Elien
Er kwam een punt waar mijn leven alleen uit dansen bestond. Week in, week uit. Alle kracht die ik over had, al mijn woede, al mijn verdriet. Ik draaide, opnieuw opnieuw en nog eens.
En liefde. Ik stopte mijn kracht het meest in liefde. Want voor ik het wist was hij er weer.
Recht voor me. Hij stond recht voor me. Met grote ogen en een onzekere glimlach.
Dus ik stopte met draaien. Ik stopte met draaien en begon te lopen.
Weken zijn voorbij gegaan en hier stond ik. Recht voor hem. Zijn handen op mijn heupen, en de mijne op zijn schouder. Alles leek langzamer te gaan, tijd stopte. Eventjes dan.
Het muziek waar ik eerder op danste stopte ook, samen met de lichten.
En toen we kuste begon alles weer.
De lichten gingen aan. Het muziek ook. De kinderen buiten speelde verder. Allemaal terwijl zijn zachte lippen de mijne ontmoette.
"En nisrine?" Vroeg ik.
Ik voelde me vies, en had het gevoel dat ik zelfs na een duizend keer douchen niet schoon meer zou worden. Niet omdat ik hem kuste, nee, omdat ik haar niet kon verraden. Niet zo. Niet na alles wat gebeurt is.
"Nisrine en ik," begon hij zachtjes. "is nooit iets geweest. Ik dacht dat je dat wist?"
"Oh," zei ik zachtjes. "Oke."
"Elien." Zei hij. Onze handen hielden elkaar vast. Vol met wanhoop, vol met emotie.
"Elien." Herhaalde hij. "Wil je misschien-uh-ja..."
"Wil ik wat?"
"Wil je met mij, weetjewel, uitgaan?"
Ik glimlachte. "Ik zou niks liever willen."
De vieze gevoel was weg.
---
Het kwam bijna weer terug toen Nisrine schreeuwend haar kamer in kwam.
"Je bent zo volwassen." Plaagde ze en giechelde toen ik haar negeerde. "En onbeleefd."
"Wat ga je dragen?" Vroeg ze enthousiast. "Niet iets sletterigs, maar ook niet te chique. Maar ook niet iets aangooien, je moet er wel werk in stoppen."
"Ja ja ja." Zuchte ik. "Ga je me helpen of niet?"
"Uhu! Meisje je gaat niet zo op een date hoor." Zei ze en staarde naar mijn kleding.
"Wat? Wat is er mis mee?" Vroeg ik en keek naar de joggingbroek en zwarte t shirt die ik aan had.
"Oh en je haar! We gaan met je haar beginnen." Nisrine pakte haar cosmetica en liep naar me toe. "Oh en je nagels."
"Nog iets anders?"
"Make-up, schoenen, je moet echt scheren-"
"-oke! Oke, ik snap het Nisrine!"
Ze had wel gelijk. Ik keek naar de spiegel tegenover me. Mijn haar leek op een vogelnest, mn nagels hadden oude nagellak erop en ik had geen makeup op."
"Eerst douchen!"
---
Ik weet dat het een cliche is. 'Oh, meisje herkent zichzelf niet na een makeover van haar beste vriendin.'
Maar toen ik mijn eigen reflectie zag, herkende ik mezelf bijna niet.
De kleren die ik aanhad waren niet van mij, en toch vond ik het verassend dat het van Nisrine was. Mijn nagels leken voor het eerst in zoveel jaar op nagels, en mijn gekrulde haar had weer een gezonde glans.
"Ik weet het niet." Zei ik twijfelend, en nam weer plaats op Nisrines bed.
"Ben je serieus?" Vroeg ze. "Hoe bedoel je 'ik weet het niet'?"
"Ik wil wel op een date met hem maar-"
"-maar? Lina! Je vind deze jongen al zolang leuk-"
"-valt mee maar-"
"-onderbreek me niet. Je vind hem zolang leuk en nu weet je het niet zeker?"
"Het is je ex, he." Zei ik. "Ik voel me er slecht over."
"Kom op Lina." Kreunde ze geirriteerd. "Ik heb je een miljoen keer verteld dat onze relatie de grootste faal van mijn leven was. En dat lag aan mij. Achraf vind je leuk, jij vind hem leuk. Jullie kennen elkaar lang door Amine. Een perfecte match dus!"
"Ik voel me gewoon schuldig!" Zei ik, harder dan het bedoeld was.
"Door-door-" Ik kon de zin niet afmaken. Nisrine keek me stilletjes aan, voordat ze de zin voor me afmaakte.
"Door Manal?" Vroeg ze.
Ik knikte.
Nisrine deed haastig haar armen om me heen. "Het is oke." Zei ze.
Ik veegde mijn tranen weg. "Sorry, ik-"
"Nee, het is oke." Fluisterde ze. "Niet huilen, het verpest je makeup."
Ze glimlachte, dus ik glimlachte ook.
---
"Is dit je eerste keer?"
"Wat?"
"Is dit je eerste keer?" Vroeg ik voor een tweede keer. "Op een date?"
"Uh, een echte date." Legde hij uit. "Behalve als je alle kalverliefde toen ik dertien was wilt meetellen."
Ik schudde lachend mijn hoofd. "Ik ook." Gaf ik toe. "Mijn eerste echte date."
"En," Voegde ik toe. "Ik tel de kalverliefde niet mee."
Achraf haalde verbaasd zijn wenkbrauwen op. "Echt?"
Ik knikte. "Echt."
Hij perste zijn lippen samen. "In dat geval...denk ik dat je veel gemist hebt Lientje."
Ik pakte zijn arm en haakte mijne eromheen. "Vind je? Ik denk namelijk dat ik je makkelijk in kan halen."
Achraf lachte en schudde zijn hoofd. "Dat zullen we zien." Zei hij voor hij me naar een restaurant meetrok.
"Het is niet veel maar-" Begon hij toen we eenmaal binnen waren. "-ik dacht dat jij het wel leuk zou vinden."
De vloer was bedekt met donkerbruine laminaat, en overal hingen er lampjes en fotos. Er waren niet veel mensen, en je kon het zachte muziek meer horen dan het gepraat van andere.
"Nee, nee." Zei ik zachtjes. "Het is perfect."
Ik giechelde toen hij me meetrok naar een tafeltje aan het einde van het restaurant. Maar wou alleen schreeuwen toen zijn lippen op die van mij waren.
--
Ik zou aan het liegen zijn als ik zei dat ik me niet schuldig voel. Als ik zei dat ik me niet waardeloos voel. Als ik zei dat hij niet beter verdient.
Want dat doet hij ook. Hij verdient zo veel beter dan iemand zo problematisch als mij.Iemand zo hectisch als mij.
Mijn leven is een vulkaan, een vulkaan die wacht voor een uitbarsting. Een ontploffing. Iets dat alles om zich heen eindigt, en wegduwt.
Maar ik ben egoistisch. Dus heb ik gelogen, dus heb ik ja gezegd toen hij vroeg of ik zijn vriendin wou zijn. En er is niks of niemand die me kan vertellen dat het niet waar is.
--
Hee, dus zoals jullie misschien in de vorige hfdst gelezen hebben zoek ik een nieuwe gebruikersnaam. Dusja dat is een. De tweede ding is dus dat ik niet zo blij ben met mijn originele plan voor dit boek maar ik wil het wel afmaken. Updates zullen daardoor trager zijn, sorry daarvoor! Maar ik wil ook geen 278273 hoofdstukken en dat het verhaal nergens naartoe gaat weetjewel.
Zoals altijd, bedankt voor het lezen 💕
JE LEEST
Spijt komt achteraf
Genç KurguWanneer Lina haar moeder verliest breekt haar hele wereld in stukken. Bij de meeste lijkt het alsof ze de stukken weer oprapen en terug gaan naar hoe het altijd was, maar Lina wist dat het nooit meer zo zou zijn. Ongeliefd en alleen laat Lina zichze...