Senden Bana Kalan

kaza...

Ağlamak deyince akliniza ne gelir?

Aşk mı? Ihanet mi? Üzülmek mi?

Yada çocukken yere düştüğümüz mü?

Suan o kadar ağlamak istiyorum ki sesimi dunyaya haykırmak istiyorum.

Keremi özlüyorum.

Annemi özlüyorum.

Babamı özlüyorum.

Edayı özlüyorum.

En cokta beni daha hayata yeni başlamamışken bırakan çocuklarımı özlüyorum.

Bu gün annemin öldüğü gün beni bırakıp gittiği gün...

Mevlid bittikten sonra göz yaşlarımı sildim ve barlasin yüzüne baktım.

Barlas bana pişman olduğunu kaç defa tekrarladı ama onu bu konuda affedemiyorum...

Çünkü o benim annemi almıştı. Tek dayanağımı almıştı.

Bütün kadınlar burdaydi ve hatta genc kizlar bile buradaydı.

Genc kizlar benim yaslarimda birseydiler ve bekardılar.

Hepside gözlerini barlasa dikmişti.

Olduğum yerde hem üzüntüden hemde sinirden köpürüyordum.

Ayşe teyzeye baktığımda memnunmuş gibi davranıyordu.

Ayağa kalktım ve sinirle barlasin kulağına " eğer hemen o yüzündeki gülüşü silmezsen ordaki kizlari görüyormusun!" Dedim ve elimi gostererek" iste o gördüğün kızların ne saci kalacak nede guzel yüzleri kalacak!" Dedim ve yerime geri oturdum.

Barlasa baktigimda yüzündeki ciddiyetligi fark ettim.

Kızlara baktığımda bir tanesi barlasin yanına gitmişti ve elleriyle saçlarına dokunmuştu.

Ama ben senin o ellerini kırarım!

Hemen ayağa kalktım ve kızı kolundan tutup dışarı çıkardım.

Afra:" naptigini sanıyorsun sen! " dedigimde yüzüme aval aval bakti.

Sevda:" nolsun yakışıklı gördümde yanina gideyim demiştim" dediginde agzinin ortasına ne kadar çakmak istesemde kendimi tutum.

Afra:" bak sevda o benim yakında kocam olacak adam!" Dedigimde yüzüme bağırdı.

Sevda:" ama daha olmadı! " dedikten sonra yanimdan geçeceği sırada kolundan tutum.

Bu söyleyeceğim belki adimi çıkaracaktı ama söyleyecektim.

Afra:" benim ondan bir çocuğum var!" Dedigimde yüzüme sok içerisinde baktı.

Sevda:" sen ama nasıl! " dedi ve içeri koşturup beni herkese söylemişti.

Gözlerim kızarmıştı.

Sinirden kendimi parçalamak istiyordum ama yapamıyordum.

Içeri girdim ve herkesin bana orospuymusum gibi bakmasiyla karşılaştım.

Sevdanın annesi:" tuuuh yazık! Annene acıdım şuan ayakta olsaydi kadin ne hale gelirdi!" Dediğinde diger yandan mine teyze konuşmuştu.

Mine:" yazik sana orospu!" Dedikten sonra yerlerine oturup dedikodu yapmakla meşguldüler.

Sinirden hepsine bağırmıştım.

Afra:" madem orospuyum! Defolun evimden! Siz kimsiniz ki benim anneme acıyorsunuz! Bize sadece Allah acıya bilir! Şimdi defolun!" Dedikten sonra yere çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım.