Rrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เมื่อผมมองดูเบอร์ก็เป็นเบอร์บ้าน สงสัยคงมีเรื่องสำคัญ ผมก็รับโทรศัพท์แทนที่จะเป็นเสียงของ
ลุงหมายแต่กลายเป็นว่าเป็นเสียงของ
แฟนเก่าผม..แพรว!
ไบรท์: อิท! งั้นกูกลับก่อนนะพอดีลุงหมายโทร.
มาบอกว่าพ่อกับแม่กูกลับมาแล้ว
"ขอโทษนะอิทที่ต้องโกหก"
ผมก็ได้แต่รู้สึกผิดที่ต้องโกหก แต่ก็ต้องทำเพราะไม่อยากให้คนที่ผม
รักรู้สึกไม่สบายใจ
อิท: อื่อ..กลับดีๆละกัน
ไบรท์: แต่ก่อนกลับขออย่างนึง
อิท: ขอ?
พอสิ้นเสียงของไอ้อิทผมก็เดินไปหามันพร้อมกับประทับจูบลงไปตรงปากเบาๆ ก่อนจะวิ่งออกไป
แต่ผมก็ได้ยินเสียงตามหลังเบาๆว่า ไอ้บ้าหรืออะไรสักอย่างนี้แหละ
พอออกมาจากบ้านของอิทแล้วผมก็
ได้ยกโทสับเพื่อคุยกับคนในสายอีกครั้ง
ไบรท์: แพรว คุณไปบ้านผมได้ไง?
ผมถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะ
เบอร์ที่โทรมามันเป็นเบอร์บ้านของผม
แพรว: ทำไมจะมาไม่ได้ ก็ในเมื่อแพรวเป็นแฟนไบรท์นิ
อยู่ๆแพรวก็ตัดสายไป ผมเลยรีบไปบ้านให้เร็วที่สุดไม่รู้ว่า
แพรวคิดจะทำไร
การที่แพรวมาบ้านผมแบบนี้
ต้องมีอะไรแน่ๆ
เมื่อผมมาถึงบ้านก็เห็นรถของแพรวจอดอยู่ผมเลยรีบเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะคุยกับแพรวให้รู้เรื่อง
ไบรท์: ผมคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ผมไม่ได้รักแพรวแล้ว แล้วคนที่ผมรักคืออิทคนเดียว
ผมไม่รีรอที่จะอ้อมค้อมอยากจะเคลีย์
ให้ชัดเจน เพื่อที่จะไม่เป็นปัญหาทีหลัง
แพรว: หึ ไบรท์คิดหรอว่าความรักของไบรท์กับ
อิทมันจะยั้งยืน?
ผมไม่รู้หรอกว่าความรักแบบผมตอนจบ
มันจะสวยหรือเปล่า แต่ตอนที่รักกันอยู่ผมก็อยากจะมีเขา
แค่คนเดียวอยากจะรักเขาแค่คนเดียว
แพรว:ไบรท์ก็ให้คำตอบแพรวไม่ได้
เหอะๆ อีกอย่างนะไบรท์ ไบรท์คิดว่าคุณพ่อคุณแม่ของไบรท์
จะยอมรับได้งั้นหรอที่ลูกชายคนเดียว
มีแฟนเป็นเกย์!
ไบรท์: แพรวจะหลอกผมกี่ครั้ง
จะว่าผมด่าผมยังไงผมไม่โกรธ แต่แพรวมาว่าแฟนผมต่อหน้าผมแบบ
นี้มันจะทำให้ผมเกลียดแพรวได้นะ
แพรว: งั้นแพรวจะไปบอกพ่อกับแม่ของ
ไบรท์ว่าลูกชายคนเดียวมีแฟนเป็นเกย์
ไบรท์: ใครจะสน อยากบอกก็บอก
เพราะผมก็คิดจะบอกท่านอยู่แล้วว่าแฟน
ของผมคือใคร
เมื่อพูดจบผมก็ว่าจะขึ้นห้องเพื่อไปพักผ่อน แล้วไม่อยากเจอคนที่มาว่าคนรักผมด้วย
ผมที่หันหลังกำลังก้าวเดินก็ได้สะดุด
กับคำพูดของแพรวแล้วรีบหันมาอย่าง
ไวพร้อมกับเข้าประชิดตัวของแพรว
บีบแขนแน่นจนเธอต้องรีบ
สะบัดออก
ไบรท์: อะไรนะแพรวพูดอีกทีสิ!!
แพรว: ถ้าไบรท์คิดว่าจะจบกับแพรวง่ายๆ ไบรท์คิดผิดแล้วละ หึ ในเมื่อแพรวไม่มีความสุข
ก็อย่าหวังว่ามันจะมีความสุข
ไบรท์: แพรวคิดจะทำไร ฮะ!
ผมตะหวาดเสียงดัง พร้อมกับเข้าโหมดที่คนอย่างแพรว
ก็ไม่เคยเห็น
แพรว: ไม่เห็นต้องโกรธ
ขนาดนั้นก็ได้ก็แค่..ทำให้ชีวิตของมัน
ไม่มีความสุขตลอดชีวิต
ไบรท์:นิแพรว!
แพรว: อย่าลืมนะไบรท์ ว่าครอบครัวของพราวทำธุกิจอะไร แพรวสามารถสั่งให้ลูกน้องทำตามคำสั่ง
ของแพรวได้
เมื่อผมได้รู้ในสิ่งที่แพรวกำลังจะทำมัน
ทำให้ผมเริ่มเกลียดเธอเข้าทุกที ทำกับผมผมจะไม่ว่า แต่แพรวกำลังจะทำร้ายดวงใจของผม
แพรว: ถึงกับทำหน้าสลดเลยหรอ..หึ
ไบรท์: แพรวจะให้ผมทำยังไง แพรวถึงจะเลิกยุ่งกับอิท
แพรว: ก็แค่อยู่ให้ห่างจากอิท แล้วกลับมาเป็นแฟนแพรวอย่างเดิม
แต่ถ้าไบรท์ไม่ทำแพรวก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของมันเหมือนกัน
YOU ARE READING
*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)
Teen Fictionผมก็ได้แต่ถามตัวเองว่า...มันจะบังเอิญเกินไปมั๊ย ? ถ้าไม่ใช่ละ>o< ..หรือมันจะเป็นพรหมลิขิต? ถ้ามันไม่ใช่อีกละ... แล้วคำตอบมันคืออะไร(?) *แนะนำตัวละคร* ชื่อ : อิท อิทธิพล รัตนเมธี อายุ : 17 (ม.5) นิสัย : (ติดตามในเรื่อง) ส่วนสูง : 175 น้ำหนัก...
