Senden Bana Kalan

annem!

Canım yanıyordu keremden ayrılalı tam 1 hafta olmuştu ve boşanma kağıtlarının sonucu çıkmış şuan elimdeydi.

Kağıda bakıyordum barlas ta yanımdaydı  kağıda öylece bakıyordum ama sonra barlasin sesiyle kendime geldim.

Barlas:" aç artık şu kağıdı ve sonucu gör " deyip sırıtmıştı.

Allahın belası ne kadarda seviniyordu. Keremden boşandığım için!

Kağıdı açıp okumaya başladım.

Kagidaki son sözü okurken sol gözümden bir damla yaş aktı.

"Boşanildi!" Yazıyordu.

Kağıdı yırttım ve barlasin suratına fırlattım. Tam gidecekken kolumdan tutup beni kendisine çekti ve yüzüme baktı.

Barlas:" artık benimsin!"demişti.

Sinirlerim tepeme çıktı ben mal değilim bunu bir türlü anlayamıyorlar!

Afra:" bırak kolumu! Ben senin malın degilim ve seninde değilim! " dedim  

Barlas:" artık öylesin!" Dedi geri çekilmeye çalıştım ama kolumu öyle  bir sıkmıştı ki canım çok yanıyordu.

Afra:" kolumu bırak canımı acitiyorsun! " demiştim ama dinlemedi ve beni odama cikarmıştı

Odaya girdikten sonra beni yere fırlatmıştı.

Barlas:" bitti artık benimsin herseyinle benimsin!" Dediğinde ayağa kalkıp barlasin yüzüne sert bir tokat attım.

Afra:" ben asla senin olmadım ve olmayacağım  ben mal değilim! Ha şunu unutma benim kalbim kereme ait sana degil! " dedim.

Dediğim anda yüzüme  tokat atmıştı atmasıyla yere düşmüştüm.

Yüzümü çevirip barlasin yüzüne baktım.

Afra:" yanlız bırak beni !" Dedim.

Odadan çıkmıştı ve kapıyı kilitlemeyi ihmal etmedi.

Ben yerden kalkıp pencerenin tam dibindeki koltuğa oturup hıçkırarak ağlamaya başladım.

Keremi keremimi çok özledim.

Ben alışamıyorum onsuz yapamıyorum onu çok özlüyorum ama gidipte sarılamıyorum çünkü karşısına çıkabilecek ne yüzüm nede gücüm vardı.

Oturup öylece ağlıyordum. Aslında oğlumuda özlemiştim.

O benim canımdan bir parçaydı ama ben onu zerre umursamadim.

Dışarıyı izlemeye devam ediyordum ki barlas kapıyı açıp içeri girmişti.

Yüzüne baktığımda elinde yemek vardı. Gelip sehpanın üzerine koydu.

Yanıma gelip  durdu ve yüzümü iki elinin arasına alıp bana baktı.

Barlas:" su yemekleri ye !" Demişti ve odadan çıkıp kapıyı kilitlemişti.

Asla ama asla mutlu olamayacaktım. Çünkü hayat benim yalama yapışmıştı ve asla bırakmayacaktı ben bu acıyla ölene kadar yaşayacaktım.

Dışarısını izlemeye devam ediyordum ki  bir arabanın gelmesiyle icimde kelebekler uçuşmuştu.

B..-Bu keremdi keremimdi. Hemen ayağa kalktım ve kapıyı tekmelemeye başladım.  Barlas hemen gelip kapıyı  açtı açmasıyla erkekligine tekme atıp koşarak dış kapiyi açtım ve çıktım.

Karşımda kerem vardı.

Gidip hemen sarıldım.

Beni itmesiyle ere düşmem bir olmuştu.