Until the end of time (tijdelijke stop)

Lovebirds

De jongens komen binnen gelopen "Zo zo Sam , haar ten huwelijk gevraagd? "zegt Dioni en hij pakt mijn hand en bekijkt de ring. "Haha nee , gewoon een cadeautje voor haar gekocht"Zegt Samuel en hij drukt een kus op mijn wang .

"Oeeh Samoewelllll"Zegt Jai overdreven gay. Iedereen moet lachen. Dit moment is perfect, te perfect. Ik heb het gevoel dat er iets gaat gebeuren , maar ik weet niet wat... Maarja , niet aan denken. Nu is het ik en Samuel.

Samen met de jongens gaan we eten. Vandaag hebben we gewoon lekker pizza besteld. Eenmaal aan tafel is de sfeer gezellig . Iedereen lacht en eet. Jai verteld steeds hele grappige verhalen , waardoor ik stik in mijn cola . De jongens lachen me uit"Nou uhuhuhu dankje Jai"Zeg ik hoestend . Dan opeens gaat mijn telefoon. Mama belt me .

"Heey Mama !" Zeg ik vrolijk. "Manal.... het gaat niet goed met je vader. Zijn overlevingskansen zijn gedaald naar 40%" Het blijft stil ... "Nee , neee , neeeeee dit kan niet neee !! Mama gaat hij n-nu d-dood?"Zeg ik stotterend.

"Manal er is nog hoop , dit betekent dus dat je weer een tijdje alleen bent , ik heb al geld overgemaakt naar jou rekening" "mama ik wil hem zien"Zeg ik huilend. "Nee , het beste is als je je vader zo niet ziet, het is te pijnlijk. Het doet mij nogsteeds pijn als ik hem zie"Zegt mijn moeder zachtjes.

"Mama , zeg tegen papa dat ik van hem hou "Zeg ik , dikke tranen rollen over mijn wangen. De pijn in mijn hart is onbeschrijfelijk . De man die mijn heeft opgevoed, de man die mij de wereld liet zien, de man die van mij houd zoals ik ben.... Mijn vader.

Ik loop terug naar de jongens , die lachend aan tafel zitten. Dioni kijkt op en ziet de tranen op mijn wangen . Hij rent naar me toe "Wat is er?"Zegt Hij terwijl hij me troost. De rest is er ook bij gekomen. Samuel zit bezorgt voor me en heeft een hand op mijn been . "Zeg maar, wat is er gebeurt?"Vraagt Jai. Ik veeg mijn tranen weg"Papa , hij heeft maar 40 procent kans om te overleven .Hij kan elk moment dood gaan .. Ik wil hem zo graag zien , ik wil hem zo graag omhelsen en grappen maken net als vroeger. Ik wil hem vragen of hij me vergeeft voor de dingen die ik heb gedaan en gezegt. Hij is de man die mij de wereld liet zien , ik was altijd een papa's kindje"Zeg ik emotieloos.

Ik grinnik"Samen aan de auto van mama sleutelen , fietsen in de polder in de zomer , sneeuwpoppen maken in de winter... Ik wil niet dat hij dood gaat. Dat verdient hij niet. Had ik maar kanker , en hij niet . Het doet me zoveel pijn om hem te zien lijden."Zeg ik ik bijt op mijn lip. Ik zie dat de jongens in hun ogen wrijven.

"Weetje , op een gegeven moment heb je geen tranen meer , alles gaan vanaf dan recht door je hart heen "Samuel heeft me een knuffel "Jij bent zo sterk, echt zo sterk"Zegt Samuel . Ik kijk hem "Ik ben niet sterk , ik ben sterk geworden "Samuel kijkt me aan zijn ogen geven me zo veel hoop . "Bedankt jongens , jullie zijn geweldig"Zeg ik .

Het enigste waar ik nu aan kan denken is , waarom belt mama me ? Face to face zou minder pijnlijker zijn , of juist meer?

Kan jij je inleven in de situatie van Manal?Zo Ja , wat zou jij doen in dit geval?