Het Huis van Haat ~Onhold~

Hoofdstuk 13

Robins woorden blijven zich maar in mijn hoofd herhalen, telkens opnieuw. 'Ik heb geholpen Oost plat te gooien. Geholpen. Oost. Plat gooien.' Hij heeft mijn familie vermoord, hij is schuldig. Hij heeft onschuldige mannen, vrouwen en kinderen vermoord! Ik voel hoe er woede bij me opborrelt. En die woede geeft me kracht. Gevuld door razernij trek ik Robin bruut overeind en met een klap sla duw ik hem tegen de muur. Ik druk zijn armen tegen de muur en hou hem stevig vast. Ik voel de pijn van de mishandeling maar ik negeer het.

'Hoe kon je! Hoe kon je onschuldige mensen vermoorden!' Mijn stem is gevuld met razernij. 'Ik wist niet beter oké. Dat is nou eenmaal waar ik voor getreind ben.' Robin fluistert het bijna. 'Je hebt tegen me gelogen! Ik ben mishandeld vanwege jou! En nu vertel je me dat je mijn familie hebt vermoord!' De woede wordt alleen maar erger, er komt een witte waas van razernij voor mijn ogen. Het is alsof ik wordt verblind door haat. 'Was je daarom aardig nadat ik was mishandeld! Is dat de reden! Want ik hoef geen medelijden, ik hoef helemaal niks van jou!' Ik voel iets in mijn lichaam veranderen het is een soort van warm gevoel dat door mijn aderen raast. Ik sla op de muur met een hand en dan gebeurt het. Zodra ik op de muur sla gebeurt er iets met het warme gevoel. Het stroomt door mijn aderen recht omhoog naar mijn hoofd, het voelt alsof ik uit elkaar ga spatten. Er verschijnt een scheur in de muur, weer bonk ik uit woede. Er verschijnt nog een scheur. Ik denk aan mijn familie die dood is, mijn vader die ik heb vermoord, de experimenten, de martelingen, dokter Heisfenrald, de andere mensen die hier zitten. Maar ik denk vooral aan mijn broer, als hij niet was gestorven was alles anders geweest. Ik voel nog meer woede, mijn broer is dood en dat is de schuld van de rest hij stierf zo naar ineens en niemand wou hem helpen! Met alle woede en de laatste kracht die ik in me had sloeg ik nog een keer op de muur. Mijn vlakke hand raakte de muur. En toen spatten alles uit elkaar. Er vlogen stukken muur weg en er zaten twee grote gaten in de muur, precies waar Robin stond. Ik sloot mijn ogen. De kracht die ik had gebruikt was teveel voor me. Ik viel, maar ik voelde hoe Robin mij vlug vast greep. Ik wou me los wringen, maar mijn lichaam luisterde niet meer naar me. Ik kon gewoon niet meer bewegen. Ik voelde me licht in mijn hoofd, wat was er gebeurt? Hoe heb ik dit voor elkaar gekregen? Ik draaide mijn hoofd heel even om naar de twee gaten. Er scheen een streepje licht uit, echt zon licht.