Beni Güzel Hatırla

*Umut hep vardır*

14 Bölüm.

Mahkeme biter-bitmez Çınar Aslıya iğneleyici bir bakış atıp sinirle dışarı çıkınca peşinden çıktım ben de.Kapının önünde durduk ikimiz de.Tek elimi koluna sarıp diğer elimle kolunu sıvazladım. 

"Sakin ol lütfen.." Bana doğru dönerken alt dudağını dişledi sinirini yatıştırmak istercesine.

"Nasıl olayım Toprak? Duymadın mı söylediklerini?"

Huzurlu bir ses tonuyla "Boş ver şimdi bunları..Biz birlikteyiz ya,önemli olan o .." derken gülümsedim.O da gamzelerini belli edercesine gülümseyip elleriyle yüzümü avuçladı."Hep yanımda ol tamam mı? Her sinirlendiğimde,her üzüldüğümde,her acı çektiğimde böyle huzur ver bana.. Beni böyle gülümset hep huzur meleğim.." Tatlı bir ifadeyle kaşlarımı kaldırdım."Huzur Meleğim mi? O da nerden çıktı?"

"Bir yerden çıkmadı,hep öyleydi zaten.. Sen benim Huzur Meleğimsin,Ömrümsün .."

"Sen de benim ömrümsün,hayatımsın.."

Dudaklarıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi.Elimden tutup ilerlemeye başladı.Bir az ilerlemişsik ki Aniden durup bir tarafa bakmaya başladı.Ben de o baktığı tarafa çevirdim gözlerimi.. Aslının bebeği.. Sandalyelerin üzerinde pusette öylece duruyordu.Bakıcısı kenarda telefonla konuştuğundan yalnızdı.Dudaklarını büzmüş,o tatlı yanakları kızarmış,dolmuş olan mavi gözleriyle Çınar'a bakarken çok tatlıydı..Ağlamamak için zor tutuyor gibiydi kendisini,hızlı-hızlı nefes alıyor arada hıçkırıyordu.. Gidip sarılmamak için zor tutuyordum kendimi.Yanımdaki haraketlenmeyle Çınara çevirdim bakışlarımı.Yavaşca ilerleyip kucağına aldı bebeği.. Yanaklarından öperken gülümsemeye başladı bebek..Çınarla bebeği izlerken istemsizce karnıma gitti elim..Çınar Aslının bebeğini bu kadar seviyorsa,kendi bebeğini ne kadar sever tahmin edemiyordum.. Aslında ben de çok severim bebekleri.. Onlar bu dünyadaki en masum insanlar..Meleklerdir..Arkamdaki haraketlenmeyle arkamı döndüm.Aslı sessizce bizi izliyordu..Bir kavga çıkacak diye çok korksam da Aslının sakin olduğunu görünce rahatladım..Bakıcı konuşmasını bitirince Çınar bebeği pusetine geri koyup çekildi..Tek eliyle yanağını okşarken fısıltıyla konuştu.. 

"Umarım mutlu olursun.. Seni gerçekten seven bir ailen olur Efe..Hoşcakal ..."

Çınar arkasını dönünce Aslıyla karşılaştı.Tatsızlık çıkmasın diye hemen koluna girip çekiştirmeye başladım onu."Hadı aşkım fazla oyalanmayalım.."

Çınar sesizce başını sallayıp ilerlemeye başladı.Bir az gitdikten sonra durup arkasını döndü. 

"Böyle yaparak beni elde edeceğini mi sanıyorsun Aslı?"Aslı şaşırmışca Çınara bakarken Çınar başını iki yana sallayıp gülümsedi.."Tam tersine,sana bir az saygı duyuyordum,sana karşı bir az vicdan azabı çekiyordum ya onu bile yok ettin .."Aslı bir şey diyemeden Çınar elimi tutdu ve hızla uzaklaşdık ordan..

Yol boyunca hiç konuşmamışdık.Hastaneye geldiğimizde içeri girmeden önce karşımda durdu Çınar.Ellerimi elleri arasına alıp öptü yavaşca..

"Ne olursa olsun üzülme..Doktordan ne duyarsak duyalım ümidini sakın kaybetme.." 

Gözlerimi kapatıp açarken derin bir nefes aldım..

"Sana söz veriyorum Çınar.. Ne olursa olsun yaşayacaksın..İzin vermeyeceğim ölmene.. Asla .."

"Öyle deme Toprak.. Orası Allahın taktiri .." 

Başımı sallamakla yetindim.. Haklıydı,ama insan sevdiği böyle ağır hasta olduğu zaman bir şey yapamadan duramıyor malesef..

Hastaneye girdikten sonra asansöre bindik.Yalnızdık içerde.Kardioloji katı "4" te olduğu için "4"e bastı Çınar..Evet Çınar bastı düğmeye..Kardioloji katının yerini Benden iyi biliyordu desem yanılmam herhalde..Eskiden hiçte az koşmamıştı peşimde Asansör durup bir "ding" sesi çıkardığında Çınar elimi kavradı ve indik.. Profosor Ahmet beyin yanına gidecekdik.Alanının en iyilerindendi..Yöntemlerini ve yaptığı ameliyyatlarda başarı oranını göz önünde bulundurursak en iyisi diye bilirim..Ben de hiç fena değildim ama Çınarı ameliyyat edemezdim.. Onun tek bir kılına zarar gelmesini istemezken onu kesip-biçip, kalbini durdurup yeniden çalıştıramazdım..Ayrıca soğuk kanlı olamazdım.Nabzının düştüğü,komplikasyona girdiği an salıverirdim gözyaşlarımı,yardım edemezdim..