*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)

ตอน3 เรื่องเจ็บตัว //

  หลังจากที่วันนี้ เกือบจะมีเรื่อง เพราะไอ้เชี้ยเตอร์คนเดียวเกือบทำกูซวยไปด้วย คิดแล้วก็เสียวสันหลังไม่หาย กูแค่อยากกลับกลับบ้านเฉยๆ เพราะมันน่าเบื่อ แต่ดันเสือกมีเรื่อง ที่สำคัญไม่ใช่เรื่องกูแท้ๆ แต่เหมือนแพะชิบหาย พอคิดถึงเรื่องนี้ก็อดที่จะคิดถึงรุ่นนี้คนนั้น
ไม่ได้ ทั้งๆที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันกับคนที่ไอ้เตอร์จะมีเรื่องด้วย แทนที่จะปกป้องเพื่อนมัน แต่กลับมาช่วยแทน หรือเขาจะเป็นคนดีคนเดียวภายในกลุ่มว่ะ สมองกูตอนนี้อยากเสือกอยากรู้ไปหมดละครับบบ จะเป็นคนยังไงกันแน่นะ พี่คนนั้น >o<
จะเป็นคนดีอย่างที่เราคิดหรือป่าว หรือแค่ไม่อยากเสียเวลามีเรื่อง


เช้าวันต่อมา -O-

กริ๊งงงงงงงง
นี้มันคือเสียงนรกชัดๆ ขออีก5นาทีได้ไหมมมมมม ไม่อยากจะลุกเลย มะคืนก็นอนดึกมัวคิดโน้นคิดนี้รวมถึงเรื่องรุ่นพี่ที่ชื่อไบรท์ด้วย กริ๊งงงงงงง จะดังอะไรนักหนาว่ะ
ป๊าปปปปเข้าให้ ! เอออ่ะ ปิดแม้งงง ไม่พังให้มันรู้ไป เสียงดังดีนัก แล้ววันนี้มันวันอะไรว่ะ เอ่อ วันอังคารมีเรียนตอนเช้าวิชาแรกที่เรียนวันนี้หรอ อ่อ ที่จำได้ก็ วิชาภาษาไทย ครูอรทัย เออใช่ ครูอรทัย
ชะ ชะ ชิบหายละ ครูอรทัยยย !!! สายโหดโหมดศูนย์คะแนน แถมติดลบอีกตังหาก ตายๆๆ ตายห่าละงานนี้ ตอนนี้รีบเตรียมตัว ทุกอย่างต้องเสร็จภายใน 10 นาที

ณ โรงเรียนชายคริสเตียนดิออร์

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย

ชิบหายละไอ้อิทเอ้ย มึงสายจนได้ ทำไงดีว่ะ
คิดๆๆ แล้วด้วยความที่หล่อตัวเล็กและฉลาด
เอออ หลังโรงเรียนมีรั้วนิหว่า เข้าทางนั้นก็ได้ว่ะ วิ่งครับวิ่ง วิ่งสิครับรอไรครับ เอาละนะ 1 2 3 ฮึบ อ่า ขึ้นรั้วมาละทีนี้เตรียมโดด

? : ทำไรอ่ะ
อิท : ชิบหายละ อะ อะ เอ้ยยเชี้ยสัสรัฐซวย อ๊ากกกก!
? : เห้ย ! ระวังง

ตุบบบบ อึกกกกกก

  ? : ทำไรอ่ะ
อิท : ชิบหายละ อะ อะ เอ้ยยเชี้ยสัสรัฐซวย อ๊ากกกก!
? : เห้ย ! ระวังง

ตุบบบบ อึกกกกกก เจ็บๆๆๆๆๆ แต่เอ๋ !? ก็ไม่เท่าไหร่นิหว่า ออกจะนุ่มๆด้วยแหะ พอตั้งสติก็ลืมตาแล้วมองรอบๆ

อิท: เห้ยยยย !!

สตั้นไป3วิ

? : เห้ยอะไรเล่า ลุกดิ กูหนัก(?)

ไม่ให้เห้ยได้ไงว่ะ ดันไปล้มทับไอ้รุ่นพี่คนที่บอกกูว่าน่ารัก จนทำให้ ต่อมความเสือกอยากรู้อยากเห็นอยากรู้จัก(?) แตกอะดิ

อิท: ไอ้ รุ่นนี้คนนั้น พี่ไบรท์
ไบรท์: เออกูเอง
อิท: พี่มาทำไรตรงนี้เนี่ย
ไบรท์: กูมากกว่าที่ต้องถามมึง ว่าขึ้นไปทำไรที่รั้ว ?
อิท: เอ่อ. คะ คืออ !?
ไบรท์: แต่ตอนนี้ มึงลุกออกจากตัวกูก่อน กูจุก !!
อิท: อ้าวเห้ย โทดทีๆๆ

ผมก็รีบลุกฮึดฮัดๆ ปัดตัวเองที่เปื้อน ตั้งสติแล้วมองไปยังคนตรงหน้า
คนที่คิดว่าไม่อยากเจอไม่อยากที่จะสนใจ
แต่กลับเจอในที่แบบนี้ สถานการณ์แบบนี้
มันบังเอิญไปป่าวว่ะ -O-

ไบรท์: อะ บอกได้ยังว่าขึ้นไปทำไรที่รั้ว?
อิท: เออ คะ คือออ !!
ไบรท์: (ทำท่าทางรอฟัง มือกอดอก)
อิท : คะ คือ ผมมาสายใช่ม๊าา ! แล้ววันนี้มีเรียนคาบครูอรทัย
แล้วพี่ก็รู้ใช่ไหม ว่าครูเขาเป็นคนยังไง

พูดไปก็ทำหน้าสลดไป ก็ไม่อยากโดนติดลบคะแนนตั้งแต่
วันแรกคาบแรกนิหว่า แล้วคะแนนก็โครตๆๆๆได้ยากชิบ
ไม่รู้ว่าจะอยู่รอดถึงม.6มั้ยเนี่ยกู

ไบรท์: เออๆ กูก็พอเข้าใจอยู่
อิท: ใช่มะๆๆ คิดแล้วก็เซ็งว่ะพี่

ทำหน้าสลดไม่หาย e_e

ไบรท์: เห็นแก่ความน่ารักของมึงนะ เดี๋ยวกูจะช่วยมึงเอง

ช่วยก็พอดีใจอยู่หรอก แต่เห็นแก่ความน่ารักมันคืออัลไล WHAT?

อิท : ช่วยยังไง ?
ไบรท์ : เหอะนะ เชื่อมือไอ้พี่ไบรท์คนนี้ได้

ยิ้มเจ้าเลห์แบบนี้ กูจะเชื่อมึงได้ไหมเนี่ยจะหวังพึ่งพาพี่คนนี้ได้แค่ไหนกันว่ะ