I Think I Lost Her...

I Think I Lost Her... Hoofdstuk 18

{A/N} Heei, dit is nog steeds de laatste dag in Parijs xx

Hoofdstuk 18

P.O.V Luke Hemmings

'Leuk Allison, ik was al bang dat ik je ging missen' lacht Nicolas, 'We kunnen echt niet zonder je hoor Allison' gaat Nienke door. 'Nee want Allison is perfect' maak ik de zin lachend af, Allison maakt een verontwaardigd geluid en loopt weg. Ik weet dat dit gemeen is maar ik ga nooit vergeten wat ze mij en Nienke heeft aangedaan, ik vergeef haar dat echt nooit.

'Zullen we eerst even langs de Starbucks en dan naar de Eiffeltoren?' vraagt Nienke, 'Ja hoor, ik heb behoorlijk dorst gekregen' reageer ik. 'Bij het woord Starbucks heb jij al dorst' lacht Nienke, ik begin te lachen. 'That's right' geef ik lachend toe, Nienke begint ook te lachen. 'Wat ken ik je toch goed' lacht Nienke, 'Ja zeker' lach ik en ik geef Nienke een kus op haar wang. 'Get a room!' schreeuwt Nicolas.

Nienke en ik barsten in lachen uit en Nicolas begint ook te lachen, we staan ondrtussen voor de Starbucks. 'Zal ik bestellen?' vraagt Nienke, 'Ja hoor doe mij maar een karamel frappuchino en een muffin' zeg ik. Ook Nicolas geeft zijn bestelling door en Nienke loopt naar de rij, Nicolas en ik lopen naar boven om een plekje te bemachtigen. 

'Ga je het echt doen?' vraagt Nicolas me serieus als we zitten, ik kijk om me heen om te kijken als Nienke eraan komt. 'Ja ik ga het echt doen' antwoord ik, 'Ik hoop echt dat ze ja zegt' zegt Nicolas, 'Ik ook'. Nienke komt er weer aanlopen, in haar hand heeft ze een dienblad. 'Het is wel snel he' fluistert Nicolas, 'Ja maar ik wil gewoon voor eeuwig bij haar zijn' fluister ik terug. Nicolas knikt, 'Dat snap ik'. 

'Wat snap je?' vraagt Nienke die ondertussen naast me is komen zitten, 'Ik snap dat Luke de muffin koos in plaats de donut' zegt Nicolas. Nienke lacht, 'Moeilijke keuze?' vraagt ze lachend. Ik knik, 'Heel moeilijk, te moeilijk om te kiezen gewoon' overdrijf ik. Nienke moet hierdoor nog harder lachen.

 'Laten we maar naar de Eiffeltoren gaan' zegt Nicolas als ik mijn muffin op heb, ik knik en Nienke begint enthousiast 'Ja' te schreeuwen. 'Let's go' lach ik, 'Yes my love!' gilt Nienke blij. Ik begin harder te lachen en Nienke haakt haar arm in de mijne, Nicolas begint ons maar uit te lachen. 

Met in mijn ene hand mijn Starbucks en in mijn andere arm Nienke's arm loop ik richting de Eiffeltoren, ik begin bij elke stap zenuwachtiger te worden. Wat zal er gebeuren als ze niet wil? Zal het dan veel veranderen? Het begint ondertussen al te schemeren, daardoor gaan de lantarenpalen aan en de lichtjes van de Eiffeltoren ook. 

Als we bij de Eiffeltoren zijn staan we even stil, de Eiffeltoren ziet er echt geweldig uit. De Eiffeltoren straalt een soort blauw licht uit en de volle maan maakt het helemaal af. Nienke staat er met een grote glimlach naar te kijken, ze heeft hier ook al zolang naar uitgekeken. We lopen weer door en stappen in de lift.

Terwijl de lift omhoog gaat kijk ik steeds omlaag wat erg dom is, het valt me op dat we steeds hoger en hoger gaan waardoor ik een beetje paniekerig wordt. 'Gaat het wel Luke?' vraagt Nienke bezorgd, ik probeer te glimlachen. 'Ja hoor' zeg ik zachtjes, wat zal er gebeuren als deze lift storing had? Wat nou als we naar beneden vallen? Hoe groot is de kans dat we het dan overleven? Heel klein is die kans, maar de kans is nog kleiner dat de lift valt. Toch?

We zijn ondertussen al bijna boven, 'Luke gaat alles echt goed?' vraagt Nienke me weer bezorgd. 'Ja hoor ik moet gewoon eventjes wennen aan de hoogte' zeg ik terwijl ik nog steeds omlaag kijk, 'We kunnen nog terug hoor' zegt Nienke zachtjes. 'Nee joh, ik ga jouw droom toch niet verpesten met mijn hoogtevrees' zeg ik lief en ik geef Nienke een knuffel. 

Ik controleer mijn jaszak even als het doosje er nog in zit, gelukkig zit het er nog in. Ik haal mijn hand uit mijn jaszak en de lift stopt. We hebben het hoogste punt van de Eiffeltoren bereikt, voorzichtig stappen we uit de lift. Ik werp een blik naar beneden en zie direct hoe hoog we zitten, als ik het goed heb onthouden is de Eiffeltoren zo'n 324 meter hoog. O my gosh.

Ik kijk snel weer aar Nienke, zij heeft geen last van hoogtevrees en geniet van het uitzicht. We bekijken de hele stad, ik zie ons hotel en het zwembad waar we laatst hadden gezwommen. Overal zijn lichtjes, het ziet er echt bijzonder mooi uit. Alle drie zijn we stil, misschien is dit wel het beste moment om het te vragen.

'Nienke?' vraag ik aarzelend, Nienke draait zich om en kijkt me lief aan. Nicolas knikt even naar me en steekt subtiel zijn duim op. 'Mag ik je misschien iets vragen?' vraag ik, Nienke knikt. 

'Kijk ik weet dat het vroeg is en dat we nog jong zijn, we zijn in totaal ook nog helemaal niet zo heel erg lang bij elkaar maar ik weet zeker dat jij de ware bent' begin ik, Nienke kijkt me geschrokken aan. Zal ze dit verwachten?

Ik pak het doosje uit mijn jaszak en zak door mijn knieën, 'Lieve Nienke wil je met me trouwen?'. Ik doe het doosje open en de ring komt te voorschijn, Nienke blijft me aanstaren. Ze gaat vast nee zeggen..

{A/N} O my gosh nog maar twee hoofdstukken en dan is het afgelopen :( *veegt een traan weg* . Ik heb er echt zoveel plezier aan om dit te schrijven. WE ZIJN OVER DE 500 READS HEEN! Zouden we de duizend kunnen halen? Please? Maar btw weer een cliffhanger moehahah (jep een mislukte duivelse lach). xx NienkeHemmings