DENİZ KIZI

BÖLÜM 12

Ölümü İlk defa bu kadar yakınımda hissettim.İlk defa bana bir seçim hakkı sunulmuştu.Ya bu tetiğe basıp yaşamıma son verecek, ya da tüm bu işkenceye katlanıp herşeyin düzeleceği fikriyle kendimi kandırmaya devam edecektim.Bu fikir birkaç ay önce önüme sunulsa eminim hiç tereddüt etmezdim.Ama şuan biraz da olsa beni düşündüren bir şey var.Sevdiğim adamı burada tek başına bırakabilir miyim bilmiyorum.O gözlere bir kez daha bakamamak, ona sarılamamak, kokusunu içime çekememek düşüncesi daha şimdiden aklımda yankılanırken bu haksızlığı ona yapabilir miyim ? Herkes gibi onu terk edebilir miyim ?

Yapmam lazım.Bu çıkmazdan kurtulmak için başka bir şansım yok.Hayatım darmadağın ve benim herşeyi toparlayacak gücüm kalmadı.Annemi ve babamı çok özledim.Özür dilerim Deniz.Özür dilerim.

Parmaklarımın ucunda ki tetiği kavradım.Gözlerimi kapadım ve karşımda ki bedenin hareketlerine aldırmadan tetiği çektim.Silahın patlama sesi tüm odada yankılanmıştı.Ancak ne bir acı ne de bir ağrı hissediyordum.Gözlerimi açmayı sonun da akıl ettiğimde durumu anlayabilmiştim.Tuna bileğimi çevik bir hareketle kavramış ve merminin kafama isabet etmesini engellemişti.Öfkeyle üzerime yürüyen Tuna'yı görünce vücuduma hücum eden korkuyu saklamaya çalışsamda dışarıdan çok net belli oluyordu.

"Ne yapıyorsun lan ?!"

"Sadece ölmek ve seni bir daha görmek istemiyorum."

"Sakın bunu bir daha deneme.Yoksa yemin ederim-"

"Yoksa beni öldürür müsün ?" dedim sahte bir gülümseme eşliğinde.

Tuna birşey diyecek gibi olsa da sonunda ağzını kapatmayı seçip yerdeki silahınıda alıp odadan çıktı.

O gider gitmez kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım.Sanırım güçlü duruşum buraya kadardı.Gözyaşlarıma hıçkırıklarım da eşlik ettiğinde gözlerimin yorgunluktan olsa gerek kapandığını hissettim.Gözlerim kapanmakta bu kadar ısrarcıyken onlara engel olamıyordum.

"Deniz, bul artık beni " diye mırıldandıktan sonra daha fazla karşı koymayıp gözlerimin kapanmasına izin verdim.

***
Gözlerimi açtığımda hemen yakınımda duran o yüzü görmeyi beklemiyordum.Birden yattığım yerde sıçrayıp kendimi yatağın en köşesine, ondan en uzak mesafeye attım kendimi.

"Ne işin var senin burada ?" diye bağırdım öfkeyle.

"Eylül arabada bana bir soru sormuştun hatırlıyor musun ?"

Soruma soruyla cevap vermesi beni sinirlendirsede konuyu uzatmayıp neyden bahsettiği hakkında hafızamı zorladım.

"Benim nasıl hala hayatta olduğumu sormuştun."

"Umrumda bile değil.O gün ölmemiş olabilirsin ama Deniz seni bulduğunda emin ol ölü olucaksın"

"Tabi bunun için önce onun bizi bulmasi lazım değil mi ?"

Alaylı gülüşü yüzünü kapladığında, bu görüntüye daha fazla dayanamayıp gözlerimi üzerinden çektim.

"O gün ölmememin sebebi sensin.Benim tüm yaptıklarıma rağmen o gün beni Deniz'in öldürmesine izin vermedin."

"O gün bunu yapmamış olabilirim ama şuan seni kendi ellerimle öldürmek istiyorum pislik herif"

"O gün Deniz beni adamlarına bırakmakla büyük hata yaptı güzelim.Onlar benim  bir kurşun ile öleceğimi düşünsede ben buna izin vermedim.Senin için ölmedim."

Tişörtünün uçlarını sıyırıp kaslı vücudunu açıkta bırakmaya başladığı sırada ani bir refleksle arkamı dönüp yanaklarının kızarmasına engel olmaya çalıştım.