1.4

389 164 13
                                    

Kantinde oturmuş kahvemi yudumluyordum. Cidden ona kendimi göstermek iyi bir fikir mi diye düşünüp duruyordum. Masal olduğumu çok iyi biliyordu. Aklım o kadar karışık ki.

" Selam ! " Diye bir ses duyduğum an korku ile kendimi geriye bıraktım. Sandalyeden düşerken kolum baya acımıştı.

" İyi misin ? " Diye soran yüze baktım. Bu çocuğu tanımıyordum.

" Sen de kimsin ? " Diye sordum. Birden yüzünde güller açtı. O kadar güzel gamzeleri vardı ki hayran kalmamak elde değildi.

" Ben Batu. Ama önce ben sordum. İyi misin ? " Diyerek sözünü bitirdi.

" Sanırım kolumu hareket ettirmiyorum. " Dedim acıyla.

" Gel sana yardım edeyim. " Dedi ve beni belimden kavrayarak yavaşça sandalyeye oturttu.

" Buraya yeni mı geldin ? " Diye sordum hemen. Soruma karşılık güldü.

" Çok meraklısın. " Dedi ve sandalyesini bana doğru çekti.

" Yeni geldim. Ve bir kaç arkadaş edinmek için bir merhaba demeye karar verdim ama senin bu kadar korkacağından haberim yoktu. " Dedi ve kahkaha atmaya başladı.

" Noldu ? Yoksa yüzümde bir şey mi var ? Söylesene ya. " Diyerek bağırdım.

" Çok komik bir kızsın ondan güldüm. Ama baya dikkatlisinde. Ben konuşurken göz bebeklerim dışında hiç bir yere bakmadın. " dediğinde derin bir nefes aldım.

" Bende bir şey oldu sandım korktum. Bu muydu yani ? " Dedim ve sandalyemden kalkmaya yeltendim.

" 11/ C nerede biliyor musun ? " Diye sordu bana. Ezgilerin sınıfını soruyordu.

" Evet biliyorum gel götüreyim " dedim ama destek almadan maalesef ki ayağa kalkamadım.

" Ben yardım edeyim " dedi ve beni tekrar belimden tutarak yavaşça kaldırdı.

" 2.katda " dedim ve merdivenleri tırmanmaya başladım.

Sınıfın önünde durduğumda o da durdu.

" Burası mı ? " Dediğinde kafamı salladım. Gülümsedi ve koşarak sınıfa girip çantasını bırakıp tekrar yanıma geldi.

" Seni de ben bırakmak istiyorum, artık sınıfımı da bulabilirim. " Dedi ve ilerlemeye başladı.

" Sınıfın neresi ? " Diye sordu sonra.

" 11/E " dediğimde etrafa bakınmaya başladı.

" Burası " dedi ve hızla bizim sınıfa girdi. Gözler birden bize doğru döndü.  Ama Batu onlara değil ya bana ya da boş sıralara bakıyordu.

" Sıram şurası" dediğimde durdu. Çantamı oraya koydu ve tekrar beni belimden tutarak yavaşça oturttu.

" Yardımına gerek yoktu ama sağ ol " dedim fısıldarcasına. Güldü ve saçlarımı okşadı. Tam o sırada Batu' nun elini birisi hızla benden uzaklaştırdı.

" Uzak dur lan ondan ! " Diye bağıran Selime gözlerimi pörtleterek bakıyordum.

Uzun bir bölüm oldu. Umarım severek oluyorsunuzdur. Sizleri seviyorum.
-emine

Kiraz/TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin