49. bölüm

65 13 0
                                    

1 hafta sonra...

Her zaman elim istemsizce karnıma gidiyordu ve orasi hep boştu.

Zorunan almışlardı bebeğimi benden!

Ben onu büyütecektim.

Hepsi o kadin yüzünden!

Cam kenarına oturup dışarısını izliyordum.

Benim bebeğim şuan cennette.

Neden gittin annem...

Goz yaşlarımı siliyordum ama tekrar akıyordu.

İçimde buyuk bir yara vardı.

Benim bebeğimi aldilar benden kopardılar benden!

Barlasi anladım! Peki ya kerem! Hic mi karsi çıkmadı!

Gece olduğu için heryer karanlıktı !

Odamdan çıkıp emiri alacaktım ve ona sarilarak uyuyacaktım.

Emirin odasini açtığımda karşımda gördüklerim beni boğuyordu.

O kadin emiri yastıkla boğmaya çalışıyordu!

Hemen gittim ve onu ittim.

Emiri kucağıma aldım.

Ağlıyordu!

Sinirlenmiştim artık!

Her zaman buyuklerime karsi saygılı olmaya çalıştım ama bu kadin benim sabrimi zorluyordu!

Emiri yatağına bırakıp ayse teyzeye döndüm.

Afra:" naptigini sanıyorsun sen! Benim oğlumu öldürmeye çalıştın! Bebeğimi öldürdün zaten! Simdide oglumu mu öldüreceksin! Işte ben buna izin vermem!" Dediğimde saçımı çekip beni yere düşürmüştü.

Ayşe: " sana dedim! Ne seni ne de çocuklarını yaşatmayacağım diye! Barlas senin yüzünden kac defa ağladı biliyormusun! Yıkılışını kac defa izledim! Ama simdi seni öldürdüğümde mutlu olacak!" Dediginde   yalandan bir kahkaha attim.

Afra:" tam tersine beni öldürürsen barlas hayata küser! Anladın mı!" Dedim ve eline cimcik attım.

Atmamla elini çekmesi bir oldu.

Ayaga kalktıgımda kasiklarimdaki ağrı fazlalasmisti ama dayanacaktım.

Ayse:" seni Barlastan soğutacağım! " dediğinde alayla güldüm.

Afra:" istediğini yap işime gelir" dedim ve emiri kucağıma aldım" belkide bakarsin sen bu evden gidersin!" Dedim ve kahkaha attım sonrada odadan çıktım.

Odaya girdiğimde emire gözleri kırmızıydı.

Afra:" korkma anneciğim ben bu hayattaysam sana kimse birsey yapamaz!" Dedim ve başından öptüm.

Emir elini yüzüme koydu.

" anneğğ ben cok koykuyoyum" dediğinde sok oldum. Emir konuşuyordu.

Inanamiyorum benim oglum konuşuyor.

Afra:" korkma anneciğim ben yanındayım!" Dedim ve sarıldım.

Emir:" anneğğ babam neyde?" Demişti. Cok tatlı konuşuyordu.

Afra:" baban birazdan gelecek!" Dedim ama icimde bir boşluk vardı. Oglum yanımdaydı ama peki bebeğim o yoktu...

Yanagimdan yas akmıştı.

Silip emire baktım kucağımda uyumuştu.

Yanıma yatırmıştım.

Senden Bana KalanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin