Het Huis van Haat ~Onhold~

Hoofdstuk 18

"Nathalie we hebben de uitslag!" Mark kwam de eetruimte ingerend. Ik zat samen met Menno en wat vrienden van hem aan een tafel. Ik kon het erg goed vinden met een Alicia, ook een Grote. Ze was heel aardig tegen me en ook van mijn leeftijd dus dat was wel fijn.

Zodra Mark het had gezegd sprong ik op en liep achter hem aan een kamer in. "Is het erg? Ben ik een moordenaar?" Mijn stem bibbert. Mark lacht en schudt zijn hoofd, nee natuurlijk niet jij sukkel. Je bent een manipulator!", roept hij blij.

Er valt een stilte... wat the fuck is een manipulator? Verbaast kijk ik Mark aan. Hij zucht en rolt met zijn ogen. "Je kan dingen manipuleren, iemands leven inclusief. Oja en Robin wil je zien btw", zegt hij vrolijk. Ik slik, Robin, de jongen die ik bijna heb vermoord. Ik was hem bijna vergeten en ik voel me er schuldig door.

"Hoi." Verlegen kom ik Robin zijn ziekenhuis kamer ingelopen.
"Hoi." Het valt me op dat hij moeilijk kan praten.
"Je wou me zien?"
"Ja dat klopt."
"Nou zeg maar wat je wou zeggen."
"Oké. Nathalie, ik wou zeggen dat..." Robin kan zijn zin niet afmaken, want de deur vliegt open. Er komt een jongen binnengerend. Hij heeft blond haar en blauwe ogen.

"Yo Robin, hoe gaat he... hallo jij daar!" Zodra de jongen mij opmerkt krijg ik zijn volledige aandacht.
"Ja hoi. En "jij daar" heet Nathalie, dat je dat weet", merk ik bijdehand op. Hij grijnst, als hij lacht beginnen zijn ogen te twinkelen.
"Hai ik ben Toby, de tweelingbro van Robin. Zijn knappe wederhelft als je begrijp wat ik bedoel", zegt hij grijnzend en geeft me een knipoog. "Zeg hoe kennen jullie twee elkaar?"

"Zij is het meisje waarmee ik in Het Huis heb gezeten, ze is ook het meisje dat mij probeerde te vermoorden", zegt Robin ijzig.
"Ga weg! Zij? Nou dan verdiende je het duidelijk. Ik hou wel van meisjes met een beetje pit." Dat laatste fluistert Toby tegen mij.
Ik voel dat mij wangen roodkleuren. "Ik moet maar weer eens gaan. Ik heb een trainingssessie met andere Grote dus ik kan maar beter gaan", mompel ik. Net als ik de kamer uit ben hoor ik Toby mijn naam roepen.

"Hey Nathalie, wacht op mij! Dankje, ik was de trainingssessie helemaal vergeten. Ik ben een ijs maker trouwens. Ik hoef maar iets aan te raken en het verandert in ijs, best wel cool eigenlijk. Ken je de film Frozen? Echt al heel oud hoor. Nog voor de derde oorlog en voor het land werd opgedeeld." Ik schudt mijn hoofd, nee die film heb ik nog nooit gezien. "Cool we moeten hem eens samen kijken! Vind je ook niet?"

Toby bleef de hele trainingssessie tegen mij praten. Ergens vond ik het wel fijn. Hij gaf me een apart gevoel, niet hetzelfde als dat bij Robin. Het was totaal anders. Hij gaf me het gevoel dat hij geïnteresseerd in me was, alsof ik er toe deed. Robin gaf me het gevoel alsof ik een klein meisje was die hulp nodig had. Misschien had ik dat toen wel nodig, maar ik ben nu niet meer hetzelfde. Ik weet meer over mezelf over wie ik ben, wat ik ben. Dus wat Toby deed was niet slecht, ik vond het zelfs leuk.

Ik liep samen met Menno naar mijn kamer. Terwijl we door de gangen liepen werd Menno de hele tijd nagestaard door heel wat meisjes. Toen we bij mijn kamer waren, draaide ik me naar Menno toe. "Zeg Menno, heb je eigenlijk al een vriendin? Want je hebt hier nogal wat aanbidsters zo te zien", vragend kijk ik hem aan.

"Nee ik heb geen vriendin nee, maar dat heeft een reden." Vragend kijk ik Menno aan, waar gaat dit naartoe?
"Alie, ik ben gay."