*SUHO FANFIC* Finale…
I don’t know what happen next throught the story of my life. I just found myself crying behind the door here in our staff room. I just cant help it. Suho doesn’t recognize me ? How ? Amnesia ? How ? UGH ! so many thoughts coming in my mind ! I don’t know where to start…
“Mina ? Mina ? Are you there ? Open the door please !!!” I heard my bestfriend, Mich shourting outside. I cant go out like this. It suddenly hurts my ego.
“Im Fine, Mich. Wait up…” my voice sounds horrible. I hope that she doesn’t believe that Im fine…well, the truth is…Im not.
“Okay…its already 9pm. Time for our closing hours. Ill wait you at the ladies room…”
I look at my wrist watch. I cant believe it…Its half past 9pm. I’ve been crying for almost 3 hours. I make look weird because I swallow what I said about moving on. The truth is, Im still loving the same person. The person who I just saw earlier, who didn’t even recognize me for so long.
Nantili ako sa ganung pwesto pero nang maramdaman ko na wala na si Mich sa may likod ng pinto, napaupo ako sa sahig. Hindi ko na kaya…Feel ko sasabog na ang puso ko sa sobrang sakit ng nasaksihan ko kanina. Si Suho na minahal ko at nakita ko kanina ay hindi na ko kilala at may asawa na pala. Grabe naman po yun ! Na-surprise ako masyado…
---FLASHBACK---
“S-Suho ?”
“Y-You know me ?”
“You know my husband ?”
Napahigpit ang yakap ko sa tray na hawak ko. Parang feel ko,mahihimatay ako sa mga sandaling iyon. Hindi ko akalain na ang lalaking minahal ko sa loob ng mahabang panahon ay hindi na ko makikilala at may asawa na pala ? Oo, tama kayo. Mahal ko pa rin hanggang ngayon ang lalaking ito at sa isang iglap lang ay nagtagpo agad ang mga landas namin.
“S-Sorry p-po, S-Sir…ahmm…A-Akala k-ko po k-kasi ay..k-kayo yung kakilala k-ko eh…” nauutal kong sabi habang nakatingin sa mga mata ni Suho. I swear to God, ito nga talaga yung lalaking minahal ko. Sa mata pa lang, wla na kong masabi. Siya talaga…
“G-Ganun ba Miss ?” sabi ng babaeng kasama ni Suho. “Pero, Suho rin pangalan ng asawa ko eh…Baka kakilala mo siya ?”
Oo ! Kilala ko siya. Mula ulo hanggang paa kilala ko ang ASAWA mo ! Siya lang naman ang dahilan kaya nagsumikap ako ngayon at ipapakita ko sa mga magulang niya kung gaano ako nagging successful nang sa ganun ay matanggap nila ang estado ko sa buhay, pero wala eh..Hindi niya ko pinagtanggol…Hinayaan niya lang ako na lumayo at pabayaan ang pinagsamahan namin. Hindi man lang niya ko kamustahin sa loob ng apat na taon. Masakit yun, alam mo ba ? Halos hindi ako makatulog pag gabi kakaisip lang sa kanya. Masakit…masakit Sobra ! TT__TT
“Ah…N-Naku, h-hindi po…” unti na lang, tutulo na ang luha ko kaya gumawa agad ako ng paraan para makaalis dito. “Ah eh,..M-Maam and S-Sir…maiwan ko na po kayo…”
Tumakbo agad ako sa staffers room at doon binuhos lahat ng galit, inis at lungkot ko…
---END OF FLASHBACK---
3 days before that incident. Sunday ngayon at wala kaming pasok dahil weekends. Napagisipan kong aliwin ang sarili ko kaya nagpunta ako sa simbahan. Doon ako nagbubuhos ng mga sama ng loob ko.
Lumuhod ako. Tapos na ang misa kaya konti na lang ang mga tao doon. Sa pinaka unahan pa ko naupo dahil gusto ko makausap ng masinsinan si God dahil…hirap na hirap na ko.
“In the name of the father…and of the son…and of the holy spirit…Amen…
Lord, alam niyo po ba…nagmahal po ako sa lalaking mayaman , guwapo at matalino na gusto pa maging president ng pilipinas. Siya po si Kim Jun Myeon. Minahal ko po ang lalaking ito kahit ubod ng sungit at sakim sa lahat ng oras. Siya po ang tumulong sakin dahil muntik na kong mawalan ng tirahan at sa kalsada na lang dapat matutulog pero dumating siya bigla pati sa buhay ko.
BINABASA MO ANG
EXO fanfictions
FanfictionThis is all about the love stories of your love ones in EXO remember .. they are only FANFICS arasseo ?? ..you can suggest to me if you want one .. :) COMMENT.VOTE.. thanks :) :)
