Senden Bana Kalan

anılar...

Karşımda annem eda ve babam vardı.

Gidip anneme sarıldım sonra edaya ve ensonda babama.

Onlari okadar özledim ki bu hayatta ben yanlız kalmıştım.

Afra:" geri dönün beni bırakmayın!" Demiştim.

Annem yanima geldi ve elini yanağıma koyup gülümsedi.

Esma:" merak etme kızım çocukların herzaman senin yaninda olacak" demişti.

Afra:" nasil yani?" Demiştim.

Esma:" sen hamilesin kizim" dediginde yüzüne baktım.

Afra:" olamaz anne !" Demiştim.

Esma:" olur kızım torunlarıma iyi bak biz burda mutluyuz " demişti.

Tebessüm ettim.

Afra:" merak etme anne bir gün bende sizin yaniniza geleceğim"  dedim.

Eda:" abla" demişti. Koşarak gidip edaya sarılmıştım.

Onu  cok özledim.

Afra:" edam ablacığım seni  çok özledim affet beni seni kurtaramadım" demiştim.

Eda:" abla üzülme ben burda yanliz değilim hem senin suçun değil" demişti.

Yanlarında bir adam vardı yüzüne baktım.

Celal:" afra kızım " demişti.

Afra:" baba!" Dedim ve sarıldım.

Babam benim kokunu özledim.

Celal:" kızım " dedi ve elini karnıma koydu" torunuma iyi bak!" Demişti ve dedigi an uyanmıştım.

Neden bitti?

Herşey çok güzeldi.

Anılar birer birer aklima geliyordu.

Barlas! Ben barlasi seviyordum!

Kerem de beni!

Olaydan tam 1 ay geçmişti.

Doktor demişti ki kolumdaki damarımın tam üstünde olan yara izi hic geçmeyecekti.

Gözlerimi kapattım ve ailemi düşündüm.

Burda olsaydılar ne güzel olurdu.

Annem babam eda kerem ve emir...

Birlikte mutlu olsaydık!

Neden herkes gibi bizde mutlu olamıyoruz.

Kerem eylülden boşanmamıştı.

Ben şuan odamda oturuyordum.

Neden diye sorarsanız eylül hamile olduğu için.

Kerem suan onun yanına gitmişti.

Bende bulutlu ve kar yağışlı havayı izliyordum.

Odamda klima olduğu için heryer sıçacaktı ama dışarısı içimi üşütüyordu...

Kapım hafiften çalmıştı gidip açtığımda karsimda oğlumu gördüm.

Artik konuşuyordu ve yürüyordu büyümüştü artık.

Hemen kucagima aldim ve sarıldım.

Afra:" anneciğim sen bana mi geldin?" Demiştim.

Emir:" anne ben babami özledim ona gidelim luytfennn" demişti.

Emire bakıp tebessüm ettim.

Afra:" anneciğim sana anlatacağım herşeyi ama anlatmak için henüz çok erken. O yüzden sen şimdi uyu bende sana nini söyleyeyim" dedim ve emiri yatırıp bende yanına uzanmıştım.

..................

Gözlerimi bir mide bulantisiyla açmıştım.

Koşarak tuvalette girmiştim.

Çıktığımda halsizlesmistim.

Umursamayıp keremi aradım.

Afra:" kerem nerdesin?" Demiştim.

Kerem:" afra bir yarım saate ordayım! " demişti ve telefonu kapatmıştı. 

Elimde acı hissetmiştim.

Elime baktım ah tabi ya unutmuştum dun elimi kötü parçalamıştım.

Cam parçacıkları etimi parçalamıştı. .

Emirin yanına gittim ve onu izlemeye başladım.

O kadar kusursuz bir yüzü vardi ki gözleri maviyle yeşilin karışımıydı.

Biraz tombişti ama cok tatlıydı.

Yerimden kalktım aşağıya indim.

Aklıma emine teyze gelmişti.

Onun yanına gidecektim ama keremi bekleyecektim.

Kapi çaldığında gidip açmıştım keremdi.

Afra:" hosgeldin " demistim.

Kerem:" hosbuldum!" Demişti.

Afra:" neyin var?" Demistim.

Kerem: " bir sey olduğu yok! Sadece gitmeni istiyorum! Bir sure seni görmek istemiyorum!" Dedi ve yanimdan geçip yukarı çıkmıştı.

Ben napmistim simdi!

Tamam madem oyle bende giderim!

Arabamın anahtarını alıp çıktım evden çıktım. 
Nereye gidecegimi biliyorum.

...............

Arabayı kenara çektim ve indim.

Gidip evin kapısını çaldım. Kapıyı emine teyze açmıştı.

Emine:" kızım?" Demişti ve sarılmıştı.

Afra:" emine teyze" dedim.

Benden ayrıldıktan sonra içeri almıştı.

Icerisine baktığımda aklıma burda daha yeni işe başlayacağım  gelmişti. Ne madarda hevesli ve mutluydum.

Düşüncelerimden emine teuzenin konuşmasıyla ayrılmıştım.

Emine:" nasılsın kizim isler nasil hayatın nasıl?" Diye sormuştu.

Afra:" nolsun emine teyze herşeyim kötü!" Demiştim.

Emine:" noldu kizim?" Dedigimde olan herşeyi anlatmıştım.

Afra:" işte boyle Emine teyze" dedim ve göz yaşlarımı sildim.

Emine:" kızım çok üzüldüm peki oglun nerde?" Diye sordu.

Afra:" bir arkadaşımın evinde ama arkadasimla biraz tartıştım bu yüzden burda kalabilirmiyim?" Diye sorduğumda yüzüme gülümseyerek bakti ve elini bacağıma koyup yüzüme baktı.

Emine:" tabi kızım istedigin kadar kalabilirsin" demişti.

Emine teyzenin Yüzüne memnuniyetle bakip gülümsedim.

Keremi düşünmeye başladım. Acaba simdi napiyordur üzgün müdür yoksa mutlu mudur?" Bilmiyorum aklim hep keremde!

Ah kerem neden niçin böyle yaptığını bilmiyorum!

Ama bir öğrensem!

Keremden...

Ah afra bir gerçekleri öğrensen! 

Senin iyiliğin icin git dedim sana beni anlamak istemiyorsun ama sunu bilmeni isterdim

Bedir ve eylül seni öldürecekler!

Evet bedir ölmedi ve eylülde onun kızıymış!

Kahretsin!

Arkadaşlar bu bolum biraz kisa oldu ama bunu telafi edeceğim...

Vote ve yorum yapmayı unutmayın görüşlerinizi bildirin!!