11:48 Heartbeats (ON-GOING)

Goodbye

Umuwi na 'ko pagkatapos ng pambibwisit sakin ni Drew dahil baka madamay pa yung mga nasa paligid dahil kapag galit ako, galit talaga ako.

Nandito na 'ko sa tapat ng bahay namin at naka labas na ko ng sasakyan ko nang mapatingin nanaman ako sa windshield ko at naalala nanaman yung nakalagay kanina dahil sa bwisit na Drew na yun.

Pumasok na ko sa bahay tsaka umakyat na sa kwarto ko "bakit ba kailangang pagod na lang ako lagi sumasabay pa yang Drew na yan" reklamo ko sa sarili ko.

"Ashaaaa!!!!" may sumigaw galing sa baba kaya nagmadali agad akong bumaba ng hagdan.

"Ano???" kuya kong asungot pala yung tumatawag.

"May nagdala ng flowers, para sayo daw?" Wala naman akong naalala na may manliligaw ako? Undas naba?

"...may letter" sabay angat ni Ash sa letter, agad kong kinuha yon.

To: Anastasia Palma

I'm sorry for all the bad things I did to you. Handa akong pagbayaran lahat ng yan, Asha. Promise. Don't forget that I still love you. Flowers for you :)

Imbis na matuwa ako, lalo nya pa kong ginalit. Bakit ba ayaw nya tumigil? Hindi nya ba maintindihan yung sinabi kong pagod na 'ko?

So I decided to call Drew...

"Hello, Asha?" bumuntong hininga muna ko bago ako sumagot.

"Uhmmm, Drew" isa pang buntong hininga para sa walang tigil na pangamba. But I think this is the right thing to do now. To have a closure. "Let's meet at the coffee shop, I have something to tell you." then ended the call.

Naligo muna 'ko tsaka inayos ang sarili. Kailangan kong ihanda yung sarili ko para ngayon.

I started the engine of my car then I started driving...

Pagkadating 'ko sa coffee shop nakita ko agad yung sasakyan ni Drew.

Pumasok na ko nakita ko naman kung san sya naka pwesto kaya pumunta na 'ko.
"Hi, Asha" he smiled at me but I didn't respond to it.

"Drew kailangan mo nang tumigil." then the smile on his face slowy fade away. "Nahihirapan din naman ako. Hindi pwedeng iniwan moko nang biglaan dahil sabi mo may iba ka ng mahal tapos ngayon babalik ka kasi sinasabi mong mahal mo pa ko?" kalmado naman ako habang sinasabi ko yan.

"Asha, please handa ko namang pagbayaran ang lahat eh wag mo naman akong iwan" there he goes with his teary eyes again.

"Drew, nung sinabi ko bang wag mo 'kong iwan, hindi mo ba ko iniwan? Nagmakaawa ako sayo nun. Sabi ko gagawin ko ang lahat maayos lang yung saatin." huminto muna ako bago ako magsalita ulit dahil naninikip yunh dibdib ko.

"Sorry pero ano ba yung hindi mo maintindihan sa sinabi kong pagod na 'ko?" ayoko mang balikan ang nakaraan, gagawin ko para makalaya na yung puso kong nakakulong parin sa sakit na idinulot nya.

"Asha, hindi ko maintindihan kung bakit napagod ka at ayaw mo na bumalik sakin" napahawak sya sa ulo nya na para bang hindi nya maintindihan kung bakit ko ginagawa sakanya to. "A-Asha... hindi ko talaga maintindihan."

"Alam mo, Drew. Hindi ko rin maintindihan kung bakit nagmahal ka pa ng iba kahit nandito naman ako? At lalong hindi ko maintindihan kung bakit mo pa sinabing mahal mo 'ko kung iiwan at sasaktan mo rin ako." nanahimik sya dahil sa sinabi ko. I can't control my feelings. Akala nya ba madali lang sakin to?

Akala nya siguro wala lang sakin yung ginawa nya sakin noon.

"Drew... I need to do this because this is the right thing to do para maiwasan na natin masaktan ang isa't isa so please.. Please cooperate with me" I looked at him in the eye because I'm sincere of what I'm saying.

"Pero Asha bakit? Wala na ba talaga kong chance?" I nod as an answer to his question.

"Katulad nga nang sinabi mo noon, Drew. Start a new life and live your life without me. Nirespeto ko yun. Hindi na kita ginulo kasi gusto ko lang naman yung makakapag pasaya sayo, ni let go kita kasi alam kong hindi ka sakin masaya. Kasi bakit kailangan mo pang maghanap ng iba kung kuntento kana sakin diba?" I smiled to assure him na wala na talagang pag asa pa.

"I just want to say to you, Asha that I really loved you from the bottom of my heart. Pero susubukan kong tigilan ka. I'm not sure kung magagawa ko talaga." we just hugged each other, maybe huli na yon.

You should let go of the past. Because that past will haunt you if that is still in your heart. That it keeps breaking your heart. Let go of each other if you're truly meant to be, it will be. :)