Życie jest dziwne... [Zakończone]

#25 - Zakończenie.

W poprzedniej części...

- Przepraszam cię za moje ostatnie fochy... Nie powinnam tak do ciebie mówić. - przytuliłam go. - Wybaczysz mi?

- Tobie mam nie wybaczyć? - pogłaskał mnie po głowie. - Zawsze ci wybaczę.
Zmęczona całym dniem wpadłam w objęcia Morfeusza.
_________________________________

O nie! Kompletnie zapomniałam o zaplanowaniu stroju na imprezę urodzinową Kate!

Spokojnie Danielle, coś wykombinujesz... Musisz!

Pobiegłam do szafy jak torpeda i przeglądałam dokładnie ciuchy.

Po jakichś 10 minutach strój był gotowy.

Wyjęłam z szafy i szuflady białą bluzkę, czarne buty, czarną spódnicę, kardigan oraz łańcuszek.

Wszystko prędko wyprasowałam i położyłam na kanapie.

Szybko ubrałam się w strój galowy i spielam włosy w koka.

- Kochanie, spóźnisz się do szkoły! - oznajmił tata. - Podwiozę cię do szkoły.

- Dobrze, wyjątkowo. Dzięki.

Wsiadłam do samochodu taty, który włączył silnik i ruszył w drogę.

Gdy dotarliśmy na miejsce, tata pożegnał się ze mną i pojechał domu. Ja zaś poszłam na salę gimnastyczną.

Zobaczyłam tam Allana posyłającego mi uśmiech oraz Iana.

- Ładnie wyglądasz. - powiedział i dał mi całusa w policzek.

Allan widząc to prędko spuścił z nas wzrok i zajął swoje miejsce.

- Co mu jest? - spytałam zaskoczona.

- Przecież to Allan, znasz go. To zwykły nudziarz.

- Emm... Pójdę na chwilę do niego.

Zachowanie Iana nie spodobało mi się. Dlaczego tak o nim powiedział? Może się pokłócili? Kto wie...

- Allan, co się dzieje? - złapałam go za ramię.

- Nic, ja tylko... Boli mnie głowa.

- Ach, rozumiem... Okay, w takim razie ci już nie przeszkadzam.

Coś mi tu nie pasowało... Poszedł z dala ode mnie dlatego, bo boli go głowa? Dziwne.

Wkrótce wszyscy uczniowie niecierpliwie czekali na przemówienie pani dyrektor.

Zajęłam miejsce obok Allana i Agnes.

Niestety, nie usłyszałam swojego imienia wypowiedzianego przez dyrektorkę, co było pewne.
Z klasy byli wyróżnieni Ian, Agnes, Taylor i 8 innych uczniów.