The omega and the Prince

[#] 7 [#]

De koning loopt in stilte naar zijn bureau en gaat erachter zitten. Ik ga snel op mijn knieën op de grond zitten. 'Elizabeth' zegt hij, 'kijk me eens aan.'

Ik kijk hem angstig aan. Nu gaat het gebeuren. Hij gaat me zeggen dat Liam me zal afwijzen. Dat hij geen omega als schoondochter wil.

'Waarom liet mijn zoon je gister bij zich komen?'

Ik blijf even verbaasd stilzitten. Hij weet het dus niet?! Hij weet niet dat ik zijn mate ben!

'Ik... ehm...' zeg ik als ik uit mijn trance kom, 'gisterochtend viel prins Liam in de hal. Ik wilde hem waarschuwen maar was te laat. Hij vroeg mijn naam en rang en vertrok. Na het diner kwam hij me halen en heeft met me gepraat. Ik kreeg op mijn kop omdat hij viel.'

'Niet meer' vraagt hij.

'Nee Sire' zeg ik, 'niet meer.'

'Mmh.'

Opeens word de deur open gegooid en komt Liam de kamer instormen. 'Vader' zegt hij grommend, 'ik zei dat het niet nodig was! Ik heb het afgehandeld!'

Ik duik ineen. Wat als hij niet merkt dat ik het ben en hij me pijn doet. 'Zoon' gromt de koning boos, 'jou wil ik zo pas spreken.'

'Nee' roept Liam kwaad, 'genoeg! Ik heb haar toegesproken en ze zal voortaan oppassen. Toch Elizabeth?'

'Ja uwe hoogheid' zeg ik snel.

Liam pakt mijn arm en trekt me omhoog. 'Ik breng haar terug naar de rest' gromt Liam, 'en u laat haar met rust!'

'Ik praat met iedereen die ik wil zien! Ik ben de koning dus niemand weerhoud me daarvan!'

Liam gromt en trekt me mee de kamer uit. Richting zijn kamer. Hij sluit de deur achter me en doet die snel op slot. 'Ben je oké' vraagt hij zorgzaam, 'heeft hij je pijn gedaan?'

Ik schud mijn hoofd. 'Hij heeft me geen pijn gedaan' zeg ik zacht, 'ik schrok alleen toen jullie gingen schreeuwen.'

'Het spijt me baby' zegt hij terwijl hij me omhelst.

'Baby' vraag ik verbaasd.

Hij kijkt me aan. 'Mijn koosnaampje voor jou.'

'Oh, oké.'

'Je bent niet gewend aan koosnaampjes' zegt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'

'Je zult er snel aan wennen, baby.'

'Dus wat ga je nu doen?'

'Mijn plan is om je vandaag bij me te houden.'

'Maar ik moet Bianca helpen.'

'Ik heb het al geregeld met haar voordat ik naar mijn vader ging. Ik kwam haar tegen en vroeg haar waar je was. Ze zei bij mijn vader en ik vroeg haar wat ze wist. Ze zei dat je haar had verteld dat we mates waren en ik zei dat ik je bij me wilde hebben vandaag. Dus vandaag blijf je lekker hier.'

Ik knik. 'Ga zitten' zegt hij, 'en geen zorgen over mijn vader. Hij komt me nooit achterna na een ruzie. Meestal stuurt hij mijn moeder.'

Ik kijk hem bang aan. 'Je moeder? Weet zij dat ik je... dat ik je mate ben?'

'Ik heb het haar gisteren verteld, maar ze zal je geen pijn doen. En ze zal ons ook niet verraden.'

'Oké.'

Hij laat me los en gaat op de bank zitten. Ik ga voorzichtig naast hem zitten. Hij slaat zijn arm om mijn middel heen en trekt me tegen zich aan. Al mijn spieren staan op scherp, vooral om te vluchten. 'Ontspan baby' zegt hij, 'ik zal je toch niets doen. En mijn vader komt hier niet.'

Ik knik en ontspan een klein beetje. Maar zodra iemand op de deur klopt spannen al mijn spieren weer aan. Liam staat op en loopt naar de deur. 'Wie' vraagt hij.

'Liam' hoor ik een vrouw zeggen, 'laat me binnen. Je vader heeft verteld wat er gebeurd is. Hij denkt dat er meer aan de hand is.

Liam opent de deur en laat zijn moeder binnen. 'Je vader stuurt me' zegt ze.

Dan pas lijkt ze mij op te merken. 'Dus dit is je mate?'

Liam knikt en doet de deur weer op slot. Ondertussen loopt de koningin naar mij. 'Goedemorgen' zegt ze glimlachend.

'Goedemorgen uwe majesteit.'

Liam zucht diep. 'Ga je het ooit leren' vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Het is automatica' zegt de koningin.

Liam zucht weer diep en zegt: 'Elizabeth dit is mijn moeder. Mam, dit is Elizabeth.'

'Fijn om kennis met je te maken' zegt de koningin glimlachend.

'Wederzijds uwe majesteit' zeg ik met een glimlach.

Ze glimlacht terug. 'Noem me maar Livvy' zegt ze, 'je word toch mijn schoondochter.'

'Als mijn vader dat toestaat' mompelt Liam.

Geschrokken kijkt hij mij aan. 'Zo bedoelde ik het niet baby.'

'Dat snap ik' fluister ik, 'maar je hebt wel gelijk.'

Hij schud zijn hoofd. 'Nee, ik sta niet toe dat hij je pijn doet. Niemand mag jou pijn doen.'

'Zolang je vader van niets weet doet hij haar niets' zegt koningin Livvy, 'dus wanneer was je van plan het hem te gaan vertellen?'