ILY Baby [COMPLETE]

Thirteen- Get well soon

Adam's POV

It's been four days simula nung huli naming pagkikita. Nalaman ko din kahapon na naconfine sya dahil sa dengue. Tsk. Feeling ko sa lugar namin sya nadengue pero ewan ko. Malinis naman sa bahay dahil laging naglilinis si mama doon lalo na nung napunta na si Cassie sa bahay kapag gusto namin lumabas.

Nahihirapan ako sa set up namin pero ayos lang. Nakakathrill kasi pero iba pa rin kapag legal kayo ng nililigawan mo and it's been a month simula nung nakipagkaibigan kuno ako sakanya. Hindi ako susuko pa sakanya, para saming dalawa.

"Adam!" Tumingin ako sa tumawag and it's Ash.

I smiled on her, "Bakit?"

She smiled, "Pupunta kasi kami ngayon sa hospital kung nasaan si Sandra. Baka lang gusto mong sumama since kaibigan ka rin naman nya."

I widely smiled at her. I miss her so bad so I nodded my head on her at sabay sabay kaming pumunta sa hospital.

"Hi. Saan ang room ni Cassandra Mendoza?" Rhaine Asked.

"Check ko lang po." The nurse said and we just nodded our head on her.

She smiled on us, "Room 202. 2nd floor bandang kaliwa." She said and we thanked her.

"Hi Cass." They said in chorus while smiling. Medyo namayat nga sya dahil siguro sa dengue. Tsk. Payat na nga lalo pang namayat. Paano na lang kapag niyakap ko sya?

"Hi." She said while smiling at tumingin sya sakin. I walk towards her.

"How are you right now, Cassie?" I asked to her worriedly.

She smiled at me, "Fine. I guess?"

I leaned closer to her and whispered, "Get well soon, baby."

After saying that she smiled at me and she nodded her head, "Thanks." Good girl, my love.

I smiled at her, "What do you want, Friend? I brought you something."

She smiled at me, "Anything."

I just looked on her and smiled. Anything? Baka labi ko gusto nya? Haha. Joke lang. Pero pwede din. Pabor sakin 'yun. Hahaha. Okay. Adam, behave.

Ipinagbalat ko lang sya ng mansanas at hiniwahiwa ito. Gusto ko sana syang subuan na lang kaso hindi pwede. Kwentuhan lang sila ng kwentuhan nung dumating 'yung kuya ni Cassie. Afterwards ay nagpaalam na din kami dahil gabi na.

I walk towards her and whispered something before I jut out of her room.

Sandra's POV

Dalawang araw na akong hindi pumapasok dahil nadengue ako at hindi ko malaman kung saan ako nakagat ng lamok na may dengue. Simula nung maadmit ako dito hindi pa sya dumadalaw at naiinis ako doon dahil apat na araw na kaming hindi nagkikita at wala ring text or calls man lang.

Napatingin ako sa pintuan nung bumukas ito napangiti ako nung makita ko sila kasama sya. Kakasabi ko pa lang. I must admit that I missed him.

"Hi Cass." Sabay sabay nilang bati sakin at lumapit sila sakin at niyakap nila ako isa isa. Ngayon lang din kasi sila dumalaw sakin at naiintindihan ko naman 'yun. School stuffs, I know.

"Hi." Sabi ko sakanila habang nakangiti.

"How are you right now, Cassie?" Tanong ni Adam sakin na halatang nagaalala.

I smiled on him, "Fine. I guess?"

"Get well soon, baby." He whisepered.

Napangiti ako sa sinabi nya and I nodded my head on him, "Thanks."

He smiled at me, "What do you want, Friend? I brought you something."

I was about to frowned when he called me 'friend' but I suddenly remembered that we're pretending as friends. So I smiled at him, "Anything."

He looked at me and he nodded. Nagbalat sya ng apple at hiniwa nya na rin ito at inilagay sa isang platito. Kumakain lang ako nung bumukas ang pintuan at iniluwa nun si kuya. Mukhang nagulat pa yata sya sa bisita ko dahil wala naman sila kanina nung umalis sya.

"Uh, may bisita ka pala bunso." He said.

I smiled on him, "Yeah." I said and I saw him nodded his head.

Nothing serious happened. Kanina pa kami nagkukwentuhan dito, nawala tuloy yung pagkabored ko kahit papano. Wala kasi akong makausap dito bukod kay kuya, daddy at mommy. Minsan nga naglalaro na lang ako sa cellphone ko dahil minsan hindi ko sila feel kausapin.

Maya maya lang ay nagpaalam na sila sakin na uuwi na sila dahil maggagabi na din at marami pa daw na gagawin. Naiintindihan ko naman yun kaya nagpaalam na kami isa isa pero bago sila tuluyang umalis ay lumapit sakin si Adam at bumulong, "Get well soon, my love. Ily, baby. Always." and he simply kissed my forehead na ikinangiti ko and I said thanks to him again. They all said that too pero ewan ko. Mas masarap sa pakiramdam yung kay Adam. Haha!

After they left I got bored again so I decided to sleep. 12 midnight when I woke up and I saw my father sleeping beside my bed. I'm just staring at him and I sighed, "I'm sorry, Daddy." I murmured. Why sorry? Kasi nagsisinungaling ako sa kanya, sa kanila. I told them na pinatigil ko na si Adam kahit hindi naman talaga. Ngayon lang ako nagainungaling sa kanila sa buong buhay ko.

Third's POV

"Ano 'tong nababalitaan kong magkaibigan na lang sila? Is it true?" She said to her calmly. Ayos nga 'yun para sakanya atleast alam nyang hindi nya maaagaw si Adam sakanya.

"Dahil 'yun na lang sila? At tsaka ano ba? Ang tagal na nun ngayon mo lang sinabi? Late reciever ka 'te?" Sabi nito sa kausap pa nyang babae at sinamaan lang sya nito ng tingin pero hindi ito nagpatinag sakanya.

"Ginagago mo ba ako? Ha?!" She said. Ah no. She shout it to the top of her lungs.

She rolled her eyes on her, "Bakit? Nagagago ka ba?" Sabi nito at sinamaan lang sya nito ng tingin pero katulad kanina hindi ito nagpatalo. Bakit pa? Kung kaya nya naman itong higitan.

"Stop this crap. Kaibigan natin si Sandra! Nahihibang ka na ba?! Magkaibigan na lang sila. No more, no less." She shouted back.

"No! Titigilan ko lang sya kapagsigurado na akong magkaibigan na lang sila." She said and she drinked her wine.

"Tanga ka ba o tanga? Magkaibigan na nga lang. Bakit ba ang hirap mong umintindi? Ha?!" She said again. They are not shouting. They are just talking. Really.

"Ako pa ba? Ha? Hindi mo ko maintindihan! Akin lang nga si Adam. Akin lang!" She said habang pinapaikot ang wine sa goblet nya.

She sighed on her, "Ugh! You're hopeless. Ikaw ang hindi makaintindi. Ano sa salitang magkaibigan na lang sila ang hindi mo maintindihan? Kalat na kalat na 'yun sa buong school. Itigil mo na 'yan. Ayokong masira ang pagkakaibigan namin ni Sandra just because of your stupidity and selfishness. Gamitin mo nga 'yang utak mo!" Sabi nya at umalis na habang sya naman ay nagpatuloy lang sa paginom ng wine.

Ayaw nyang paniwalaan ang sinasabi ng pinsan nya pero totoo naman kasi kalat na talaga sa buong Venus University na magkaibigan na lamang ang dalawa. Napangiti sya ng matamis sa kanyang naiisip. Isang hakbang pa lang ang nagagawa nya pero bumitaw agad si Adam. Tama nga ang iniisip nya hindi talaga mahal ni Adam si Sandra. Poor girl.