I Think I Lost Her...

I Think I Lost Her... Hoofdstuk 4

{A/N} Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiii, veel plezier met lezen :D

Hoofdstuk 4

P.O.V Luke Hemmings

Als ik mijn ogen open komen de nare herinneringen weer in me op, het is uit met Nienke is de meest nare. Ik sluit mijn ogen zonder op de wekker te kijken, op mijn netvlies brand het gezicht van Nienke. 'Je hebt me zo teleurgesteld Luke' blijft ze maar zeggen, tranen rollen over mijn wangen. 'Ik heb mezelf ook teleurgesteld' zeg ik zachtjes. Ik wrijf in mijn ogen, laat het verdwijnen! Nienke verdwijnt en het gezicht van Nicolas verschijnt op mijn netvlies. 'Klootzak' blijft hij maar zeggen, 'Klootzak'. Ik wrijf weer maar nu staan Nienke en Nicolas er samen, 'Klootzak' 'Je stelt me zo teleur Luke'. Nienke huilt en Nicolas kijkt me aan alsof hij me elk moment komt vermoorden. Ik begin ook steeds harder te snikken, ik wil haar terug! Mijn gehuil komt boven de stemmen van Nienke en Nicolas uit, langzaam vervagen ze weinig alsof ze weten dat ik ze niet meer hoor.

'Luke kom je?' hoor ik mam vragen vanaf beneden, ik snik en gooi het dekbed van me af. Snel schiet ik in mijn kleren en probeer ik mijn haar iets levendiger er uit te laten zien. Mijn ogen staan erg dof en er zitten wallen onder, mijn huid zit vol met rode vlekken. Met andere woorden: ik zie er vreselijk uit. Ik poets snel even mijn tanden en ren dan naar beneden, als ik een meisje was geweest had ik echt een uur voor de spiegel mijn huid gecorrigeerd met foundation en dat soort troep. Maar ja, ik ben nou eenmaal geen meisje.

Ik haal mijn jas van de kapstok af en doe de deur open, 'Hi' zeg ik als begroeting. Mijn moeder glimlacht naar me en ik begin snel te eten, normaal gesproken zou ik nu weggaan en op de afspraakplek staan van mij en Nienke.

'Moet je me iets vertellen Luke?' vraagt mam ineens, ik kijk haar aan. Haar ogen staan bezorgd en ze kijkt naar mijn rode vlekken, ze weet dat ik gehuild heb. 'Nou?' vraagt ze. Ik knik langzaam.

'Ik ben weer single' zeg ik zachtjes, mijn moeder kijkt me verbaasd aan. 'Hoezo?' vraagt ze, ik wend mijn blik af. Dat ga ik haar niet vertellen hoor. Ik prop snel mijn laatste beetje brood in mijn mond en maak het gebaar dat ik moet gaan. Ik fiets zo snel mogelijk weg van huis met de hoop dat Nienke gewoon op me staat te wachten zoals normaal.

Ik kijk even om me heen, Nienke is er niet. Ik zucht zachtjes, het was ook dom van me om te hopen dat ze hier wel zou zijn. Ineens hoor ik luide muziek, Demi Lovato is het. Dat luisterde Nienke altijd, de tranen staan me alweer in de ogen als ik voor me zie hoe Nienke altijd lachend mee zong met Demi. De muziek komt dichterbij en naast me stopt een meisje, ik kijk haar even aan. Is dat nou Nienke?

Het meisje draagt veel te veel foundation en heeft een dikke laag rode lippenstift op, verbaasd kijk ik haar aan. Nienke droeg amper make up, dit is haar vast niet. Hoop ik. Het meisje kijkt me nu ook aan, ze heeft een verdrietige blik in haar ogen. Precies dezelfde blik die Nienke gisteren had toen ze zei dat ik haar teleurgesteld had...

'Nienke?' vraag ik schor, ik hoop zo dat het niet Nienke is. Fuck. Het meisje, nou Nienke, knikt. 'Niet verwacht me zo te zien?' vraagt ze me terwijl ze een fake glimlach op haar gezicht zet. Ik knik, 'Je lijkt niet meer op jezelf' fluister ik. Nienke haalt haar schouders op en fietst weg, ik kijk haar net zolang na tot ik niet meer dan een stipje zie.

Wat is er met haar gebeurd?

Ze lijkt Allison wel... Dat is niet bepaald positief. Ho, wacht waarom wil ze ineens op Allison lijken? Wil ze me misschien terug? Ho stop! Ik moet echt stoppen met nadenken over haar, maar dat is makkelijker gedacht dan gedaan. Waarom is het toch zo moeilijk? Ik weet het echt niet. Wist ik maar eens waarom ik Allison zoende. Maar ja, ook dit weet ik niet. Dat betref ben ik best dom.

Ik fiets snel richting school, hopelijk ben ik niet te laat. Als ik mijn fiets neer zet hoor ik de bel gaan, shit. Ik ren naar binnen en ga direct door na mijn kluis. Ik heb de laagste kluis dat je maar kunt hebben, geweldig. Dus niet. Ik gooi mijn jas in mijn kluis en ren naar het geschiedenislokaal waar mevrouw Smit nu vast boos op me staat te wachten.. Als ik er ben zet ik mijn netste gezicht op en doe ik mijn haren snel goed, als ik nog bezig ben met mijn haren wordt de deur al opengedaan.

Mijn klasgenoten kijken me lachend aan, 'Zo meneer Hemmink, te laat. Was je je nog even aan het optutten voor je meisje' zegt mevrouw Smit. Ik zucht. Tranen schieten in mijn ogen maar ik probeer ze binnen te houden.

'Het is uit' zeg ik zachtjes, mevrouw Smit kijkt me met een medelijdende blik aan. Heeft ze dat? Ik loop door naar mijn plek tot ik besef dat ik dan naast Nienke zit. Ik zucht en loop er naar toe, ik gooi mijn tas op de grond en haal mijn boeken eruit. Mevrouw Smit begint ondertussen te vertellen over de Grieken, met andere woorden weer eens een oersaaie geschiedenisles.

 ---

00.00 's Nachts

---

Ik schiet overeind, de tranen rollen over mijn gezicht. Ik werp een blik op mijn klok en zie dat het twaalf uur s' nachts is. Ik begin vanzelfsprekend weer aan Nienke te denken, hoe hard ik haar ook probeer te vergeten. De tranen beginnen  sneller te rollen en ik begin te snikken. Ik wou dat ik op dit moment Nienke kon bellen.

Ik pak mijn telefoon en klik op instagram, ik zie al snel een foto die Nienke een uur geleden heeft geplaatst. Zij en een wildvreemde jongen staan er tongend op. Ik laat mijn telefoon vallen en begin hard te huilen.

Is ze me nu al vergeten?

---

{A/N} What do you think? Willen jullie misschien jullie mening vertellen? Het liefste met een tip of zoiets *Ik ben een beetje veeleisend aan het worden*... xx