The omega and the Prince

[#] 8 [#]

'Op haar verjaardag' zegt Liam.

'Dus dan dood hij me op mijn verjaardag' vraag ik zacht.

'Nee liefje' zegt koningin Livvy voordat Liam antwoord kan geven, 'dit blijft nog even tussen ons vieren. Of weten meer mensen van je mate?'

'Ehm... alleen Bibi.'

'Bibi?'

'Bianca.'

'Dus dan blijft het tussen ons vijven.'

'Baby' zegt Liam opeens, 'ben je ooit wel eens in je wolf getransformeerd?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'

'Dan lijkt het me een goed idee om dat nu te doen' zegt Liam, 'kom.'

Ik sta op en volg hem naar buiten. Zijn moeder loopt met ons mee. Als we buiten zijn neemt Liam me mee buiten de poort. 'Weet je het moet'  vraagt hij terwijl hij zijn shirt uittrekt.

Mijn mond valt open. Hij is super gespierd. Wat ook wel te verwachten is van een jongen die iedere dag traint. Minimaal vier uur per dag.

'Elizabeth' vraagt hij.

Ik kijk hem aan. 'Wat?'

'Weet je hoe het moet? Veranderen in je wolf?'

'Ehm... ja...'

'Niet dus.'

Hij legt zijn handen op mijn wangen en trekt me tegen zich aan. 'Als het goed is hoor je een klein stemmetje roepen dat ze vrij gelaten wil worden' zegt hij, 'heb ik gelijk?'

Ik knik zachtjes. 'Laat haar vrij' zegt hij, 'het doet wel een beetje pijn.'

'Dat geeft niet.'

Hij laat me los en ik sluit mijn ogen. Mijn huid begint heftig te jeuken en ik voel mijn botten kraken. Als ik mijn ogen weer open sta ik een stuk lager. Ik kijk op naar Liam. Hij kijkt vol ongeloof naar me. Ik wil vragen wat er is maar er komt niets uit mijn mond. Alleen een beetje gegrom. Hij kijkt naar me. 'Praten via de mindlink baby'  zegt hij.

Koningin Livvy komt aanlopen. Ze draagt een tas bij zich. Maar zodra ze mij ziet blijft ze verbaasd stilstaan. Ik kijk Liam aan. 'Wat is er? Waarom kijken jullie zo?'

'Je bent een witte wolf' zegt hij, 'die zijn heel erg zeldzaam.'

Ik kijk naar mijn voeten, of nu poten eigenlijk, en die zijn inderdaad wit van kleur. Als ik weer opkijk staat er een grote zwarte wolf. Ik doe bang een stap naar achter. 'Niet bang zijn baby' zeg hij, 'ik ben het maar.'

Ik knik en doe een stap naar hem toe. Hij is een stuk groter dan dat ik ben. Hij wrijft met zijn kop langs mijn nek en bijt zacht in mijn oor. En het doet niet eens pijn. Het voelt eerder best wel fijn.

Opeens staat er een bruine wolf naast Liam. Ik kijk de wolf geschrokken aan. 'Koningin Livvy' vraag ik voorzichtig.

De wolf knikt. 'Maar noem me gewoon Livvy, oké liefje?'

'Ik moet er nog aan wennen maar zal mijn best doen.'

Ze knikt kort. 'Laten we een stukje gaan rennen' zegt Liam, 'als ik te hard ga zeg het me dan, oké baby?'

'Oké.'

Hij draait zich om en rent weg. Ik ren snel achter hem aan maar hij gaat veel te snel. 'Liam, je gaat te snel.'

'Sorry baby, ik zal naast je komen rennen. Dan kan ik me aanpassen aan jouw tempo.'

De zwarte wolf komt naast me rennen en we rennen een tijdje door. Tot ik moe ben. 'Liam' zeg ik, 'ik ben moe.'

'Ik neem je op mijn rug' zegt hij terwijl hij stilstaat, 'als je terug wil moet je dat stemmetje niet meer de controle geven.'

Ik knik en doe wat hij zegt. Het stemmetje lijkt te piepen als een wolf. Weer begint mijn huid te jeuken en ik voel nu hoe mijn poten kleiner worden. Ik kan rechtop staan en zie dat ik weer mens ben. Maar ik ben naakt. Ik krimp ineen en probeer mezelf te bedekken.

Koningin Livvy legt de tas voor me neer. Ik kijk erin en zie wat kleding. Ik kleed me snel aan in een shirt en broek. Liam gaat voor me liggen en ik ga op zijn rug zitten. Hij staat op en ik houd me goed vast aan zijn vacht.