Ree zit aan de andere kant van de kamer. Ik voel me bang. Waarom doet dokter Heisfenrald me dit aan? Ze wil juist dat mensen niet bij elkaar in een kamer komen. En al helemaal geen jongen en meisje samen. Ik hoor Ree zachtjes ademen. 'Ree, weetje waarom ze dit doet?' Ree staat op en loopt naar me toe. Hij gaat naast me op mijn bed zitten. Maar hij maakt geen gebaren als antwoord op mijn vraag. Dat zegt dus al genoeg. Vlug schuif ik bij hem vandaan. 'Waarom ben je hier? En ik geloof miet dat het is omdat je iemand hebt doodgeschoten. Wie ben jij eigenlijk echt?' Hij kijkt me verdrietig aan en draait zijn hoofd weg. 'Ik wed dat je gewoon kan praten, dat hè dit allemaal nep doet!' Mijn stem slaat over van emoties. Hij blijft me aan staren en opent zijn mond, maar dan horen we stemmen. 'Het is de schelle stem van dokter Heisfenrald, het klinkt alsof ze aan de telefoon is. 'Ze moeten bij elkaar zitten, ja je weer waarom. Nee het is niet verboden. Zeur toch niet zo, ik ben net op weg naar hun!' Vlug kruip ik tegen de muur aan. Dokter Heisfenrald komt na een tijdje bij onze kamer aan. 'Kunnen we even praten?'. 'Wat als ik niet wil?' Bang kijk ik haar aan. 'Je weet wat er dan gebeurt en de laatste keer dat ik me herinnerde vond je dat niet zo fijn. Hoe gaat het trouwens met je litteken van de operatie?' Ik was helemaal vergeten dat ik nog een litteken had van de operatie. 'Het gaat prima'. 'Oké, nou jij mag met me mee en dan laten we Robin hier, want hij komt nu niet van pas.' Dokter Heisfenrald sleurt me mee de gang op. Ik kijk achter me, Robin, dat is dus zijn echte naam.
JE LEEST
Het Huis van Haat ~Onhold~
AventuraNathalie is een Grote. Weggehaald bij haar moeder en opgesloten in Het Huis van Haat voor mensen zoals zij. Al vijf jaar lang heeft ze geen daglicht meer gezien. Niet wetend of de oorlog alweer voorbij is. In Het Huis wordt ze behandeld als een mons...
