Beni Güzel Hatırla

"Bazı şeyler tam da 'Bitti' dediğin anda başlıyor.. "

18 Bölüm.

Çınar aldığı zarfı cebine koydu Sevinçle! Adamın söyledikleri fazlasıyla hoşuna gitmişti! Keyifle gülümseyerek arkasını döndüğünde onu izleyen Toprakla afalladı.Gülümsemesini bozmamaya çalışarak zarfı cebine koydu ve yanına geldi Toprağın.

"Mantı falan derken kurt gibi acıktım valla Aşkım.. Sofrayı kuralım mı?" 

Genç adamın eğlenceli hali sesine yansımıştı,bu bariz bir şekilde ortadaydı.Bu zarf'ın içinde ne olduğunu daha çok merak etmeye başlamıştı Toprak.Her neyse Çınarı mutlu ediyordu.Çınarı mutlu eden her şey onu da mutlu ederdi ama Çınar onu kendisinden saklıyordu.Hani hiç bir zaman gizlileri saklıları olmayacaktı?!İstemsizce doldu gözleri..Belki bu hamilelik onu fazlasıyla duygusal yapmıştı belki de kırılmakta haklıydı.. Bilmiyordu..Kırgın bakışlarını Çınara çevirip titrek bir sesle mırıldandı."Benden ne saklıyorsun Çınar?" 

Çınar Toprağın bu haline dayanamayıp sımsıkı sarıldı ona..Kuvvetli kolları bedenini sarıp sarmalarken, aşk dolu bir sesle fısıldadı.

"Meleğim.. Ağlama yalvarırım.Dayanamıyorum senin ağlamana..Önemli bir şey yok..Gerçekten.." 

Toprak Çınardan ayrılıp gözyaşlarını elini tersiyle sildi.Çınarın sesi onu rahatlatmıştı.Ama yine de öğrenecekti o zarfta ne olduğunu, önemli olup-olmamasına birlikte karar vereceklerdi!

"Önemli ya da değil..Biz bu güne kadar her şeyi beraber çözmedikmi? Her şeyimizi anlatmadıkmı bir-birimize? N'oldu şimdi? Neden benden bir şeyler saklıyorsun Çınar?" 

Toprağın sözleri karşısında çaresiz kalmıştı Çınar.Haklıydı..Ona anlatması lazımdı,artık zamanı gelmişti..Ama nasıl söyleyeceğini bilmiyordu..Kapanmış Yaralarını kanatmak,onu üzmek istemiyordu..Gözlerini kapattıp açtı usulca..Tek istediği onun iyiliğiydi ama tek korkusu onu daha fazla üzmekti.. 

"Zaten konu seninle ilgili Toprak..Anlatacaktım sana.." 

Çınarın bu lafı üzerine daha da meraklandı Toprak.Onunla ilgili ne ola bilirdi ki? İkimizle ilgili deseydi belki bir kaç fikir ürete bilirdi ama şimdi aklına bir şey gelmiyordu.Kaşlarını hafif çatıp "Benimle mi ilgili?" diye sordu.Çınar başını salladı yavaşca.Sonra Toprağın koluna dokunup başıyla kanepeyi işaret etti.

"Ayaküstü konuşulacak bir mevzu değil.. Şöyle oturalım.." 

Kanepeye oturdular ikisi de.Çınar nasıl başlayacağını bilemiyordu.Ama girmişti bu yola bir kere.. Yarım bırakmayacaktı..

"Toprak.. O zarfta bir adres var.." 

Pat diye söyleyi verdi Çınar.. Toprağın şaşkınlığının farkındaydı.

"Kimin adresi?" dedi Toprak merakla. Toprakla ilgili kimin adresi ola bilirdi ki? Kimsesi yoktu onun..Terkedilmişti.. Bir tek 'Ayşe teyze' vardı ama o da ölmüştü.. Düşünüyor, ama işin içinden çıkamıyordu.. 

Çınardan duyduğu şeyle içi burkuldu Toprağın..Bir damla yaş düşdü yanaklarına.. 

"Ablanın.." 

Yanlış duymamıştı..Ablasının adresini bulmuştu Çınar..Kim olduğunu bulmuştu..Peki o hazırmıydı onunla görüşmeye? Ya da istiyormuydu onu? Peki ya ablası? O hala istiyormuydu ki kendisini? Varlığından haberi varmıydı acaba? O da kendisi gibi terk mi edilmişti, yoksa o da mı terk etmişti kendisini? Bilemiyordu..Bilmiyordu..Kahr etsin ki hiç bir şey bilmiyordu..Gözyaşları daha hızlı akarken sarıldı Çınara.. Sımsıkı.. Asla bırakmayacak gibi..Bu hayatta tek yakını,tek güvendiği kişi,her şeyiydi Çınar.. Çınar onun için kimi zaman ağlayacak bir omuz,kimi zaman onu gülümseten mucize, kimi zaman bir kahraman, kimi zaman bir anne, kimi zaman bir oyun arkadaşı, kimi zaman beyaz atlı prens, kimi zaman küçük bir çocuk, ama her zaman herşeydi..Çınar Toprağın sırtını sıvazlarken saçlarından öptü usulca.