Until the end of time (tijdelijke stop)

I will never forget

Ik wil weg , ik wil naar papa ... Maar dat mag niet. "Sam , ik ga naar huis " "Ga maar , rust uit "Samuel geeft me een kus en ik ga naar huis . Thuis loop ik naar mijn kamer . Ik ga op mijn bed zitten met een foto van mij en papa. Er valt een traan op de foto. Op die foto staan ik en papa in Disneyland parijs .

Er komt een kleine glimlach op mijn gezicht. Mama zei dat hij kaal is geworden door de chemotherapie. Hij is zo sterk, dikke tranen rollen over mijn wangen. Wat moet ik zonder hem ? Ik heb zo'n spijt van alle ruzies en alle dingen die ik toen zei .

Ik wil hen gewoon zien , het ziekenhuis is aan de andere kant van Nederland... Ik word opgebeld door mijn moeder "Heey mama"Zeg ik zo normaal mogelijk. Ondertussen veeg ik mijn tranen weg , ik moet sterk blijven, voor mama. "Heey manal , papa mag naar huis "Zegt mama .

Ze is erg stil. "He , maar gisteren zei je nog dat hij in een dodelijke situatie was?"ik ben nu helemaal in de war. Niemand die mij ook eens IETS duidelijk kan maken?. "Nou , papa mag naar huis om afscheid te nemen, Manal je vader kan elk moment overlijden"Zegt Mijn moeder met een gebroken stem.

Alles word zwart voor mijn ogen. Mijn mobieltje valt op de grond. Ik val op mijn knieën en staar voor me uit. Wat heeft mama me nou net verteld? G-gaat p-papa dood? Het duurt even voordat ik alles kan bevatten. Papa gaat dood... Ik stap meteen mijn fiets op en ga weer naar de jongens.

Helemaal buitenadem kom ik aan . Ik bel aan. Cassius doet open "Heey je bent er weer "Zegt Cassius . ik duw hem op zij en ren naar binnen . "zo heey wat is er met jou aan de hand zeg?"Vraagt Jai . Ik kijk steeds schrokken om me heen . "Zeg alsjeblieftdat dit een droom is , alsjeblieft? !" roep ik naar Dioni .

Dioni kijkt me geschrokken aan ."Manal het gaat goed komen met je vader , hij word heus wel beter "Zegt Kaj. Ik kijk hem aan . En schud mijn hoofd . Ik toon geen emoties, niks .... De jongens kijken bezorgd. "Wat is er ? " vraagt Samuel bibberig. Ik jij hem aan "Sam , mijn moeder belde me , papa mag naar huis"Zeg ik kill.

"Maar dat is toch fijn "Zegt Samuel snel. "Nee , hij mag naar huis omdat hij afscheid mag nemen van mij , het huis , zijn leven...."Zeg ik . En dan komen de tranen "Waarom? Waarom hij ! "Huilend val ik op mijn knieën. "Neeehhh , Neeehhhhh"Schreeuw ik huilend. De jongens maken geen geluid .

Samuel loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Ik huil zo hard , niet normaal. "Hij kan elk moment dood gaan , zelfs onderweg naar huis , hij is nu dun... Kaal en hij kan helemaal niks "Zeg ik kill. De jongens komen naar me toe en geven me een voor een , een knuffel.

"Wij zullen er altijd voor je zijn . Als je het niet aan kan , je vader zo zien . Kan je bij een van ons slapen, je bent alsrijd altijd welkom"Zegt Jai . Alle jongens knikken . Ik lach naar hem "Lief van jullie , maar ik blijf liever bij papa , Zijn laatste uren"Zeg ik stil.

De jongens geven me een enorme steun. Ook via Twitter krijg ik veel tweets van Braviours . Ik zal je missen papa...