Şeytan'ın Kızı: Alice

Bölüm 3- Johnson'lar

   Kapının sesiyle uyandım. Gerinince açık kızıl saçlı bir kızın bana gülümseyerek baktığını gördüm. "Sen Alice olmalısın! Ben Petra." Petra'ya gülümsedim "Zaten biliyordum geçen hafta komutan ile konuşurken yanında sen de vardın ama tekrardan memnun oldum Petra." "Olsun ben emin olayım dedim." Petra kıkırdayıp benden bir şey bekler gibi gözlerini bana dikti. "Ne oldu?" "Akşam yemeği vakti seni çağırmak için gelmiştim." "Ah kusura bakma." "Sorun yok hadi sen elini yüzünü yıka bende seni dışarda beklerim yemekhaneye beraber ineriz." "Tamam."
   Petra sarışın bir adamla konuşuyordu, çıktığımı gören ikili konuşmayı bıraktı. "Alice bu Oluo." Oluo yüzünde çok komik bir ifadeyle bana bakıyordu. "Memnun oldum." dedim Oluo'ya,o da bana başıyla selam verdi.
     Yemekhanede Levi Ekibi'nin geri kalanıyla yemek sırasında tanışmıştım. Karşımda oturan Hanji çorbasını bir kenara ittirip masanın üzerinden eğilip yüzünü bana yaklaştırdı. "Alice..." "E-evet?" "Johnson gerçek soyadındı değil mi?" "Evet." "Araştırmalarıma göre Johnson'ların hep anormal bir fiziksel özelliği varmış." "Üvey ailemin dediğine göre öyle." dedim ellerimle oynamaya başlayarak. "Üvey mi?" Hanji'nin yanında oturan Levi bu sefer kaşları çatık halde bana bakıyordu. "Gerçek ailemi,Johnson'larda bulunan fiziksel görünüşten dolayı alıkoymuşlar." Hanji elini saçımda gezdirdi. "Evet... Johnson'ların güzellikleri yüzünden kaçırılıp satıldığını küçükken duymuştum. Hep efsane sanardım beyaz bir ten,anormal bir özellik ve kusursuz fizik. Bir de kan ile ilgili bir durum vardı ancak onu unuttum." Ailemin bana söylediği şeylerin aynısını Hanji söylüyordu rahatsız olsam da bir şey demedim. "Alice seninle bu konuda daha ayrıntılı konuşmak isterim." dedi Hanji yerine oturup. "Titanlardan sonra bir de Alice'imi inceleyeceksin?" dedi Levi çayından bir yudum alıp. Saçmalık, burda değilmişim gibi konuşan Levi'ye mi bana yiyecekmiş gibi bakan Hanji'ye mi kızdığımı anlayamadım ama tek bildiğim alındığımdı. İzin isteyerek yemekhaneden ayrıldım.
     Çatıya çıkarken kaybolmadığım için biraz rahatlamıştım. Yine de alınmış bir şekilde çatının ucuna oturdum ay ışığı beni aydınlatırken Annie'nin bana verdiği kolyeyi elime aldım. Alışmamın uzun süreceğini düşündüm yoluma engel olan şey bir kez daha karşımdaydı. Bu lanet saçlar bir zamanlar Isaac ve benim mutluluk sembolümdü,küçükken bile diğer çocuklar tarafından bu yüzden şiddet görürken Isaac beni kurtarmak için sokağın başında belirirdi. Büyüdüğümüzde ailemin beni bir adamla evlendirip servetlerine servet katacaklarını anladığımda da Isaac beni kaçırmıştı birlikte asker olmak için kayıt olurken artık kimsenin beni rahatsız etmiyeceğini ve hep yanımda olacağını söylemişti. İnsanlar tarafından bana Şeytan'ın Kızı diye konulan bu isim karşısında Isaac bana hep meleğim diye hitap ederdi ancak beş yıl öncesinde o titana yaptıklarım ve Isaac'ın beni bırakması beni bu rüyadan uyandırdı şimdi düşünüyorumda ben onunlaydım çünkü ona hep ihtiyacım vardı,evet sevdim ama sadece sevdim. Beş yıl öncesinde kalçama yetişen saçlarımı gerek kalmadığı için feribotta kendi kılıcımla kestiğimi de hatırlıyorum benim hatam Isaac'ı manevi bir güç sunağı olarak görmemdi,aptallık yapıp nişanlanmasaydım şu anda yaşıyor olma şansı çok büyüktü.
    Aynı şeyleri düşünüp bir pislik gibi hissettiğim zamanları saymayı bırakmıştım artık çünkü Annie ile tanıştıktan sonra bunları düşünmeyi bile unutmuştum avucumdaki kolyeyi gözlerimin önünde tutup Annie'nin yine benimle zor anlayacağım cümleleriyle sohbet ettiğini düşündüm hep de anlamamı bekler yüzüme uzun uzun bakardı, bakışları hep sabırlı olurdu bıktığını hiç görmedim. Kıkırdayıp kolyeyi öperek gömleğimin içine soktum.
   Odama gitmek için merdiven başına vardığımda ateşlerle aydınlatılan basamakta birinin hızla aşağı inen silüetini gördüm şaşırıp bakmak için bir adım attığımda silüet çoktan gözden kaybolmuştu.
    Odama ulaşana kadar biraz temkinli olsamda yorgunluktur dedim. Petra'nın çoktan uyuduğu odaya girince üstümü değiştirip ben de yatağıma girdim.