Until the end of time (tijdelijke stop)

Love numb

De volgende ochtend word ik wakker door dat Samuel voor de deur staat . Ik sta op , mijn hoofd draait helemaal. Ik doe open en spring gelijk in de armen van Samuel. "Goed geslapen?"Zegt Samuel bezorgd. Ik schud mijn hoofd "Ik had gedroomd over papa"Zeg ik zachtjes. Samuel streelt mijn haren. "Wil je hem bezoeken? "Ik knik. Ik ga terug naar boven , kleed me om en pak het boek van papa. Hand in hand loop ik met Samuel naar het de begraafplaats. We zoeken papa's graf op . "Heey pap , ik ben er weer " Zeg ik . Ik pak het boek en lees weer een stukje voor. Ik geef de steen een kus en loop weg . Samuel zorgt zo goed voor me.. "Dankje"Zeg ik. Samuel kijkt me verward aan "waarvoor?" "Alles , je hebt me zo geholpen en gesteund"Zeg ik. Ik stop met lopen "Sam, ik hou van je"Zeg ik . Samuel loopt naar me toe . Hij kust me "Ik ook van jou , je hebt me nu nodig, ik zal bij je blijven, voor altijd"Samen lopen we naar huis. Telkens spookt de dood van papa in mijn hoofd. Word ik nou gek? Mijn gedachten worden wel eens mijn dood.... Ik loop alleen maar na te denken .... Word echt gek. Het is mijn schuld dat papa dood is , ik kon het voorkomen. Als ik sneller was en 112 belde was hij er misschien nog. Ik zat alleen maar te huilen , Ik heb papa vermoord..... Ik loop met een betraand gezicht naar de badkamer. Ik pak een scheermes en haal er een mesje uit. Ik stroop mijn mouw op. Het scheermes gaat door mij huid heen. Dikke druppels rood bloed vallen op de vloer. Het doet vreselijk veel pijn. maar dat verdien ik ook. Ik wil niet meer leven.... Ik snij me zelf wel 5 keer , tot dat ik pijn niet meer voelde. Ik kijk naar mijn arm , vol met bloed en sneeën. Ik spoel het bloed af. Ahg , dat prikt. Als al het bloed weg is en het is opgehouden met bloeden , doe ik mijn mouw weer omlaag. Niemand mag dit weten. Ik sta nu , in een huis , zonder ouders , overleden vader , overspanne moeder en met een arm vol sneeën. Wat moet ik doen? Help me .....