Nadat Robin had gesproken was er iets tussen ons veranderd. Ik weet niet precies wat het was maar het voelde anders. Er waren nu al negen dagen verstreken sinds ik was mishandeld. Dokter Heisfenrald liet ons beide met rust. Robin zorgde voor me, misschien deed ie dat omdat ie zich schuldig voelde. Ik weet het niet precies, maar ik moet toegeven dat ik het niet heel erg vond. Hij was aardig voor me, dat had ik al in tijden niet meer meegemaakt. Toch zat mijn hoofd nog vol met vragen. Wat bedoelde hij met "ik ben hier voor jou"? Ik vond het eng maar tegelijkertijd had het wel wat spannends en romantisch. Maar ik maakte me er wel zorgen over. Wat als het niet iets goeds maar juist slechts betekende? Wat als hij hier was om mij pijn te doen?
'Robin, mag ik je wat vragen?' Mijn stem haperde door de pijn die ik nog had. 'Ja, natuurlijk.' Ik hoorde dat Robin omhoog op het bed kroop en naast me kwam zitten. 'Hoe is het daar buiten? Ik bedoel is er nog steeds oorlog?' 'Soort van ja, het was een tijdje opgehouden, maar er zijn nog steeds rebellen die tegen de armoede zijn. Ze vallen vaak aan en moorden veel rijken gezinnen uit.' Ik slik, zal mijn moeder nog leven en mijn oma? 'Waar komen de rebellen vandaan?' 'De meeste komen uit Noord sommige uit Tarentula.' Tarentula was ons buurland, Noord had altijd veel contact met Tarentula gehad. 'En Oost? Hoe is het daar?' 'Oost bestaat niet meer. Het werd platgebombardeerd door de bommen van het Westen. Het is er niet meer levensvatbaar. De bevolking uit Oost is ook allemaal omgekomen. Ze hadden geen tijd meer om te vluchten.' Mijn familie was dood. Ik voelde hoe de tranen over mijn gezicht stroomde. Er was niemand meer over, iedereen die ik kende was dood. Ik draaide me van Robin weg, ik wou niet dat ie zag dat ik huilde. 'Je kwam uit Oost. Het spijt me heel erg.' Ik voelde hoe Robin zijn hand op mijn schouder wou leggen, maar ik schudde hem van me af. 'Ik kom uit het Westen. Ik was ook een bommenwerper, ik heb geholpen om Oost plat te gooien.'
JE LEEST
Het Huis van Haat ~Onhold~
MaceraNathalie is een Grote. Weggehaald bij haar moeder en opgesloten in Het Huis van Haat voor mensen zoals zij. Al vijf jaar lang heeft ze geen daglicht meer gezien. Niet wetend of de oorlog alweer voorbij is. In Het Huis wordt ze behandeld als een mons...
