Let's dance put on your red shoes and dance the blues
Let's dance to the song
they're playin' on the radio
Let's sway
while color lights up your face
Let's sway
sway through the crowd to an empty space
David Bowie - Let's Dance
(Kimberley)
Je moet weten dat ik helemaal niet ga slapen. Ja, ik weet het, liegen mag niet, maar Amy... Haar hele leven is een leugen.
Amy haar Woede-niveau is nogal hoog, waarschijnlijk een fout in haar programma.
Ik heb het al eerder gezegd. Die goedkope robots ook.
Het is ondertussen al avond geworden, de stalen Ozonlaag is verdwenen en er zijn sterren te zien. Dagelijks halen ze de Laag tijdelijk weg, maar als het weer zonlicht wordt, wordt de hele Aarde omringd door een pak ijzer.
Het is de mensen hun idee nog geweest, die wij hebben overgenomen. Ook is het de mensen hun ondergang geworden.
Oké, het gat in de Ozonlaag was gedicht, maar zonder zon... konden planten niet groeien, niet aan fotosynthese doen. Mensen kregen op een gegeven moment geen zuurstof meer - al hadden ze toen al een viertal extra zuurstofflessen in hun huis hangen - en vielen er nogal dood bij neer.
Robots bestonden toen ook al.
Een van hen was Stuurman Dedector Buys, die de oorzaak al snel voor de hand had.
De mensen bedankten hem, maar nadat het zuurstofprobleem zo goed als opgelost was, behandelden ze hem als grof vuil.
Daar werd onze leider zo kwaad voor dat hij zijn robotvrienden opriep voor een opstand. Een wel erg grote opstand. Mensen gingen hoe dan ook dood, slechts een paar overleefden de terreur van Buys.
En die paar, die jagen de speciale soldaten nu op en vermoorden hen.
Vuile wezens.
Vraag je je af hoe ze overleefden? Ze zijn zo slim geweest om een speciaal systeem te maken dat ze moeten inslikken, dagelijks, zodat ze geen adem nodig hebben of gewoon kunnen ademen.
In de pil zit blijkbaar alles wat het lichaam nodig heeft om te overleven.
Maar, natuurlijk, er zit een mindere kant aan - gelukkig. Als ze de pil een dag niet nemen, dan sterven ze. Yeey.
Al dansend zwier ik door de straten van mijn Sector. Robots gaan glimlachend langs de kant en ik knik naar hen, mijn glinsterende ijzeren tanden prijsgevend.
Vanavond ga ik uit!
Niet naar die chique club Bout, waar ik morgenavond moet zijn, maar naar mijn lievelingsclub in het vervallen stuk van Sector A: Club Humantic.
Gore robtos overal, maar toch, de meeste van hen hebben een onontdekt kantje dat me aantrekt.
Vanavond speelt een plaat van de oude, en al gestorven, groep Daft Punk.
Dat waren pas mensen met respect, een mens met een robotkostuum.
Ik weet niet hoe het liedje heet, het kan me weinig schelen, maar het doet me smachten naar meer.
Maar voor ik me los laat gaan, ga ik even naar de bar om een drankje uit de bar in de muur gaan halen. Roze olie, die smaakt naar aardbeien, is mijn favoriet.
