*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)

ตอน2 เรื่องปวดหัวต้อนรับเปิดเทอม//

ผมเดินดิ่งๆ เพื่อจะออกนอกโรงเรียนแต่ก็มีเพื่อนห่านี้ตามมาด้วย เอออ่ะ ตามใจมึง

เตอร์: ไอ้อิท รอกูด้วยดิว่ะ
อิท:อยากขาสั้นเอง ช่วยไม่ได้

จะถึงหน้าประตูโรงเรียนละ แต่แม้งก็ดันเกิดเรื่องจนได้

เตอร์: ไอ้อิท ช่วยยยยกูด้วยยยยย

ไอ้เชี่ยเตอร์อีกแล้วนะมึง ผมหันหลังกลับตามเสียงแล้วต้องรีบวิ่ง
เพื่อไปช่วยมัน วิธีที่ผมใช้หรอก็วิธิเดิมๆ

อิท: เออ คือ พี่ครับๆ ปล่อยเพื่อนผมไปเถอะครับ เพื่อนผมคงไม่ได้ตั้งใจ
? : ไม่ได้ตั้งใจหรอ แต่มันวิ่งมาเหยียบตีนกูแล้วยังทำหน้า
กวนตีนใส่กูอีก มันน่าซัดสักป๊าปสองป๊าปว่ะ
อิท: เออคือ พี่ครับ เพื่อนผมมันก็หน้าตาขี้เหร่ๆกวนตีนๆแบบนี้ตั้งแต่เกิดแล้วครับ ขอโทษแทนมันด้วยนะครับ นะพี่นะปล่อยเพื่อนผมไปเถอะนะ ^_^||

วิธีที่ผมใช้ก็คือ 1.หลอกล่อด้วยคำพูดและเสียงอันไพเราะ
และอ่อนโยน ใครเห็นต้องอ่อนละทวยกันทั้งนั้น

อิท: นะพี่นะนะ

2.ระดับโปรเฟสนอร์ ระดับผมแล้วนี้คือวิธีที่ดีที่สุด ทำตาวิ๊งค์ๆใส่แม้งเลย

? : ไอ้กัส มึงก็หยุดได้ละ น้องมันคงไม่ได้ตั้งใจหรอก

ผู้ชายคนนึง ในกลุ่มได้พูดขึ้นมา กับคนที่เพื่อนผมกำลังมีเรื่อง

กัส : ไอ้ไบรท์ มึงจะเป็นคนดีศรีสังคมไปละ ก็เห็นอยู่ว่ามันเหยียบตีนกู
ไบรท์: น้องมันคงไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่างก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน แถมมึงยังเป็นรุ่นพี่อีก ปล่อยๆน้องไปเหอะ

โล่ง รอดไปอีกหนึ่งงานคิดว่าจะมีเรื่อง -O-

เตอร์: ขะ ขอโทษครับพี่ คือผมไม่ได้ตั้งใจ
กัส: อย่าให้เจออีกนะมึง หึหึ
อิท: ขอบคุณครับพี่ ปะ ไอ้เตอร์ กลับกันได้ละ

จะช้าอยู่ใยรีบไปสิครับ แต่ก็ต้องขอบคุณพี่คนนั้นจริงๆ
ที่ช่วยชีวิตไว้

ไบรท์: เดี๋ยว !!
อิท: หะ คะ ครับ ?
ไบรท์ : ที่ทำมะกี้ น่ารักดีนะครับ

สตั๊นไป 2วิ

นะ น่ารักหรอ>o<กูเนี่ยนะ น่ารัก

เตอร์ : มึงรอเชี่ยไรว่ะ กลับดิ
อิท : ----------
เตอร์ : เป็นไรของมึงเนี่ยย ถ้ามันกลับมาอีกกูซวยนะโว้ย
อิท : อะ หะหะ เออๆ กลับๆ

ตอบกลับไอ้เตอร์แบบงงๆอึ้งๆ
อยู่ๆก็มีใครไม่รู้มาบอกผมน่ารัก แถมเป็นผู้ชายด้วย เป็นรุ่นพี่หรอ? ทำไมไม่เคยเจอเลยว่ะ อยู่ห้องไหนอ่ะ ชื่อไรว่ะ ไบรท์หรอ โอ้ยยยไอ้อิท มึงจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย อย่างนี้ต้องตามสืบ กูน่ารักหรอ ตรงไหนยังไง กูหล่อนะ แค่เวลาทำตาวิ๊งค์ๆใส่คนที่มาหาเรื่อง
ไอ้เตอร์ทุกคนก็แค่อ่อนระทวยกับผม ก็แค่นั้น(?) ช่างแม้งกูไม่สนละ(มั้ง)