Remember Me.... Please

Chapter 19

{Abigail's POV}
After kung makipag break May Jomarie ay Wala na akong ibang ginawa kundi mag kulong sa kwarto ko.

Araw araw akong tinatawagan ni Jomarie pero Hindi ko sinasagot. Hindi ko siya nakikita sa School kapag pumapasok ako.

Kahit na may problema ako ay Hindi ko hinahayaang maapektuhan nung Ang Pag aaral ko.

Iniisip ko kung Tama ba Yung decision kong makipag break sa kanya.

Tumunog naman Yung cellphone ko at Nakita Kong si Jomarie Yung tumatawag.

Sinagot ko naman yun.
"Hello Abigail. Thank god sinagot mo rin Yung tawag ko." Sabi niya sakabilang Linya. Hindi ako umiimik. Pinapakinggan ko Lang siya.

I really missed his voice.
"Just hear me out Abigail. Just for once. Alam Kong galit ka sakin Dahil Paulit ulit kitang sinasaktan. I admit I'm a coward to have a commitment. Inaamin ko ring natatakot ako sa relationship natin Kaya ko Nagawa yun.

I'm so stupid for not noticing your pain. Binigay mo sakin Lahat ng pagmamahal mo. Pero sinayang ko Lang yun. Hindi ko manlang na appreciate Yung pagmamahal mo. That's why I'm sorry.

It made me realize na Hindi nga talaga ako deserving sa pagmamahal mo.

But Hindi ko kinaya nung makipag break ka sakin. But there is one thing na narealize ko. Na realize ko na Mahal na Mahal kita to the point na ayokong mawala ka sakin." Pagkasabi niya nun ay napatakip ako ng bibig ko para Hindi ko mapigilang umiyak sa mga sinasabi niya

Ngayon ko Lang narinig na sabihin niya saking Mahal niya ako. Pinipigilan kung umiyak ng malakas.

"Alam kung madaming beses mo na akong binibigyan ng isa pang chance pero Paulit ulit ko Lang Yung sinasayang. But I Want you to give me another chance. But this time I promise Hindi ko na sasayangin Yung chance na yun.

Gusto Kong magkabalikan tayong dalawa." When he said that I can't stop sobbing.

"I really love you Abigail Adams. So will give me another chance?" Tanong niya sakin.

Pinunasan ko Yung luha ko.
"Fine. Kapag sinayang mo pa itong chance na to Hindi na kita bibigyan ng isa pa." Sabi ko sa kanya.

"Yes! Promise I'll make it up to you." Sabi niya Natawa naman ako sa reaction niya.

Hindi ko maiwasan ngumiti habang kausap ko siya.

Sana tuparin niya Yung pangako niya kapag Hindi ay Wala na akong magagawa.

Kahit na Mahal ko siya ay Hindi ako mag dadalawang isip na hiwalayab ulit siya.

"Oh I forgot to tell." Sabi ko sa kanya.
"What is it?" Tanong niya ngumiti naman ako kahit na Alam kung Hindi niya ako nakikita.

"Kailangan mo muna akong ligawan bago tayo magbalikan." Sabi ko sa kanya.

"What??" He said in dismay.
"What you don't want? Okey never mind then. Bye." Sabi ko sa kanya.

"Wait!! Fine liligawan na kita." Sabi niya napangiti naman ako.

"Okey." Sabi ko sa kanya. At binaba ko na.

Humiga ako sa kama ko ng nakangiti.

Si Jomarie Kinsman ay manliligaw?
Hahaha ano kayang mangyayari?
Eh Hindi naman kasi sanay yun manligaw eh. Yung mga babae na Yung kusang lumalapit sa kanya.

Kahit ako ehh ako Ang Lumapit sa kanya.

Well to be exact ako Ang nanligaw sa kanya. Pabebe kasi yun eh ayaw pa akong ligawan.

Natotorpe kasi siya eh nung time na yun May gusto na ako sa kanya Kaya ako na Ang gumawa ng move hahaha.

Nakakawa diba babae Yung nanliligaw sa lalaki.