünmeden uzandım yanına.Sağ kolunu boynumun altından geçirmiş sol eliniyse belime dolamışdı.Bense burnumu boynuna dayamış o eşsiz kokusunda kayboluyordum..O hiç doyamadığım kokuda..O bana huzur veren kokuda..

Saçlarımı öperken kesik-kesik konuşmaya başladı.Bir öpüyor bir konuşuyordu.Her defasında belimde olan elini daha da sıklaştırıyordu..

"Evimize."

"Ne"

"Zaman"

"Gidiyoruz?"

Huzursuzca kımıldanarak başımı boynundan çekip Çınara döndüm.

"Çınar..Aslında..Yani bu gün.. Bak ben az önce.."

Sözlerimi tamamlamayarak derinden bir "Offff" çektim.Yine dolan gözlerimi Çınardan saklamak için başımı diğer tarafa çevirip kırpiklerimi kırpıştırdım.Yatakta doğrularak çenemden tutup yüzümü kendisine çevirdi.

"Tahlillerde ne çıktı?" dedi sakince.Ben ona şimdi söyleyip söylememek arasında gel-gitler yaşarken o benim aksime çok sakindi.

"Çınar bak sen.."

Yine tamamlayamamıştım sözlerimi.Derinden nefes alarak durdum bir süre.Kolay değildi.En sevdiğin adama ciddi bir hastalığının olmasını söylemek kolay değildi.Hem de hiç kolay değildi.

"O kadarmı ciddi hastalığım?" dedi buruk bir sesle.

"Ha-hayır.. Çınaarr" dedim çatallaşan sesimle.Gücüm yoktu konuşmaya.Hemen Çınara sarıldım.Sakinleşmek için..Hıçkırıklarıma aldırmadan "Çınar.kalp.a-ameliyyatı.olman.la-lazım." dediğimde saçlarımı okşayarak "Şiiişş..Tamam canım,sakin ol lütfen.." dedi o da..Benden ayrılarak iki baş parmağıyla gözyaşlarımı sildi.