*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)

ตอนที่14 ไม่เข้าใจ//พยายามเพื่อที่ตัดใจ//

part ไบรท์

เช้าวันอาทิตย์แสงแดดตกกระทบที่
ขอบหน้าต่างส่งผ่านไอแดดเข้ามาตรงหน้า
รู้สึกถึงความอบอุ่น เอียงตัวเล็กน้อย แล้วใช้มือคล่ำหาคนตัวเล็กอย่างช้าๆ ทั้งๆที่เปลือกตาก็ยังหลับอยู่

ฟึบบบบบบบบบบบ

ไบรท์: ไม่อยู่ !!

ผมรีบลืมตาทันที O_o

ไบรท์: ไปไหน ! อิท !! อิท

ผมร้องเรียกเพื่อหาคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบกับมา ก็เลยเดินไปที่ห้องน้ำ

ไบรท์: อิท!! อยู่ในนี้ไหม ตอบหน่อย !

ในเมื่อไม่มีเสียงตอบ ผมก็เริ่มเดินหาทั่วห้อง
ผมตะโกนเรียกหลายครั้งแต่ไม่ได้เสียง
ตอบกลับมาจึงเดินลงไปข้างล้าง
พร้อมกับเรียกชื่อคนตัวเล็กไม่หยุด !

ไบรท์: อิท! อิท! อยู่ไหน ตอบหน่อย !>o<

ชักจะหัวร้อนแล้วนะ ไปอยู่ไหนของมึงว่ะ
อย่าให้รู้นะ แม้งจะจับลงโทษให้เข็ด

พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไอ้อิทแม้ง ! โครตยั่วเลยว่ะ เอ็กซ์ชิบหาย >o< ตัวเล็กๆหน้าขาวๆผิวก็โครตเนียน คิดแล้วอยากกดอีกสักรอบ Q_Q
แต่ตอนนี้ มันไปอยู่ไหน ! ผมก็ตะโกนเรียก เดินจนจะรอบบ้านแล้ว หึ ╰_╯

ลุงหมาย: เอ่ออ คุณหนูครับ !?
ไบรท์: มีไรครับลุง อ่อ! ผมจะถามลุงว่า
เห็นคนที่มากับผมเมื่อวานไหม?
ลุงหมาย: ก็เรื่องนี้ละครับ ! คือเพื่อนของคุณหนูฝากจดหมายนี้
ไว้ให้ครับ
ไบรท์: ขอบคุณนะลุง

จดหมายหรอ หึ ยุคนี้เขาใช้จดหมายกันรึไง ทำไมไม่ส่งเมสเซสรึโทรมาละ จะเล่นตลกหรือเซอร์ไพรส์อะไรอีกเนี่ย ^O^
จริงๆเล๊ยยยคนตัวเล็ก ~^O^~

มันทำให้ผมลุ้นมากว่าในซองจดหมายมี
อะไร หรือจะเป็นเซอร์ไพรส์
ที่ทำให้ผมคาดไม่ถึง!!

ผมไม่รอช้า รีบเปิดซองจดหมายทันที แล้วค่อยๆไล่อ่านทีละคำ ทีละประโยค
ทีละบรรทัดอย่างช้าๆ -_-|

แล้วมันก็เป็นเซอร์ไพรส์จริงๆครับ
เป็นเซอร์ไพรส์ที่ทำเอาผม
เข่าทรุดเลยทีเดียว :(

" ถึง ไอ้พี่ไบรท์
กูว่าสิ่งทีมึงกับกูทำอ่ะมันผิดว่ะ ผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะ ! มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วป่ะว่ะ สิ่งที่ทำกันเมื่อคืนที่ว่าอยากจะพิสูจน์ กูว่าก็แค่อารมณ์ชั่ววูบว่ะ กูก็แค่นึกสนุก กูอยากให้มึงทำเป็นลืมๆมันไปสะ ส่วนข้อตกลงที่เป็นแฟนกันอ่ะ มึงจะเอาไปบอกใครก็ได้ที่ว่ากูกับมึง
มีอะไรกัน กูไม่แคร์แล้วว่ะ เพราะกูไม่อยากจะใส่ใจเรื่องไร้สาระ เอาเป็นว่า กูกับมึงไม่ต้องเจอกันอีก จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกันทั้งสิน เพราะกูไม่เคยคิดที่จะรักมึงเลยพี่! "

พรึบบบบบบบบบบบบบบ

อาการเข่าอ่อนมันเป็นแบบนี้สินะ!! ~T_T~

กระดาษที่ถืออยู่มันเต็มไปด้วยหยดน้ำ ที่อยู่ๆก็ไหลออกมา ในหัวตอนนี้มันเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
อารมณ์ชั่ววูบหรอ?
นึกสนุกหรอ?
ไม่แคร์หรอ?
ไม่อยากใส่ใจหรอ?
เรื่องไร้สาระหรอ?
ไม่เจอกันอีกหรอ?
ไม่เกี่ยวข้องกันหรอ?
ไม่คิดที่จะรัก..หรอ?

ผู้ชายที่คนทั้งโรงเรียนต่างเทใจให้
ผู้ชายที่ใครๆเห็นก็อยากอยู่ใกล้
ผู้ชายที่เป็นที่รักของทุกคน
ผู้ชายที่เป็นถึงประธานนักเรียน
และผู้ชายคนนี้เสียน้ำตาให้กับเด็กน้อย
ที่รู้จักกันได้ไม่นานแต่มันกลับ
ทำให้กูยอมแพ้ให้กับมึงตั้งแต่วันแรก
ที่ได้เจอT_T

ไบรท์ : กูทำอะไรผิดว่ะ ทำไมไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ-_- นึกจะมาก็มาหรอ ทำแบบนี้มันเกินไปแล้ว

พอตั้งสติได้ผมก็หยิบโทรศัพท์ แล้วกดหารายชื่อเบอร์ไอ้อิท

ตู๊ดดดดด

(เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ)

โทร.แล้วโทร.อีกก็ไม่ติด

หึ คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะหนีกูได้หรอไอ้อิท
หนีได้หนีไป ด้านมืดของไอ้ไบรท์มันมากกว่าที่มึงคิด

"เพราะมึงเป็นทาสกู ทั้งจิตใจและเรือนร่างของมึง(?)" ╰_╯