GECENİN ŞARKISI

36. Bölüm

Herkese yeni bölümden selamlar, bugün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı ama 23 Nisanı bir çocuk bayramı olarak nitelendirmek doğru olmaz bugün Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşunun 103. Yıl dönümü ve ayrıca ramazan bayramının üçüncü günü herkese iyi bayramlar dilerim. Oy verip ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar.

36. Bölüm

Feride odasında camın pervazına yaslanmış denizin üstüne çökmüş sisli gökyüzünün izliyordu. Üzerindeki hırkaya biraz daha sarıldı ve iç çekti. Güzel bir hafta sonuydu onun için. Odanın kapısının açıldığını duydu ve penceredeki Yavuz'un yansımasına baktı.

Yavuz, Feride'ye yaklaşıp elindeki çaylardan birini ona uzattı. "Al bakalım hayatım."

Feride gülümsedi ve Yavuz'un elindeki kupalardan birini alıp Yavuz'un dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu. "Teşekkür ederim," dedi.

Yavuz kupasını komodinin üzerine koydu ve Feride'ye arkasından yaklaşıp sarıldı. Genç kadının boynundan öptü. "Huzur gibisin."

Feride gülümsedi. Yavuz'un yanında kendini hiç olmadığı kadar güvende ve evinde gibi hissediyordu. Bu adam hayatına girdiğinden beri en güvendiği sığınağı olmuştu. Ama bazen yetmiyordu işte. Her şeyi anlatamıyordu. Biriyle dertleşmenin nasıl bir şey olacağını ilk Yavuz'da görmüştü. Yıllar önce yetimhanede kalırken her şeyi konuşabildiği, dertleştiği ona abla gibi olan birisi vardı ama o da gidince iyice yalnız kalmıştı. Aklına eski yetimhane anıları geldi. O iğrenç yetimhaneyi çok iyi hatırlıyordu. Saç baş girerdi kızlar, güçsüz çocukların yolunu kesen zorbalar ve etraflarında onlara acıyla bakan insanlar. Feride'nin eski anıları aklına gelince ürperdi.

Yavuz, Feride'ye sımsıkı sarıldı ve saçlarından öptü. "İyi misin sen?"

Feride omuz silkti ve kupasını Yavuz'un kupasının yanına koydu. "İyi gibiyim."

Yavuz, Feride'yi kendine çevirdi. "Ne oldu?"

Feride elini karnına koydu ve karnına baktı. Sonra bakışlarını Yavuz'a dikti. "Sence nasıl bir anne olacağım?"

Yavuz gülümsedi ve elini Feride'nin karnının üzerindeki eline koydu. "Sevgi dolu bir anne olacaksın."

Feride iç çekti. "Bilmiyorum Yavuz, o git gide büyüyor ve ben ya sevmezsem onu."

Yavuz kaşlarını çattı. "Bebeği mi?"

Feride dudaklarını birbirine bastırdı. "Bütün bunları."

Yavuz gülümsedi. "Seni anlıyorum Feride," dedi ve iç çekti. "Hayatımda hiç çocuk istemedim ve şimdi bi çocuğum oluyor. Senin hayatında benim hayatım gibiydi ve bizim birbirimizi bulmamız kader. Biz çok iyi anne-baba olacağız. Kızımız bize bunu öğretecek."

Feride gülümsedi. "Kız olduğunu nerden çıkardım?"

"Erkek adamın kızı olur," dedi Yavuz ve güldü.

Feride güldü ve Yavuz'un yanağını kavrayıp diğer yanağından öptü. "Çok iyi bir adamsın sen."

Yavuz yüzünü Feride'nin avcuna biraz daha yasladı. "Seni seviyorum."

Feride, Yavuz'un yanağında gülümsemesinden dolayı çukurlaşan gamzesini öptü. "Bende seni seviyorum."

Yavuz, Feride'nin avcunun içini öptü. "Feride bir şey söyleyeceğim sana."

"Söyle aşkım?"

Yavuz, Feride'nin elini tuttu. "New York'a taşınalım mı?"

Feride bir an ne diyeceğini bilemedi. Saçının bir tutamını kulağının arkasına sokuşturdu. "Buna ne diyeceğimi bilemedim."