Until the end of time (tijdelijke stop)

Black eyes and tears

Ik zit in een hoekje van mijn kamer. Die klap van mama was hard zeg. Ze heeft me ook nog een trap gegeven , dus ik loop nu ook nog eens mank , ik denk dat het is gebroken het doet zo veel pijn. Ik kruip bekant naar de badkamer. Als ik het licht aan doe , zie ik dat ik een blauw oog heb , kut... Ik raak mijn oog aan , maar snel haal ik mijn hand weg . Mijn hoofd bonkt als een gek en ik stink naar alcohol. Ik stap onder de douche. Ik bekijk mijn lichaam.... gesneden polsen, blauw oog , mischien gekneusde of gebroken been en ik kan mijn ribben tellen. Ahh mijn been doet zo veel pijn. Snel ga ik weer naar mijn kamer . Ik heb drukverband gepakt en om mijn been gedaan. Het is mischien geen gips , maar het helpt wel een beetje. Morgen ga ik naar Samuel, hij brengt me denk ik wel naar de eerste hulp. Met heel veel moeite ga ik liggen . Mijn oog doet pijn , mijn armen doen pijn , mijn hoofd doet pijn , mijn hart is verscheurd... Wat moet ik nou , het vertellen of gewoon laten . Maar wat ga ik zal zeggen tegen Samuel? Dat er een inbreker was , en dat hij me sloeg, maar uiteindelijk niks heeft meegenomen? Pff . Ik voel dat er tranen in mijn ogen springen, kut leven. Ik zie allemaal verwende meisjes met telkens nieuwe schoenen, kleding ... of meiden die de jongens voor zich laten vallen met een glimlach.. meisjes die een vader hebben. Ik , ik heb geen vader , ik ben lelijk , heb me zelf al 5 x gesneden , alcoholische moeder die ook nog eens een uitkering heeft. Ik heb wel een vriendje , de allerbeste en liefste die er is . Maar waarom heeft hij mij gekozen uit die duizende meiden die een moord zouden doen voor zijn aandacht ? Er is toch niks speciaals aan mij? Mmm , zo veel vragen maar weinig antwoorden. Ik rol me om en staar doelloos naar de muur. Langzaam maar zeker val ik in slaap. Ik droom over vage dingen. Dingen die ik heb gezien tijdens de begrafenis, dat ik me aan het snijden was , Samuel en mama die me sloeg. Weer schrik ik op. Huilend blijf ik liggen , ik weet het nu zeker ... ik wil dood. Ik kan niet meer normaal leven zo. En daar bovenop, Mama zal blij zijn , weer een last minder . En iedereen zal het vast niet boeien of ik dood ben of niet , iedereen keek of kijkt gewoon dwars door mij heen. Morgen ga ik het doen , mama heeft genoeg pillen . Niemand die mij zal missen. Dan ben ik eindelijk verlost van alles. Maar Samuel... aagh die doet alsof joh , hij wilt helemaal geen vriendin die zich snijd. Na 4 jaar is mijn besluit vast , ik doe het . Morgen .

Sorry een beetje kort , inspiratie is op. Hope you liked it:)