สุดท้ายผมก็ขัดไอ้เด็กบ้านี้ไม่ได้ >o< ต้องให้มันนอนใช่ไหม อืมมม..ก็ต้องใช่
พอจะห้ามก็ไม่ฟังเชี้ยไรเลย ทำไมต้องมารู้สึกเหนื่อยสมองกับ
ไอ้เด็กนี้ด้วยว่ะเนี่ยยยยไอ้อิทเอ้ยยย.. >o<
หลังจากที่มันบอกว่าจะค้างด้วย
มันก็แจ้นไปอาบน้ำทันที เอออ่ะเอาเข้าไป นี้บ้านกูนะเนี่ย เฮ้อออ! ขอยาพารา2เม็ด ไม่ไหวละปวดหัว >o<
ผมก็นั่งดูรายการทีวีไปเรื่อยเปื่อย เปิดช่องโน้นเลื่อนช่องนี้ไปเพลินๆ
จนไอ้เด็กบ้ามันตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
จนผมต้องปิดทีวีแล้วฟังมันพูด
ธัน: พี่!! แล้วผมจะเอาเสื้อผ้าไหนใส่อ่าา
หื้มมม..ไอ้เด็กบ้าแล้วกูจะไปรู้กับมึงไหม?
แล้วผมก็ตะโกนตอบ
อิท: ใส่ของกูก่อนก็ได้ เดี๋ยวกูลุกไปหยิบให้
ธัน: โห่พี่! ผมก็อยากใส่อยู่หรอกนะ แต่เสื้อผ้าพี่ตัวมันเล็กอ่ะผมใส่ไม่ได้ e_e
เรื่องมาก -_-!
อิท: งั้นมึงก็ใส่ตัวเก่าไปก่อนละกัน
ธัน: โห่พี่ !ไม่เอาาามันเหม็นอ่าา >o<
มันจะอะไรหนักหนาว่ะ ชักรำคาญละนะ เลือดขึ้นหน้ากูละเนี่ย มาอาศัยเขาอยู่ยังเสือกเรื่องมากอีก หึ ╰_╯
อิท: งั้นมึงก็แก้ผ้าเอาแล้วกัน !! ╰_╯
มันเงียบครับ เหอะ ! แค่นี้ก็จบ
ถ้ามันกล้า มันก็บ้าแล้ว ผมทำไม่สนใจแล้วเปิดทีวีดูต่อ -O-
ธัน: พี่แล้วผมจะนอนไหนอ่า ?
อิท: นอนโซฟานี้แหละ
ผมก็ตอบไปโดยที่สายตายังจ้องทีวีอยู่
ธัน: กลางคืนมันหนาวอ่า ผมนอนไม่ได้หรอก >o<
อิท: นอนไม่ได้ก็เชิญไปที่ประตู
แล้วกลับบ้านไป
ธัน: โห่ ! พี่คนสวยใจร้ายยอ่าา
อีกแล้วนะ กูบอกว่าไม่ชอบให้ใครเรียกแบบนั้น
ผมละสายตาจากทีวีแล้วหัน
ไปคุยกับมันอย่างหงุดหงิดˋ﹏ˊ
อิท: กูบอกไม่ชอบให้เรียกว่า สะ สะ สว.. !!
⊙﹏⊙
ฟึ๊บบบบบบบ!
ผมรีบหันกลับอย่างทันควัน >o<
อิท: เชี้ย! ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อผ้าก่อน >o<
ธัน: เอ้า! ก็พี่บอกให้แก้ผ้าออกมา ผมก็แก้แล้วนี้ไง ^O^อิท: กูบอกมึงก็จริง แต่มึงไม่จำเป็นต้องทำตามก็ได้ >_<¦¦¦
YOU ARE READING
*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)
Teen Fictionผมก็ได้แต่ถามตัวเองว่า...มันจะบังเอิญเกินไปมั๊ย ? ถ้าไม่ใช่ละ>o< ..หรือมันจะเป็นพรหมลิขิต? ถ้ามันไม่ใช่อีกละ... แล้วคำตอบมันคืออะไร(?) *แนะนำตัวละคร* ชื่อ : อิท อิทธิพล รัตนเมธี อายุ : 17 (ม.5) นิสัย : (ติดตามในเรื่อง) ส่วนสูง : 175 น้ำหนัก...