GECENİN ŞARKISI

11. Bölüm

[Yepyeni taze bir bölümle tekrar ve tekrar karşınızdayım. Media'da Yavuz namı diğer Charlie (Gregg Sulkin).  Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyiniz. Booooool boool öpüldünüz. İyi okumlar. 😍📖]

11. Bölüm

Genç adam oturduğu yerde başını ellerinin arasına aldı. Hastanenin duvarları üzerine üzerine geliyordu. O kurşun ıskalamasaydı ne olurdu diye düşününce içini bir korku kapladı. Gece'nin kaldığı odanın kapısı açıldı ve orta yaşlardaki kadın doktor dışarıya çıktı. Mirza hemen ayağa kalkıp doktora yaklaştı ve içindeki acı artarken, "Ona bir şey olmadı değil mi?" diye sordu.

Ortaya yaşlardaki kadın gülümsedi. "Beyefendi, Gece Hanım iyi. Kurşun sıyırmış. Gece Hanım korkudan ve hissettiği acıdan dolayı bayılmış."

Mirza elleriyle yüzünü kapayıp sıvazladı. "Çok şükür," diye rahat bir nefes aldı. "Onu görebilir miyim?"

Doktorun yüzündeki gülümse soldu. Mirza bir şeylerin olduğunu fark etti ve doktorun konuşmasını bekledi. "Gece Hanım'ın hamileliğine son vermek zorunda kaldık."

Mirza şok içinde baktı karşısındaki doktora, "Nasıl yani? Gece hamile miydi?" diye sordu ve Gece ile ilişkiye girerken korunmadığı aklına geldi. Mayıs'ta olan hatayı tekrarlamıştı. "Onu görebilir miyim?"

Orta yaşlı doktor, "Elbette," dedi ve Mirza'nın yanından uzaklaştı.

Mirza eliyle yüzünü sıvazladı ve kendini biraz toparlayınca içeriye girdi. Gece hamile olduğunu biliyor muydu acaba diye düşündü ama bunun cevabını öğrenmek istemiyordu. Uyuyan Gece'ye yaklaştı ve yanına oturdu. Genç kadının yüzünün her zerresini aklına kazımaya çalışıyordu. Melekler gibi uyuyordu. Yüzünü okşadı ve dudaklarına usulca bir öpücük bıraktı. Bebeklerinin öldüğünü ona söylemeyecekti. Gece ile çok şey yaşamışlardı ve Mayıs'ın ölümü o zamanlar Gece'de derin yaralar bırakmıştı. Tekrar bir evlat acısı yaşasın istemiyordu.

Gece gözlerini açtı ve uyku mahmuru bir şekilde Mirza'ya baktı. Kaşları çatıldı ve bir an nerede olduğunu kavramaya çalıştı. Tek hatırladığı Mayıs'ın mavi gözleriydi. Odanın beyaz duvarlarını inceledi ve yanı başında oturan Mirza'ya baktı. "Mirza?"

Mirza düşüncelerini bir kenara itti ve Gece'ye gülümseyip anlından öptü. "İyisin bitanem."

Gece başını salladı ve içeriye giren doktorla polislere baktı. Doğrulmaya çalıştı. Belinde bir ağrı vardı. Ama aldırış etmedi.

Polis memuru, Gece'ye yaklaştı. "Hanımefendi ifadenizi almamız gerekiyor," dedi.

Mirza, Gece'nin elini tuttu ve öptü. "İfade vermek zorundasın," "Ama yapmak istemiyorsan..."

Gece başın salladı ve Mirza'ya döndü. "Sorun değil, Mirza. Ama lütfen sen dışarıda bekle. Ablanı şikayet etmemi izlemeni istemiyorum."

Mirza başını salladı ve dışarıya çıkıp bekleme koltuklarından birine oturdu. Telefonun alıp ablasından gelen mesajları okudu ve Gece'nin durumunu ona bildirdi. Birkaç dakika sonra polisler odadan çıkınca Gece'nin yanına girdi ve Gece ona gülümsedi. Ona biraz daha yaklaşıp bir sandalye çekip oturdu.

"Ben sıkıldım, ne zaman gideceğiz?" diye mızmızlandı Gece.

Mirza, Gece'nin saçlarını okşadı ve gözlerine baktı. "Gece, doktor ne zaman derse o zaman çıkacağız ama bu akşam buradayız," dedi ve iç çekti. "Bana söylemediğin bir şey var mı?"

Gece surat buruşturdu. "Ne gibi?"

Mirza omuz silkti. "Bilmem," dedi ve anlını Gece'nin anlına dayadı. "Seni seviyorum."

Gece gülümsedi. "Bende seni seviyorum," dedi ve Mirza'nın yeni çıkmaya başlayan sakallarını okşadı.

Mirza, genç kadının dudaklarını yavaş yavaş öpmeye başladı. "Hımm, çok tatlısın, bitanem."

Gece, Mirza'ya sarıldı. "Beni bırakma Mirza!"

Mirza, Gece'nin sarı saçlarına yüzünü gömdü ve kokusunu içine çekti. "Asla!" dedi. "Kokun. Bir gün bile bu kokunu hissedemezsem ölürüm."

Gece, genç adamın boynunu öptü. "Seni yanımdayken bile özlemek mümkün mü?"

Mirza geri çekildi ve Gece'nin burnunun ucundan öptü. "Benim Gece'm bana yeter."

Gece gülümsedi ve Mirza'nın elini tuttu. "Bir an önce bu hastaneden kurtulup, kızımı görmek istiyorum."

Mirza başını salladı ve Gece'nin yanağını okşayıp öptü. "Sen dinlen, ben doktorla konuşacağım," dedi ve Gece gözlerini kapattı. Mirza bir süre Gece'yi izledi ve sonra anlından öptü ve odadan çıktı. Kendini koridordaki mor renkli bekleme koltuklarına attı ve ellerini başının arasına aldı. Gece'ye bebeğin ölümünü söylemesi gerekiyordu ama bunun Gece'yi yıkacağının farkındaydı. Ama susmak aralarındaki güveni zedeleyebilirdi.

______________
26.12.2021 ♡

İletişim Bilgileri
Instagram: _miacengizkitapligi_
Twitter: merve_author
Gmail: merveauthor215@gmail.com

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. 😊📖

(Dipnot: Bölümün son ve güncellenmiş halidir. )