Behind

Behind 17

-Existing

•°•°•

Eli's POV

"Good morning world!" masayang bati ko. Haha. Alam n'yo kung bakit ako hyper. Syempre 'di n'yo alam. Ito nga, kasi kapag meron ako, nagiging moody si ako. Bipolar in other words. At ngayon, timing na hyper ako.

Bumangon na ako mula sa pagkakahiga at tiningnan ang oras, 4: 33 pa lang pala. May naisip akong gawin ngayong Sunday, tutal, matagal na din akong hndi nakakapunta sa lugar na 'yon. Maybe I'll visit Mama and Papa's grave, too. I'll just make Chad as my PD, personal driver. Hehe.

Dumeretso na ako sa banyo. Nagtoothbrush na ako at naligo. Yippee, I'm now ready to face the new day. Char.

Hay, napansin ko lang hah. Staying here is making me change. Its like that. I'm a emotionless girl, but then, staying here is making me change... slowly.

Nah, bahala na. Enjoy life nalang because YOLO.

"Lalalalala, lalalalala, lalala, lalala, laaaaa." pakanta-kanta kong sabi. Pumasok ako sa WIC at kumuha ng white dress at sinuot ito. Tinirintas ko ang buhok ko, headband style.

Lumabas na ako ng kuwarto at tumungo sa kwarto ni Chad. Ngayong unggoy ka, papablessingan kita. Matagal na rin akong hindi nakakapagsimba eh. And speaking of going to chuch, I missed it.

Before Chad kidnapped me, I used to go to church every Sundays. One month of staying here makes me feel like I'm so far to God. Well, I know that God is with me, always. It's just that, I can't go to church every Sunday so, I decided to go this Sunday.

Binuksan ko na diretso ang kwarto ni Chad. Wow, just like the first time I've entered here. Still neat.

"Chad Loey Villalobos." paggising ko sa kanya at sumalampak sa kama n'ya. Aba! Ayaw pa ring magising ah! Ay, naalala ko tuloy ang nangyari kagabi. Why so antipatiko is you?

"Chad." paggising ko na naman.

"Mmm." maktol n'ya at tinakpan ng unan ang mukha n'ya. Kiniliti ko s'ya sa beywang pero, waley. Sa leeg, wa epek. Sa, ahh, sa talampakan. Pumunta ako sa paanan n'ya at kiniliti ang talampakan n'ya. Shit! Para naman 'tong kabayo. 'Wag nalang d'yan, baka makick out ako.

Ahh, ito nalang. Hehe. "Kung ayaw mong gumising, magpapakamatay ako." banta ko sa kanya. Kumagat ka, please lang.

"Whatever. Pakamatay ka kung gusto mo." he answered in a husky voice. But fck?! Haist! Wala talagang pagpapahalaga.

"Paano kung tutuhanin ko?" hamon ko. Kumagat kana, please. Kahit ito lang.

"Buhay mo 'yan." bagot na sagot n'ya. 'Nak ng tae! Sarap namang sabunutan ng unggoy na 'to. Oks, nakalimutan ko na ang sinabi ko kanina. YOLO nga lang pala.

Ito kaya. Hehe. "Gusto mo kumain ng luto kong adobo?" I asked in an convincing voice.

"Ok, anong gagawin natin?" natawa naman akong ng bahagya nang bigla s'yang bumangon at sinabi ang mga katagang 'yon.

"Magsisimba tayo!" masiglang sabi ko at hinila s'ya patayo. Napatingin naman s'ya sa suot ko.

"Bakit? 'Di ba bagay?" tanong ko at tiningnan ang suot ko.

"You're stunning. Este, may himala." sabi n'ya bago dumeretso sa banyo. Unggoy talaga!

Hinintay ko nalang s'ya sa sala. Tumungo muna ako sa kusina para magluto ng adobo. Pagkatapos kong maluto ang adobo ay naghanda na ako para makakain kami.

Tamang-tama naman nang matapos ako sa paghahanda ay dumating na si Chad sa kusina. His hair is quite messy. The style of hair I admired from a boy.