Amelie/H.S

T w e n t y T h r e e

"Τι θα κάνουμε;" Την ρωτάω και φαίνεται πως με αγνοούσε. Στρίβει ξανά προς το μέρος μου με ένα ερωτηματικό ύφος.

"Θα πούμε για τον Josh;" Τα αδύνατα χέρια της κλείνουν το στόμα μου και τα μάτια της γίνονται τεράστια. Κάτι λέει ,-μακάρι να καταλάβαινα-. Λογικά να κάνω ησυχία. Λογικό.

"Μιλάς πολύ δυνατά Harrold. " Είμαι σίγουρος πως τώρα χαμογελάω σα χαζό. Οι ωμοι μας ακουμπάνε και κοιταζόμαστε θαρρείς και σκοπεύουμε να φιληθουμε ξανά. Κάτι που προσέχει ο Dimitri. Σηκώνεται από το ψηλό σκαμπό και μας πλησιάζει.

"Τώρα σκάτε ένα φιλακι και δεν σας παίρνει κανείς χαμπάρι. Άλλωστε εγώ είμαι τάφος. " Ψηθιρίζει. Η Amelí σκυβει και γελάει. Λες και αυτό που λέει δεν έχει ξανασυμβει. Αστείο.

"Dimitri λες βλακείες. Εμείς απλά συζητούσαμε. " Φαίνεται να απογοητευεται,  όπως κι εγώ.

"Και τι λεγατε;" Είναι λίγο αδιακριτος και εκνευριστικός. Προσπαθώ να του δείξω πως πρέπει να σταματήσει αλλά χαμογελάει πονηρά. Στρυφογυρίζω τους οφθαλμούς μου για να μην τους βγάλω.

"Λέγαμε." Λέει και με κοιτάει.

"Για τον Roger. Ξες τώρα, αν είναι καλά με την Abigail ." Απαντώ αδιάφορα. Δεν το πιστεύω πως ενοχληθηκε όταν της είπε για εμάς τους δύο. Νόμιζα πως όντως είχαμε κάτι.

"Πάω πάνω. " Ενημερώνω, μέσα από τα δόντια μου και αποχωρω.

Προσπερνώ την οικιακή βοηθό, τον James που σηκώνει βαρακια. Τον Roger που απλά κάθεται στον καναπέ, μισοπεθαμένος. Και την Abigail που μας κοιτάει με απόγνωση. Περπατώ με ταχύτητα και ανεβαίνω τις σκάλες. Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω στο δωμάτιο. Την κλείνω πίσω μου με δύναμη και βαθιά μέσα μου εύχομαι η Amelí να καταλάβει τον θυμό μου και να με ακολουθήσει.

"Harry!" Η πόρτα ανοίγει πάλι και η ευχή μου πραγματοποιείται. Φαίνεται μετανιωμένη.

"Μη το κάνεις ακόμη πιο δύσκολο. Ξέρεις πόσο μου αρέσεις, ξέρεις πόσο νοιάζομαι για εσένα. Αλλά οι μέρες περνούν και εμείς υπερισχύουμε. Η Sky το είπε στην Abigail. Τις άκουσα να μιλούν. Η Elizabeth έχει δικούς τις δικηγόρους που φαίνεται πως είναι ικανοί να μας ξεμπλέξουν. Ίσως να τα καταφέρουμε Harry και τότε όλα θα είναι αληθινά και τότε είναι που θα με μισήσεις." Κάθεται κάτω και καλύπτει το πρόσωπο της με την ζακέτα της.

"Αυτό είναι καλό. Γιατί κλαις; Γιατί να σε μισήσω;" Την πλησιαζω και κάθομαι δίπλα της.