The Brothers and I

Chapter 3: Close

Today is a big day for the Tiyatro ng SPU. The panel is holding an audition para sa una naming production this semester. Our musical last semester was a total hit. Ang SPU adaptation ng original Filipino Musical na Katy ay umani ng magagandang reviews at recognition mula sa Cultural Center kaya naman ngayon mas mataas ang expectations.

This time, the Tiyatro will be performing a theater adaptation of the original Filipino comics superhero Zsazsa Zaturnnah. Vacant period ni Hannah kaya kahit hindi siya member ng organization namin, naki-tambay siya sa akin dito sa SPU theater.

The stage of the SPU theater is all set for the audition. Handa na rin ang panel sa audience area. I was just surprised noong pumasok sa theater si Enrico. Hannah was also surprised to see Enrico but he was gracious enough to give Hannah and I a smile and a small wave.

Apparently, si Enrico ang isa sa mga panelists. He was invited by our director. Kailangan rin raw kasi ng opiniyon ng outsider sa Tiyatro, fresh point of view kumbaga at si Enrico ang napili para magbigay noon. After all, he is the Student Council President, ang Mahal na Hari ng SPU.

I was at the sound booth noong napansin ko ang pagpasok ng ilang mga hindi pamilyar na estudyante sa theater kaya naman nilapitan ko sila. "Excuse me, Miss. Do you need assistance for anything?" tanong ko sa isang babae na dirediretsong pumasok sa audience entrance. Nilapitan ko pa ito para maka-usap dahil kasalukuyang nagbibigay ng instructions and director namin na si Kuya Rohj sa stage.

Tumigil naman ang babae. Doon ko lang napansin na ang tatlong kasama niya ang nagbubuhat ng mga gamit niya. She stands tall, full of confidence. Pati ang outfit niya ready to slay. She is wearing a gold silk midi dress and a white shawl coat to complement it. Classy and elegant, if you ask me. Medyo may pagka-maldita lang siya pero marunong siyang mag-dala ng damit.

I smiled at her kahit na inirapan niya ako. She waved her hands at me as if I bore her. "I will audition, duh," she said.

Pinigil ko ang pagtaas ng kilay ko. "Oh, auditionees are not allowed here. Please use the backstage entrance on the second floor."

"What!"

Bahagya pa akong napa-atras nang tinungo niya ang direkson ko na para akong susugurin.

"I said, auditionees are not allowed he—"

"I heared what you said, stupid. Inuutusan mo ba ako?"

"Hindi naman kita inuutusan, sinasabi ko lang sa'yo na ang entrance para sa mga auditionees ay doon sa second floor," nakangiti kong sabi. Hindi niya ako masisindak, ano. Mukha pa nga siyang na-asar sa pagkakangiti ko, eh.

"How dare you boss me around. Hindi mo ba ako kilala!"

"Hindi, eh. Sino ka ba?" kalamado kong tanong na sa tingin ko'y mas ikina-init ng ulo niya. Gusto ko siyang pagtawanan kasi parang bubugahan na niya ako ng apoy. Sorry na lang siya, hindi uubra ang pag-a-atitude niya sa akin at dito sa Tiyatro.

"I am Andrea Bellega Sensojo, the granddaughter of this country's most respected theater actress Mathilde Sensojo. At pwede ba, you should be honored that I grace your theater with my presence. I am sure that I will get the lead role even without auditioning. Quick, let me talk to your director."

Oh no, what an air head.

Actually, we have heared about her. Andrea Sensojo. Nag-transfer nga raw siya rito sa SPU. She's been in theater since she was seven years old at marami na rin siyang nasalihang theater productions dahil magaling raw talaga siya.

Sayang, looking forward pa naman sana kami na makasama siya dito sa Tiyatro. Kaya lang, talent is not the only consideration for a Tiyatro membership, character is equally important. Bagsak na ang isang ito.

"It's a pleasure to meet you Miss Sensojo. But, the director is busy with the auditions right now. If you want to meet him..." unti-unti ko nang inalis ang ngiti sa aking labi at tinapangan ko ang aking pagsasalita, "use the back stage entrance on the second floor so you can audition."

"Ah! Who do you think you are to talk to me that way! Did no one teach you your place in the heirarchy! My grandmother would know about this you b—"

"Oooopss, hold it right there. Mag-iingat ka sa mga susunod na salitang sasabihin mo Miss Sensojo. Wala ka sa teritoryo mo. Hindi ko alam kung ano ang sistema sa pinangalinan mo pero ang hierarchy dito sa SPU ay hindi base sa kung sino ka at kung sino ang kilala mo. Everybody starts on equal grounds. I am here before you which means I am your senior and you are below me in the hierarchy. Makisama ka."

Muli ko siyang sinimangutan at madiin na sinabing, "entrance for auditionees is on the second floor." Tumalikod na ako sa kanya pagkasabi ko noon.

Pagkabalik ko sa upuan ko, abot tainga ang ngiti ni Hannah sa akin. She even slow clapped for me.

"Ang yabang kasi, eh," tanging nasabi ko bago umupo sa tabi ni Hannah para panoorin ang audition. In the end, Miss Sensojo did not audition. Instead, we got a call from her grandmother asking for an explaination.

Maayos naman siyan kinausap ni Kuya Rohj, ang director namin sa Tiyatro, at ipinaliwanag na no special treatment is given to anyone in the Tiyatro and that if Andrea Sensojo wants to join the Tiyatro, kailangan niyang ayusin ang attitude niya at matutong makisama dahil Tiyatro does not tolerate 'star complex.'

*********************

I have a long break before my next class kaya dumiretso ako sa favorite kong café sa SPU business district para tumambay. Dalawang oras pa kasi bago ang susunod na class ko. Si Hannah naman, nag-attend ng meeting ng organization nila. Member siya ng Pluma, SPU's school paper. Iba rin kasi ang passion niya for writing.

"Hi, Ate Barbie!" masiglang bati ko sa babae na nasa counter pagkabukas ko pa lang ng pintuan ng favorite kong coffee shop sa SPU business district , ang Blended.

"Lorryce!"

Sumandal ako sa counter at umorder na, "chocolate chip frappe, please, at saka isang blueberry cheesecake!"

"Okay!"

I-pu-punch na sana niya ang order ko nang natuon ang kanyang atensyon sa lalaking pumasok sa café. I saw Ate Barbie's eyes sparkle. Para siyang bata na first time makita si Jollibee.

"OMG! Good morning, Mahal na Hari. Welcome back!"

Napalingon tuloy ako nang dahil sa bulalas ni Ate Barbie. I saw Enrico walking towards the counter wearing a wide smile. Gusto kong matawa dahil sa kanta na nag-play sa café. Napapanahon. Ito kasi iyong kanta na palaging nag-pe-play sa utak ko kapag nakikita ko iyong mala-toothpaste commercial model na smile ni Castiel Alain Enrico Sandejas.

Nothing in life, holds more power than your smile...

I can't describe it even harder to define...