*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)

ตอนที่ 16วันหยุดที่ไม่ได้หยุด(?)//หลอมละลายสองใจกลายเป็นหนึ่ง//

กลิ่นตัวอันแสนหอมอกใหญ่ๆที่ได้สัมผัส
ริมฝีปากที่นุ่มฝ่ามือที่หนาใหญ่เต็มไปด้วย
ความอบอุ่นที่คุ้นเคยทำให้ผมหมดแรง
เกินกว่าที่จะต่อต้านมันได้

"อ๊ะ ! เบาๆ "

เสียงครางที่น่าอายนั้นมันยิ่งทำให้ไอ้พี่
ได้ใจ

"จะเบาได้ไงละ ! ในเมื่อยั่วกันขนาดนี้" >3<

่ั้ทั้งน้ำเสียง ทั้งลีลามันทำให้ผม..?

"อ๊ะอ๊า จ จะ เสร็จแล้ว">_<¦¦¦



กริ๊งงงงงงงงงงงง


หึ้ยยยย!ไอ้นาฬิกาเฮงซวย
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ทั้งที จะมาปลุกทำไมตอนนี้ว่ะ กำลังได้เรื่องเลย ╰_╯

ตุบๆ ตุบๆ

เสียงเต้นจังหวะของหัวใจ มันจะทะลุออกมาแล้ว เนื้อตัวของผมมันชุ่มไปด้วยเหงื่อไปหมด →_→

แต่! บทรักเมื่อกี้คืออะไรกัน? ฝันถึงไอ้พี่มันได้ยังไง แค่เคยมีอะไรด้วยครั้งเดียว
เป็นมากถึงขนาดนี้เลยหรอe_e
จริงๆเล๊ยยยย! ไอ้อิท ::>_<::

พอพูดถึงไอ้พี่ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้
เจอมันมา 1อาทิตย์ละ
ตั้งแต่บอกให้พี่มันเลิกยุ่ง สงสัยคงเลิกยุ่งจริงๆ T_T ก็อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ไอ้พี่มันจะจริงจังอะไรกับผู้ชายด้วยกัน -_-

? : อิทททททท ลูกกกกก! ตื่นได้แล้วมีเพื่อนมาหา!?

นั้นเสียงแม่ผมเองครับ

อิท: คร๊าบบบ! อีก10 นาทีครับแม่ •﹏•

ไอ้เตอร์หรอ? มันจะมาหาทำไมว่ะ >3<

ผมก็จัดการอาบน้ำ แล้วก็จัดการ..เอ่ออ? เรื่องที่ฝันค้างไว้เมื่อกี้ด้วย ~>_<~
จนเสร็จ

แม่: เสร็จยังลูก ! เพื่อนรอนานแล้วนะ
อิท: คร๊าบบบบ เสร็จแล้วคร๊าบบ

ไอ้เตอร์มันมีธุระด่วนรึไงถึงได้มาแต่เช้า
ผมก็เดินจนสุดบันไดก็เจอแม่ทันที

อิท: อ้าว! แม่จะไปไหนอ่ะ?
แม่: แม่จะไปเข้าเวร

ลืมบอกครับ ! แม่ผมเป็นพยาบาล ^O^

แม่: อ้อ! เพือนลูกอยู่ห้องรับแขกนะ แม่ไปก่อนนะ +_+

ผมก็พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ
ผมก็เดินๆไปพร้อมตะโกน

อิท: ไอ้เชี้ยเตอร์ มาหากูแต่เช้าเลยนะ มึง  

  ผมก็เดินๆไปจนถึงห้องรับแขก

แล้วผมก็นึกอะไรดีๆออก

หึ! มึงกล้ามากที่มาหากูแต่เช้า ไม่เช้าธรรมดานะ โครตจะเช้าอ่ะ >_<¦¦¦

พอถึงห้องรับแขกผมก็เห็นไอ้เตอร์ นั่งหันหลังบนโซฟา
พร้อมกับกระโจนเข้าไปข้างหลังแล้ว
ตะโกนใส่หูมัน

อิท: ไอ้เชี้ยยยยยยยยยยยยเตอร์!

หึ! แบบนี้คงหูอื่อไปอีกนาน ฮ่าฮ่า

"อะโอ้ยยยยยยยย!" >_<¦¦¦

อยู่ๆไอ้เตอร์ก็ขวามือผมจากด้านหลังแล้ว
จับผมทุบลงบนตักมัน

อิท: มึงเล่น อะไร ขะ ของ มึ...?

พอจัดท่าจัดทางได้ผมก็ลืมตา ว่าจะด่ามันเต็มที่ มาหากูแต่เช้ายังไม่พอ เสือกเล่นอะไรพิเรนอีก เดี๋ยวเหอะมึง ╰_╯

เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!

?: ไม่ใช่เหี้ยครับ ! แต่เป็น "ผัวครับ" (^O^)
อิท: ไอ้พี่!!!!! มะ มึง

จุ๊บ!

อิท: มึงหอมแก้มกู! >o<
ไบรท์: ต่อไปจะไม่ใช่แค่หอมครับเมีย!

ห่ะ ! มะ เมียเลยหรอ

อิท : มึงพูดไรของมึง ไอ้พี่!
ไบรท์: ผัวแค่คิดถึงเมียผิดหรอ!?
อิท: ชิบ!

"อื่อออ"

อิท: ม มึง จูบปากกู!
ไบรท์: ผัวจูบปากเมียผิดหรอ !

ไอ้พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ว่าแต่มันหาบ้านเจอได้ไง >o<

อิท: มึงปล่อยกู กูอึดอัด

ท่าของผมตอนนี้เหมือนเจ้าสาวไม่มีผิด

ไบรท์: ไม่ปล่อย !
อิท: ปล่อยยย !

ผมทำเสียงแข็งใส่ไอ้พี่ >o<

ไบรท์: กูไม่ปล่อย จนกว่าา??
อิท: จนกว่าอะไร ?
ไบรท์: จนกว่ามึงจะบอกกู ว่ากูทำอะไรผิด

อึ้งงงดิ ! เพราะไอ้พี่มันดูจริงจังมาก
มึงไม่ผิดหรอก แต่เป็นกูเองแหละที่ผิด
"ผิดที่รักมึง" T_T

อิท : ป่าว!
ไบรท์: ป่าว? แล้วทำไมต้องหลบหน้ากันด้วย !!?

ก็แค่ไม่อยากให้มึง ดูไม่ดีในสายตาคนอื่นว่าคบกับผู้ชาย π_π

ไบรท์: อ่อ กูรู้ละ!
อิท:รู้อะไรของมึง ?
ไบรท์: คงเป็นไอ้หน้าขาวนั้นสินะ

ไอ้หน้าขาว ? ใครคือไอ้หน้าขาว ?