Until the end of time (tijdelijke stop)

An endless fight

P.o.v manal (nog steeds)

Ik voel dat ik zwakker ben , want toen ik de trap opreden kreeg ik bekant geen adem meer. Ik ga voor de spiegel staan. Ik zie via de spiegel dat Samuel naar me kijkt. Ik stroop mijn mouwen op , je ziet de bruinen lijnen van mijn gruwelijke daden. Ik trek de pruik van mijn hoofd en kijk naar mijn korte haar. Het zijn allemaal kleine plukjes haar die uitsteken. Ik bekijk mezelf van top tot teen . Ik zet een stap naar voren en bekijk mezelf van dichtbij . Ik kijk mezelf hoofdschuddend aan . Ik herken mezelf niet... Ik heb mezelf een grote stempel gegeven met daar op Depressief. Opeens voel ik twee armen om me heen . "Ik zou willen dat je kon zien wat ik kon zien , wat ik voel als ik jou in je ogen aankijk . Ik hou van je . " Samuel drukt een kus op mijn voorhoofd. "Ik wil je iets laten zien " Hij pakt me bij mijn hand en neemt me mee naar beneden. Er staat een grote sporttas met mijn naam er op. "Ik denk dat je dit nodig hebt , want jij gaan namelijk voetballen . Ik heb er voor gezorgd dat we bij de club hier in de buurt het veld mogen gebruiken " Ik kijk Samuel met grote ogen aan . "Echt?! " Ik sla mijn handen voor mijn mond. "Maar de dokter zij dat ik niet meer mocht voetballen..." " Ik heb met je dokter gesproken , je mag voetballen! " "Echt!!!?!" Ik spring in Samuel's armen . "Kom , we moeten nu naar het veld , er staat iemand op je te wachten daar" Zegt Samuel geheimzinnig. "Oh my god ik kan er echt niet tegen als je zo praat jeetje" . Samuel grinnikt dom en we lopen naar de garage "Fietsen is gezond" Zegt Samuel blij "Je bent zeker gezakt voor je rijexamen ofniet ?" Hij knikt lachend. Ik spring achter op en leg mijn hoofd op zijn rug. Weet je , ik dacht dat de relatie tussen mij en Samuel niet lang stand kon houden. Dat het een cliché relatie zou worden, maar niets is minder waar. Ik hou echt van hem , door hem leef ik nog en kan ik nog genieten van de rest mij leven.

"We zijn er " Zegt Samuel . Ik spring van de fiets af en pak de tas van het stuur. "Ga je maar omkleden " Samuel wijst naar de kleedkamers. Ik loop naar binnen en doe de tas open. Oh mijn god ! Een FC Barcelona tenue , hij is heel erg mooi. Ik doe hem aan. Trots loop ik met Neymar Jr's rugnummer naar het veld. "Zo te zien heb je mijn cadeautje gevonden " Ik geef hem een kus "Je bent geweldig! " . Ik pak de bal en ga hooghouden . "Nou laten we met de training beginnen" Hoor ik achter me . Ik draai me om . Omg .... Gregory van der Wiel staat ineens voor mijn neus. "Ga- ga jij me training geven?!" Ik kijk hem met grote ogen aan . Ik had vroeger een voetbal kaartje van hem die ik elke wedstrijd in mijn schoen deed , voor geluk. Best dom eigenlijk. "Ja , ik ga je trainen. Mijn naam is Gregory en jij bent vast Manal ? ". Ik geef hem een hand en knik heftig . "Hup , 2 rondjes om het veld inlopen en een beetje rekken tussendoor andera krijg je spierpijn , dan ga ik het parcourtje klaar zetten. " Ik knik en ga lopen. "Sam ! Doe je niet mee ? " "Nee nee , ik heb ehh last van mijn enkel" "Lui kind haha" . Samuel is niet zo heel goed in voetballen haha. Ik loop de rondjes , pff mijn conditie is erg achter uit gegaan. Maar ja , ij ga laten zien dat je ook met kanker gewoon een normaal leven kan leiden en ook lekker kan sporten. Helemaal buiten adem dribbel ik naar het parcourtje. "Netjes , nestjes . Goede tijd " Ik krijg een hi-five . Ik ga op het gras zitten met mijn hoofd tussen mijn benen . Ik probeer op adem te komen . "Gaat tie?" Hoor ik in de verte , het is Sam . "Ik steek mijn hand op en loop naar het parcours. De training verloopt goed en is echt super leuk. Ik krijg een handtekening en ga met Gregory op de foto. "Echt super bedankt voor alles , ik vond het echt super" ik geef hem een knuffel . "Nee jij bedankt , je hent talent " . Ik loop naar de kleedkamer douch en kleed me aan. Ik loop naar de fietsenstalling. "Sam , ik kan je niet genoeg bedanken voor dit echt . Bedankt" Ik geef hem een knuffel en we gaan naar huis. Eenmaal thuis ga ik op de bank zitten. Mijn hoofd bonkt als een gek. Het is de klote tumor in mijn kop die tegen mijn hersenen aandrukt. De dokter gaf me medicijnen om de pijn te verlichten maar ze hebben bijwerkingen. Wat zei die ookal weer?.... Naja boeiend. Ik neem ze in en voel me al gelijk een stukje beter. Samuel komt naast me op de bank zitten " Ik denk niet dat voetballen zo'n goed idee is voor jou" zei die . Dat was het hoogtepunt . Ik voelde een uitbarsting komen. Ik heb me zo lang bij elkaar geraapt , maar nu kan het niet meer. "En? ik mag het toch doen van de dokter ? " Zeg ik boos . "Manal , doe maar rustig. Ik maak me alleen zorgen om je " Zegt Samuel met een lichtelijk geïrriteerde stem. "Dat is het probleem , IEDEREEEN Maakt zich zorgen om mijn gezondheid en zeggen me wat ik het beste kan doen en wat niet . HET IS MIJN LICHAAM , ik weet wat ik wel en niet aan kan. IK BEN DE GENE MET FOCKING KANKER. Voetbal is alles wat ik nog heb van mijn vader . Alles is van me afgenomen , alles. Maar ja , weet je voetbal kan er ook nog bij hoor " Schreeuw ik half huilend. Ik ren naar mijn kamer en die de deur met een klap dicht. Samuel moest toch wel beter weten. Iedereen heeft wel wat te zeggen over me en hoe ik met mijn ziekte om moet gaan, ik irriteer me er zo aan. Ik sla het medicijnen doosje op de grond. Arg , kut medicijnen, klote kanker , tering pruik . Ik ruim de medicijnen op en stop ze terug. Ik lees de achterkant . Ohh kut..... Er staat ' kan humeurigheid en woede oproepen'. Shit , Samuel deed helemaal niks verkeerds... ik was de gene die verkeerd zat. Ik voel me echt schuldig tegenover hem. Ik pak mij telefoon , ik moet Sam bellen. Maar iets houd me tegen . Misschien is het beter zo...misschien is deze relatie toch niet zo perfect als ik dacht . Ik gooi mijn telefoon op mijn bed . Ik kan wel janken jeetje. Ik ga zitten op mijn bed. Ik hoopte dat het nooit zo ver zou komen.

P.o.v Samuel

Wow , Manal was heel boos . Waarom eigenlijk , ik probeerde alleen maar te helpen. Was dat zo erg? Of heb ik iets verkeerds gezegd ? Ahh ik wil echt weten wat er was gebeurt . Alles was zo goed gegaan en nu opeens dit. Zoveel vragen maar geen antwoorden. Ik snap het niet meer. Ik fiets naar huis . Ik gooi mijn fiets neer en loop boos naar boven. Ik grinnik , ik weet nog toen ik Manal voor het eerst ontmoetde . Ik was meteen verliefd op haar. Ik was zo blij dat ze mijn buurmeisje werd. Maar ik denk dat ik haar moet vergeten. Na vandaag zie ik in dat onze relatie niet zo perfect was.... Maar toch hou ik van d'r . Ik wil haar nu bellen maar iets houd me tegen. Ik denk dat ik het even moet laten rusten. Ik hoop dat het goed komt....

Gaat het goed komen tussen Samuel en Manal ? Zo ja , waarom moet het goed komen?

Het spijt me zo erg dat ik niet geupload heb voor een lange tijd! Er waren een paar persoonlijk dingen gebeurt en school is weer begonnen. Ik zit dit jaar in mijn voor-examen jaar dus alles wat ik nu doe telt me voor mijn examen . Dus ik moet echt mijn best gaan doen! sorry sorryy soryyyyyyy . maar ik hoop dat jullie het goed vinden xx