Will you tell me once again
How we're gonna be just friends?
If you're for real and not pretend
Then I guess you can hang with me
(Robyn - Hang With Me)
(Vince)
Het eerste wat ik doe als ik uit de ziekenzaal kom, is op zoek gaan naar Thomas. Hij en Hope zijn nog steeds samen, maar gelukkig tref ik hem alleen. Hope vindt ik zo'n vreemd meisje, vraag me niet waarom.
'Thoms!', grijns ik breed. Mijn beste vriend houdt zijn hand op, want hij is bezig met een spelletje.
'Wacht even, Vince, ik heb bijna m'n record...'
'Geen "fijn dat je nog leeft" of zo? Wat een vriend ben jij', merk ik sarcastisch op.
'Fijn dat je nog leeft, kerel.' Hij is te diep verzonken in zijn spelletje om op te merken dat ik weer vertrek. Als Thoms aan een spelletje begint, dan is het moeilijk om hem er weer van a te krijgen. Jarenlange vriendschap leidt tot wat kennis, vind je ook niet?
'Hé Vince! Van Kris mocht ik niet in de ziekenzaal, dus daarvan kan ik het nu pas zeggen: Ik ben zooooo blij dat je nog leeft!' En daar hebben we Valentine.
'Hey Val.' Het is een beetje vreemd, onze situatie. We zijn wel vrienden, maar we weten niet als vrienden elkaar wel knuffelen of kusjes op de wang geven. Dus staan we nogal ongemakkelijk naar elkaar te staren. 'Dus... Alles goed met Ellen?'
'Hope zorgt voor haar... We hebben een klein ruzietje.' Ik stap verder, naar de takenlijst van vandaag. Die is nieuw, hangt er pas van vandaag. Er zijn wat klachten gekomen dat vele mensen zich vervelen en aangezien er voldoende werk is in de Koepel zelf en in de tunnels, krijgen we taken opgedeeld.
'Wat is er gebeurd dan?' Ik zoek mijn naam op de lijst.
'Oh, Hope wou een paars kleedje bij Ellen aandoen, maar ik vond rost haar en paars niet samengaan.' Ik kijk met een 'meen je dat nou'-blik om.
'En daarvoor hebben jullie ruzie?' Val knikt. 'Tss, meisjes.' Ik heb mijn naam gevonden.
Vince - in orde stellen van de robotpakken
'Wat moet jij doen?', vraag ik aan Val. Ze kijkt even.
'Blijkbaar moet ik de kleerkast op orde brengen.'
'Ja, dat klinkt iets voor jou', grijns ik. Valentine is altijd druk bezig met kledij en uiterlijk, behalve als ze een stel robots afmaakt. Dan ziet ze graag wat olie en roestplekken op haar kostuum.
'En jij?'
'Ik moet die verroeste robotpakken opblinken.'
'Oh, samen met Kimberley dan?' Wat? Ik ga haastig de lijst door.
Dat meen je niet!
Kimberley - in orde stellen van robotpakken
'Ow shit.'
De robotpakken liggen goed opgeborgen in het magazijn, vlak naast de wapens. Ik zie dat Ezra, Jan en Pieter de taak hebben gekregen om die op te blinken. Wat had ik graag omgeruild.
Kimberley staat al klaar bij het opbergvak, met haar rug naar me toe.
Ik weet niet wat ik van haar moet denken. Mijn droom leek zo echt. Ik kon haar wel kussen omdat ze nog leefde, maar dat robotgedeelte... Ik vertrouw haar niet. Maar mijn hart wilt daar niet naar luisteren.
