The omega and the Prince

[#] 16 [#]

'Haar BMI is zeventien komma negen' zegt Ethan, 'twee weken geleden woog ze maar zevenendertig kilo.'

Aiden kijkt me vol ongeloof aan. 'Wat?! Hoe?!'

'We kregen niet meer van de keuken' zeg ik zacht.

Koningin Livvy kijkt kwaad naar haar man. 'Zodra zij koningin is' zegt ze, 'gaat hier zoveel veranderen. Ten goede van de minderbedeelden.'

De koning staat met een grom op en stormt de kamer uit. De koningin sluit haar ogen en zucht diep. 'Dat had ik niet moeten doen' zegt ze zacht.

Ik kijk naar de open deur en sta op. 'Wat ben jij van plan' zegt Liam.

Ook hij staat op. 'Ik... ik wilde de deur dichtdoen.'

Liam gaat weer zitten en knikt. Ik loop naar de deur maar ren snel naar buiten. Ik hoor Liam kwaad grommen en daarna een omvallende stoel. Snel ren ik weg. Richting de kamer van de koning.

Als ik daar ben verstop ik me eerst achter een grote plant. Liam komt langs rennen maar ziet me gelukkig niet. Ik ben zo blij dat ik nog geen mark heb! Dan had hij me zeker gevonden.

Als Liam uit zicht is loop ik voorzichtig naar de deur en klop ik aan. 'Binnen' bromt de koning.

Ik open voorzichtig de deur en zie hem bij het raam staan. 'Elizabeth' vraagt hij met een frons.

Ik wil een reverence maken maar hij zegt: 'Niet doen.'

Hij draait zich naar me toe. 'Waarom kwam je hier?'

'Ik vind het niet leuk als mensen verdrietig of boos zijn' zeg ik zacht.

'Mmh, en je denkt dat ik boos ben?'

'Nee, ik denk dat u verdrietig bent.'

'Waarom denk je dat?'

'Wat koningin Livvy zei... dat was niet aardig...'

'Sluit de deur wil je.'

Ik sluit de deur en doe daarna twee stappen verder de kamer in. 'Zit' zegt hij.

Ik ga op mijn knieën op de grond zitten. 'Dat bedoelde ik niet Elizabeth' zegt hij, 'sta op en ga op de bank zitten.'

Ik doe wat hij van me vraagt. Hij gaat in de stoel schuin tegenover me zitten. 'Is Liam niet achter je aangekomen?'

'Jawel, maar ik was hem te slim af.'

'Wat wil je gaan veranderen als je koningin bent?'

'De omega's worden beter behandeld. Ze worden gewoon dienstmeisjes genoemd en geen omega's meer.'

'Waarom wil je dat?'

'Omdat we slecht worden behandeld. Als we iets vragen word er niet naar ons geluisterd en iedereen loopt ons in de weg bij ons werk.'

'Daar zou ik nu al wat aan kunnen doen' zegt hij, 'maar niet te veel. De anderen mogen nog niet weten dat jij de mate bent van mijn zoon. Voor je eigen veiligheid.'

'Oké.'

'Ik zal de keuken zeggen jullie meer te geven en jouw bord iets minder vol te doen. Als je te veel eet is dat ook niet goed.'

Ik knik. 'Dank u Si-'

'Niet doen' zegt hij, 'je moet leren dat je straks boven iedereen staat.'

De deur word opengegooid. Ethan en Aiden staan in de deuropening. 'Izzy' zeggen ze tegelijk, 'doe dat nooit meer!'

'Sorry' zeg ik zacht.

'Mindlink Liam dat ze bij mij was' zegt de koning, 'en dat ik haar nu naar haar vertrekken breng.'

Ethan knikt en zijn ogen worden wazig. 'Kom' zegt de koning.

Ik loop achter hem aan de kamer uit richting Liam's vertrekken. Vlak voordat we daar zijn opent de koning een deur. Hij laat me voor zich naar binnen lopen. Er is een zitkamer en nog drie andere deuren. Ethan en Aiden komen ook de kamer inlopen.

'Niet schrikken zo van Liam' zegt Ethan, 'alsjeblieft Izzy? Hij zal je geen pijn doen. Maar hij zal wel boos op je zijn.'

Ik knik. Liam komt de kamer ingestormd. Zijn ogen zijn zwart waardoor ik weet dat zijn wolf het over heeft genomen. 'Baby' gromt hij.

Ik loop naar hem toe en omhels hem voorzichtig. 'Het spijt me' zeg ik zacht, 'dat ik wegrende Maar ik voelde me schuldig.'

Hij slaat zijn sterke armen om me heen. 'Het geeft niet baby' zegt hij, 'maar je hoefde je niet schuldig te voelen.'

'En dat deed ik wel' zeg ik zacht.

Liam haalt diep adem en geeft een kus op mijn hoofd. 'Broer' zegt Ethan, 'geef haar ook wat adem. We willen niet dat ze stikt doordat je haar te hard knuffelt.'

Liam gromt laag naar zijn broer. Ik gniffel zachtjes en kijk Liam aan. 'Nogmaals het spijt me dat ik-'

'Nogmaals het geeft niet baby, heb je nog honger?'

Ik schud mijn hoofd. 'Wil je slapen' vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op. 'We laten jullie alleen' zegt de koning.

Ze lopen de kamer uit. Ik kijk Liam aan. 'Het-' zeg ik.

'Nee' kapt hij me af, 'niet doen. Het geeft niet baby. Ik had niet boos mogen worden op je. Je wil mijn vaders vertrouwen winnen en dat snap ik heel erg goed.'

'Dat wil ik ook' zeg ik zacht, 'maar hij was verdrietig. En ik vind het niet leuk als mensen of verdrietig of boos zijn.'

Hij knikt. 'Dat begrijp ik heel goed baby. Jij zal de perfecte koningin zijn.'

Ik glimlach zachtjes naar hem. 'Ga maar slapen' zegt hij, 'ik kom je morgen halen voor het ontbijt. Oké baby?'

'Oké.'

Hij glimlacht naar me en geeft een kus op mijn hoofd. Er komt een meisje de kamer inlopen. Ze maakt snel een buiging. 'Uwe hoogheid' zegt ze snel.

'Jij moet het nieuwe dienstmeisje voor mijn mate zijn' zegt Liam, 'toch?'

'Ja Sire.'

'Oké, Elizabeth ik moet je nu alleen laten. Ik kom je morgen halen. Oké.'

Ik knik. 'Oké.'

Hij glimlacht en geeft een kus op mijn hoofd. Daarna vertrekt hij. Ik kijk het meisje aan. Ze glimlacht naar me. 'Geen zorgen' zegt ze, 'u zal niets overkomen. Uw schoonvader heeft me al heel erg lang paraat als uw mate zijn mate zou vinden. Wat hij dus heeft gedaan.'

Ik glimlach kort en gaap daarna. 'U zal wel moe zijn' zegt ze, 'ik zal u kleding geven en daarna kunt u gaan slapen.'

'Dank je' zeg ik zacht.

Ze geeft me kleding en ik kleed me om in mijn nieuwe slaapkamer. Het is een ruime, lichte kamer. Er is een groot wit bed met licht grijze lakens. Er is een groot raam met witte gordijnen. En er is een grote kaptafel.

Maar die interesseert me niet op dit moment. Ik ben moe. Vanacht heb ik niet veel geslapen door de stres. Snel ga ik in bed liggen en binnen een paar seconden slaap ik al. Wat een dag!