YASAK

15-

__________

Koray tarafından...

Saat, 14.30
--
Ümraniye-
Özel NPİstanbul Nöropsikiyatri Hastanesi-

"Çocuğumun annesinden sonra pardon,öncesinde de hayatıma bir kadın girdi.Mavi bakan,akıllı, zeki,güzel,onu anlatmakla bitiremem.Gördüğüm en farklı kadınlardan biri.Onu gelinlikle bi kaldırımın kenarında buldum.Terk edilmiş yapayalnız bir kız.Geçmişi karanlık.Ama çok güçlü.Onu o gece evime aldım.Elimden geldiğince yardımcı oldum.Bir şey itiraf etmek istiyorum doktor.O kadın hayatıma girdiğinden beri ben sinirli değil,her an mutlu oluyorum.Hayatımı değiştirdi.Burnum kokusuna öyle bir alışmış ki,ona sarıldığımda bütün gerginliğim,sinirim uçup gidiyor üstümden.O benim tedavi olduğum tek renkli odam, sığınağım olmuş.Bir başka konu.Cinselliğe önem veren, sürekli isteyen bir tip değilim, biliyorsun.Ama onu ilk defa deli gibi arzuladım.İstedim, çok..Frenledim kendimi.Dedim Koray ne yapıyorsun kendine gel.İşte bu kadın çok dedirtti bana bunu.Kendini tut,frenle.Ama ona karşı koyamıyorum Doktor.İnciteceğim diye çok korkuyorum."

Uzandığım deri koltukta, gözlerim daha fazla tavana bakmaktan sıkıldı ve ellili yaşlarındaki doktoruma baktım.Bana iyi dayanmıştı bu zamana kadar.Derdimi anlatabildiğim tek babam,bir büyüğüm olmuş.

Yanı başımda bacak bacak üstüne atmış,burnunun ucunda biten gözlükleri, bacaklarının üstünde tuttuğu kağıt,elinde bir adet tükenmez kalemle tipik bir psikiyatr.
Adı Levent.
Ama hiç bir zaman ismiyle seslenmedim.

"O zaman, mutlu olman için önünde hiç bir engel yok Koray.Eğer tüm bu anlattıklarına kendin inanıyorsan,senin için hiç bir sebep kalmamış demektir.Kim peki bu şanslı kadın?"

"Eslem.. Bütün kusurlarımı kabul eden tek kadın.Eğer bir gün benden vazgeçmeye veya beni terk etmeye kalkarsa,onu bırakmam biraz zor gibi olucak. Şu an, aramızda hiç bir şey yok.Elini tutuyorum,sarılıyorum...Ama hiç bir şey söyleyemiyorum."

"Zaman herşeyin ilacıdır diye bir klişeyle başlamak istemiyorum Koray ama, Bir çok hastam oldu ama senin kadar garibini görmedim.Yani beni hiç bir zaman psikolog gibi görmedin, ne bileyim, bir hata yapabiliyor olabilir misin acaba?"

Bir anda ciddileşirken, kaşlarımı çatarak uzandığım yerden doğruldum."Açık konuş doktor! Ne demek istiyosun sen?"

"Yani bu,ne bileyim bak seninle bilimsel olarak konuşmak istemiyorum.Yeni boşandın, eşinden yeni ayrıldın.Acaba bu duygularına veya krizlerine yenik düşüp bazı uvzularını kontrol edemeyip Eslem hanıma yanlış bir şekilde mi hoşlantı duyuyorsun?"

"Açık konuş" dedim tek seferde.Ne yani? Onunla sadece basit bir depresyonik sonucu olarak mı beraber olmak istiyorum?

"Bak Koray.Bu tipik bir depresyon hareketi olabilir.Az önce kendi ağzınla söyledin ona zarar vermekten korkuyorum diye.Zarar görebilir Koray.Kendini kontrol et.Yeni ayrıldın,yeni bir ilişkiden çıktın.Bu tehlikeli olabilir."

"Sen ne dediğini bilmiyorsun doktor." Ayağa kalktım.Artık daha fazla konuşmasına izin veremezdim."Bak,bu işin olumlu kadar olumsuz yönleri de var.Tam iyileşmedin.Aldığın destekler hala daha devam ediyor!"

"Kapa çeneni!"

Ceketimi aldığım gibi kapıyı çarparak dışarıya çıktım.
Ne dediğini bilmiyordu.Ben onun tek saç teline bile dokunmaya elim varamazken,ona nasıl zarar verebilirdim..

Depresifmiş..

Dışarıda beni bekleyen Atalay, içtiği sigarasının izmaritini yere atıp ayağıyla ezerken "Nasıldı?" Diye sordu.
"Bok gibi" diye cevap vermemle de "Hiç şaşırmadım" dedi.