I Think I Lost Her...

I Think I Lost Her... Hoofdstuk 3

{A/N} Hi iedereen! Hier is weer een hoofdstuk ♥ xx

Hoofdstuk 3

P.O.V Luke Hemmings

Maar iemand moet haar toch troosten? Maar ben ik wel de juiste? Ik heb haar tenslotte nog geen kwartier geleden verteld dat ik heb gezoend met haar beste vriendin... Ik ben haar ex en niet haar vriendje, is het wel slim als ik ga? Maar niemand anders gaat erachter aan, ze moet toch getroost worden? Ik ren weg, welke richting ging ze ook al weer uit? Natuurlijk de meiden toiletten! Ho, is dit wel zo slim? Als eerste ben ik haar ex en als tweede zijn het meiden toiletten.. Toch voel ik me een soort van verplicht om naar haar toe te gaan, ik ben tenslotte de aanrichter van dit alles. Misschien had ik het haar wel niet op school moeten vertellen...

Ik gooi de deur van de toiletten open, er staat gelukkig niemand. 'Nienke ben je hier?' vraag ik, ik hoor een paar mensen ademhalen. Goed er zijn hier dus toch nog meiden.. Ik luister zo goed mogelijk maar ik hoor niemand huilen, maar waar kan ze dan zijn? Misschien ergens in de aula? Of zit ze al voor het lokaal waar ze zo les heeft? Welke les heeft ze ook alweer? Ik denk diep na, het was volgens mij een taal. Frans misschien? Nee, het was Nederlands. O ja, ik ren zo snel mogelijk neer de Nederlandse hal. Ik ren de hele hal door maar ook hier is Nienke niet, waar kan ze zijn?

Wanhopig loop ik naar de aula, 'Nienke?' roep ik vragend maar ik zie haar nergens. Zal ze naar huis zijn gegaan? Ik zucht diep en loop naar kamer A, daar kun je je altijd ziek melden. Ik loop zo zielig mogelijk en probeer te kijken alsof ik echt pijn heb. 'Hallo ik voel me echt niet lekker' zeg ik als ik voor een vrouw van kamer A sta. De vrouw knikt, 'Het heerst ook' mompelt ze. Ik knik zachtjes, 'Bel je ouders maar' zegt de vrouw en ze wijst me naar de telefoon. Ik ga mijn ouders niet bellen, mijn zusje en ik bellen elkaar altijd. 'Hi mam' zeg ik als mijn zusje opneemt, ze weet precies waar ze aan toe is nu. 'Ik voel me niet zo lekker dus ik ga naar huis, oké?'. Mijn zusje zegt lachend ja, ik leg de telefoon terug op de hoorn en zeg gedag tegen de vrouw.

--

Iets later zit ik op de fiets op weg naar Nienke, nog steeds twijfel ik heel erg maar ik weet dat ze iemand nodig is die haar troost. Maar ik weet ook dat ik niet het juiste persoon ben om haar te troosten, dit komt allemaal door mij tenslotte. Ik denk dat ik straks mijn bed maar in duik, dan kan ik even al mijn verdriet er uit huilen. Ik stop met fietsen als ik voor het huis van Nienke sta, hier komt het dan.. Ik loop richting de deur en bel aan, in hoop dat Nienke open doet en niet haar broer of iemand anders.. Normaal heb ik een goede band met haar broer Nicolas maar ik denk niet dat hij mij nu wilt zien, ik heb wel het hart van zijn zusje gebroken namelijk. De deur wordt opengegooid.

Nicolas kijkt me boos aan zodra hij me ziet, 'Wat?' vraagt hij kortaf. 'Is Nienke hier?' vraag ik stamelend, Nicolas begint te lachen. 'Hoezo wil je haar nog meer pijn doen dan?' vraagt hij me boos, ik schud snel mijn hoofd. 'Nee absoluut niet!' roep ik, 'Ja ja' is de reactie van Nicolas. 'Ik kwam kijken als het goed met haar ging, ik kon haar nergens vinden op school dus bedacht ik me dat ze hier wel eens kon zijn' zeg ik. Nicolas knikt, 'Nou ze is hier inderdaad'. Ik knik, 'Dus je kunt gaan' vervolgd hij. 'Wie is dat Nicolas?' hoor ik Nienke vragen, ik slik. 'Een klootzak' roept Nicolas richting de plek waar Nienke waarschijnlijk zit. Ja, deze vriendschap is echt over. Nicolas haat me, maar dat snap ik wel.

Ik hoor voetstappen, zal dat Nienke zijn? Ik probeer langs Nicolas door de deuropening te kijken, mar dat lukt niet echt. Nienke verschijnt in de deuropening, 'Wat moet je hier?' vraagt ze me. 'Hij was bezorgd om je' lacht Nicolas, Nienke kijkt me aan. Ik zie dat ze gehuild heeft, haar mascara is uitgelopen en haar ogen zijn rood. Ik zal waarschijnlijk ook wel rode ogen hebben, waarschijnlijk heb ik ook rode vlekken op mijn huid dat krijg ik altijd als er tranen over mijn wangen heen gaan. 'Nou het gaat prima met me' zegt Nienke sarcastisch, 'Het spijt me echt heel erg Nienke' stamel ik. Ik zie dat Nienke een zachte blik in haar ogen krijgt in tegenstelling tot de harde, kille blik die Nicolas in zijn ogen heeft. 'Je kunt gaan klootzak' snauwt hij naar me, ik knik. Langzaam loop ik het tuinpad af naar mijn fiets, ik ben iedereen kwijt.

Huilend fiets ik naar huis, thuis gooi ik direct mijn rugzak van me af en ren ik naar boven. In mijn kamer pak ik de chocoladereep die ik gisteren heb gekocht. Ik duik met de chocoladereep mijn bed in en begin te eten. Ik ben alles kwijt, alles.

{A/N} Zo dat was hoofdstuk 3 alweer! Wat vonden jullie ervan? xx