Until the end of time (tijdelijke stop)

suicide and ambulances

De  volgende ochtend word ik wakker door mijn telefoon.  Ik kijk op mijn telefoon , Samuel belt me. "Heey " Zeg ik pijnlijk . "Heey ik sta voor de deur,  wil je open doen?". Ik wil eigenlijk helemaal niet open doen , maar hij is gewoon zo lief. Ik loop langzaam maar pijnlijk naar beneden. Ik doe de deur open. De glimlach van Samuel veranderd ineens in een bezorgde blik. "Wat is er met jou gebeurt?!" Ik kijk hem aan , wat moet ik nu zeggen ? oh ja "oh gisteren was er een inbreker , zo'n kwajongens streek. Ik werd wakker en ging kijken , ze sloegen me en namen gelukkig niks mee" Samuel kijkt me lang aan. " Oke , ik neem je nu mee naar het ziekenhuis! " Samuel doet de autodeur open. Ik doe de deur op slot en hinkel op mijn goede been naar de auto. We rijden naar de eerste hulp. Ik word gelijk geholpen.  Ik wil niet geholpen worden,  ik wil dood ,nu meteen.  Ik lieg  zelfs tegen de liefde van mijn leven..Ik krijg in de tussentijd gips over mijn hele been. Als ze klaar zijn met het gips , krijg ik krukken en gaan we naar huis. Als ik thuis ben doe ik het , denk ik bij me zelf. Het is stil in de auto. "Komt wel goed" Zegt Samuel zachtjes . Ik kan hem dit niet aan doen , dit hele schouwspel.  Alles is gelogen. Ik verdien hem niet. Als we thuis zijn stap ik uit. "Zal ik vanavond bij je blijven ? " Ik kijk hem aan in zijn ogen. Ik zie twee mooie ogen die bezorgdheid uitstralen.  "Nee hoeft niet hoor , je bent vast moe door het optreden van gisteravond" Ik geef Samuel snel een kus. Hij loopt naar zijn huis. pff oke , nu is het moment van de waarheid. Ik zoek naar pen en papier . Mama is gelukkig niet thuis, ze is zeker weer aan het drinken in een kroeg ofzo. Ik schrijf de afscheids brief , alsof iemand die gaat lezen. Ik leg hem op tafel neer. Ik heb een potje medicijnen voor me liggen en een flesje bier. Alcohol en medicijnen gaan niet samen ,dus perfect voor dit. Ik neem een hele hand medicijnen en stop ze in mijn mond en neem een slok bier.  Meteen voel ik het effect. Ik word licht in mijn hoofd en alles word wazig. Ik val op de tafel en begin heftig te trillen . Alles wordt zwart.

P.o.v Samuel

Manal is haar jas vergeten in de auto. Ik kijk in de zakken en ik vind de sleutel. Ik loop naar haar huis en doe de deur open. ik roep haar een paar keer. Geen antwoord... "Manaalllll!" Roep ik nog voor de laatste keer. Ik loop naar de huiskamer en doe de deur open. " MANAL!' ' ik ren naar haar toe. Ik geeft geen teken van leven. Dan zie ik een briefje op tafel liggen. Ik bel meteen 112. Niet even later staat er een ambulance met loeiende sirens voor de deur. Ze wordt snel op een brancard gelegd . ik loop naar de ambulance " Mag ik alstublieft mee" De ambulance broeder knikt en ik stap in. Manal word aan allerlei soorten apparatuur gekoppeld.  Hartslag,  zuurstof , bloeddruk en nog wat piepende dingen. Ik kijk naar haar  .Ik zie haar snijwonden , haar blauwe plekken,  haat blauwe oog . Ik pak haar hand vast "waarom?" Vraag ik zacht. Tranen lopen over mijn wangen.  De ambulance stopt en we stappen uit. Ze wordt weg gereden,  maar ik mag niet mee. Ik laat me zakken tegen de muur , waarom doet  ze dit? Opeens bedenk ik me dat Manal een briefje had geschreven.  'Lieve Samuel, ik weet dat je dit nu leest , en je vraagt je vast af , waarom staat er geen lieve mama. Dat komt omdat mama alcohol verslaafd is en me kapot heeft geslagen.  Ik heb dit gedaan omdat ik nooit iets goed doe  , ik ben lelijk , word geslagen , mishandeld,  uitgescholden , mijn moeder is verslaafd,  mijn vader is dood , ik snij me zelf . Ik word echt gek van mezelf.  Samuel, ik hou van je . Maar ik verdien jou niet . Ik ben een mislukking , Nu ben ik tenminste bij papa. Nou dag , kus Manal' .

Ik veeg mijn tranen weg , vindt ze dit echt ? Denkt ze echt zo over zichzelf? Ze heeft het zo zwaar.  Ik voel een hand op mijn schouder. "Bent u haar vriendje? " vraagt de zuster. Ik knik.  "Kom dan maar mee" . Ik loop met haar mee , ik word naar een kamer gebracht.  En daar ligt ze dan. Geen enkel teken van leven. Maar toch leeft ze nog. Ik kijk naar de zuster."Ze is bewusteloos , ze word denk ik over ene uurtje wakker  . Ze heeft een overdosis genomen. Ze word wel beter , maar dat gaat langzaam.  " De zuster loopt weg. Ik loop naar haar toe. Ik pak een stoel en ga zitten.  "Heey "Zeg ik met tranen op mijn wangen. "Je hebt me echt laten schrikken" Ik pak haar hand en wrijf over haar haren heen. "het komt wel goed , het komt wel goed " Ik kijk op mijn horloge , Het is al 10 uur, ik ben zo moe. Ik val langzaam in slaap. "Mhh hmm"hoor ik . Ik word wakker . "Sam?" Vraagt Manal.  Ik druk op de zusters knop . Er komt een zuster kijken. Manal gaat rechtop zitten. Ik zie de pijn en verdriet in haar grote bruine ogen. Niet even later stromen de tranen over haar wangen.  Ik sla mijn armen om  haar heen. " Het is zwaar , ik weet het . Maar het komt goed  ,echt" .Ik veeg haar tranen weg. Ik wrijf over haar armen heen "Nooit meer doen he"  "Nooit meer" Zegt Manal zachtjes.

Zo weer eens een xxl part. Sorry dat ik niet heb gepost,  ik heb het namelijk zo druk. Comment wat jullie we van vinden tot nu toe, ik ben benieuwd naar jullie mening over het verhaal. xxx