Ailesi tarafından hor görülen,hayata yapayalnız başlamış bir kız.
Afra karşısına aniden çıkan Barlas 'ın büyüsüne kapılmadan nasıl hayatına devam edecek.Kız kardeşinin ölümünden sonra nasıl hayatına devam edecek.
*aşk ve acı'nın olduğu bir hikaye
Bu...
Yataktan kalktım ve kereme baktım bana gerçekten değer veriyordu ama ben ona layık olmayı bile beceremiyorum.
Eğilip keremin yanağından öptüm.
Gidecektim bu sefer onları bırakacaktım. Keremi mutsuz etmek istemiyorum barlasa gidecektim. Eğer keremi bırakmazsam o üzülecek ve ben buna katlanamam.
yüzümde tebessüm oluşmuştu.
Belkide ben gittikten sonra mutlu olacaktı hayatına başka kadınlar girecekti mutlu olacaktı.
Belkide doğru karar buydu gitmeliydim ben gidersem mutlu olacaklardı. Kıyafet dolabının önüne geçtim ve sportif bir kıyafet seçmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( seçtiği kiyafet)
Kıyafeti alıp hemen banyoya girip dus aldım ve çıkıp kiyafeti giydim.
Banyonun kapısını açtım. Ve çıktım.
Odadan çıktıktan sonra aşağıya indim.
Salona girdiğimde gorduklerimle mutlu olmuştum. Emir annemin kucagindaydi mutluydular ben gittikten sonra daha mutlu olacaklardı. Gözümden bir damla yaş aktı tebessüm ettim.
Annem beni farkedince beni çağırmıştı. Hemen gozyasimi silip annemin yanına gittim.
Annem bana ne olduğunu bilmiyordu. Ama keşke durumumu anlayabilse...
Esma:" kızım bak emir anne dedi" demisti.
Ben birşey demeden gidip anneme sarıldım ve ağlamaya başladım.
Annem benden ayrıldı ve yüzüme baktı ben bakamıyordum.
Kendimden utanıyordum.
Esma:" afra neyin var kızım?" Diye sordu.
Afra:" a..-an..-anne dün gidip emiri alacağımızda ba..-barlas bana zorla sahip oldu keremin gözü önünde " dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım.
Annemede söylemeyecektim gideceğimi çünkü ben olmayınca daha mutlu olacaklardı.
Bana şok içerisinde bakıyordu.
Elini çenemde koydu ve çenemi kaldırdı.
Esma:" ben artık birşey demiyorum!"Dedi ve yukarı çıktı.
Canım fazlasıyla yanıyordu.
Ben böyle olsun istemiyordum.
Şimdi anladım en doğru karar gitmekti.
Odama girip bir kağıt ve kalem almıştım.
Masaya oturup yazmaya başladım.
" kerem ben gidiyorum seni ve ailemi bırakıyorum. Belki bensiz daha mutlu olursunuz. Ben oldukça mutsuz olacaksınız ve ben sizi mutsuz görmeye dayanamıyorum en çokta seni kerem. Keremim bu benim kararım ve bu kararımın doğru karar olduğuna eminim lütfen anlayın beni. Ben seni çok seviyorum kerem beni hicbirzaman unutmayın..." demiştim bunları yazdigimda hıçkırarak ağlamaya başladım.
