ตอน4 หวังพึ่งพา//

2.1K 43 0
                                    


 แล้วพี่มันจะช่วยกูยังไงว่ะ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม ถ้าช่วยไม่ได้ขึ้นมา
มีหวังโดนครูอรทัยสายโหดโหมดศูนย์คะแนนแน่ไอ้อิท

ไบรท์ : ตามกูมา
อิท: หะ ปะ ไปไหน ?
ไบรท์: จะให้กูช่วยไม่ใช่ไงวะ
อิท: ชะ ช่วยหรอ ยังไง ?
ไบรท์: มึงนิถามจริง ไปกันได้ละ

หมับบบบบ

อิท : เห้ยยยยยย
ไบรท์: เห้ยเชี้ยไรมึงเนี่ยยยย
อิท: จะ จะ จับมือ กูทำไม >o<
ไบรท์: ก็มึงมัวลีลา ชักช้า ไปไม่ทันคาบครูอรทัยขึ้นมา มึงจะซวยเอา
อิท: เออ ไม่ต้องจับก็ได้>3<

ปกติไม่ค่อยได้จับมือถือแขนกับใคร
พอพี่มันจับเลยรู้สึกตกใจนิดหน่อย รู้สึกวูบๆซู่ๆที่หน้า ความรู้สึกนี้คือ What?

ไบรท์: งั้น ก็รีบไปกัน


ผมก็เดินดิ่งๆๆก้มหน้าก้มตาเดินตามหลัง
รุ่นพี่ที่บอกว่าจะช่วยผม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าจะช่วยยังไง

ณ ห้องเรียน ม.5/7

ตุบบบบบ

อิท: จะหยุดเดินทำไมว่ะเนี่ยย >o<
ไบรท์: ถึงละ

ถึงไหนของพี่มันว่ะ เดินตามหลังพี่มันจนไม่ได้ดูตามทาง พอตั้งสติแล้วมองรอบๆ อ้าวบรรลัยละงานนี้ ไหนมึงบอกจะช่วยกู รึจะฆ่ากูทางอ้อมกันแน่ว่ะ นี้มันห้อง 5/7 ห้องเรียนผม ซึ่งตอนนี้ก็มีหญิงร่างใหญ่กำลังถือไม้เรียว
เดินไปเดินมาหน้าห้อง พร้อมกลับเปล่งเสียงที่ใครได้ยินเป็นต้อง
เสียวสันหลัง ครูอรทัยสายโหดโหมดศูนย์คะแนนแถมติดลบ

อิท: พี่ !! มึงจะช่วยหรือจะฆ่ากูกันแน่ว่ะ
ไบรท์: ก็ช่วยอยู่นี้ไง
อิท: ช่วยอะไรของมึงวะพี่ เหมือนส่งกูมาเพื่อรอประหาร
ไบรท์: เหอะหนะ เชื่อมือพี่คนนี้ได้เลย

แหวะ สายตาและรอยยิ้มเจ้าเลห์แบบนี้มันมาอีกละ ก็ได้แต่ภาวนาว่า จะช่วยได้อย่างที่ปากพี่มันพูดละกัน

ไบรท์ : ครูอรทัยครับ

ชิบหายตายห่า เล่นตรงๆแบบนี้ กูไม่เอาด้วยนะเว้ย พอผมจะหันหลังกลับเท่านั้น ก็โดนพี่มันรั้งแขนไว้

ครู : มีอะไรจ๊ะ หนุ่มไบรท์ อ้าวนั้น
นาย อิทธิพล ไม่ใช่หรอ ทำไมไม่เข้าเรียน แถมมาสายอีก

เห็นไหม กูบอกแล้วซวยจริงๆ ไม่น่าเชื่อไอ้รุ่นพี่ที่หวังพึ่งพาไม่ได้จริงๆ เห้อ งานนี้โดนติดลบกี่คะแนนเนี่ย >o<

ไบรท์ : คือผมก็จะมาเรื่องนี้แหละครับ
ครู : เรื่องไรละจ๊ะ
ไบรท์: คือว่าเรื่อง ที่อิทเข้าสายแล้วเรียน
คาบครูไม่ทันอะครับ พอดีว่า ผมให้อิทมาช่วยงานที่ห้องสภานักเรียน ห้องมันรกๆ เลยอยากจัดใหม่ แล้วเห็นน้องมันยืนรอเพื่อจะเข้าห้องเรียน
อยู่คนเดียวเลยเรียกมันมาช่วยอะครับ
ครู: อ่อๆ เป็นแบบนี้สินะ งั้นวันนี้ครูอนุโลมให้เธอ
สักหนึ่งครั้งแล้วกันนายอิทธิพล
อิท: ขะ ขอบคุณครับ +_+
ไบรท์: ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้แจ้งครู
ก่อน
ครู : ไม่เป็นไรจ๊ะ!! เห็นว่าเป็นเธอ ครูเลยไม่ถือสาอะไรเพราะเธอเป็น
เด็กเรียนเก่งเรียนดี ขยัน แถมยังเป็นประธานนักเรียนอีก คราวนี้ครูยกผลประโยชน์ให้จ๊ะ
ไบรท์: ขอบคุณครับครูอรทัย
ครู : ส่วนเธอนายอิทธิพล กลับเข้าไปเรียนได้ละ
อิท: คะ ครับ
ไบรท์ : งั้นผมก็ขอตัวด้วยครับ สวัสดีครับ

ตอนนี้ผมเริ่มงง ว่าพี่มันดี
จนขนาดที่ครูอรทัยไม่บ่นสักคำ ผู้ชายคนนี้โครตน่าสงสัย บ้านรวยหรอว่ะ มีอำนาจ ? อยากรู้จักซะแล้วสิ

ไบรท์: อิท !!
อิท: หะ ว่า มีไร
ไบรท์ : เลิกเรียนแล้ว เย็นนี้รอกูที่ห้องสภานักเรียนนะ รู้จักใช่มะ?
อิท: อือ ! รู้ ว่าแต่มีไรอะ
ไบรท์: ไปเดี๋ยวก็รู้เอง กูไปเรียนก่อนละ บาย

แล้วพี่มันก็เดินไปแล้วปล่อยให้กู งง จะให้กูไปหาทำไมว่ะ เออก็ดีเหมือนกัน จะได้ถามว่าตกลงพี่มันเป็นคนยังไง
กันแน่ ถึงได้ช่วยเราตั้งสองครั้ง

ครู: นายอิทธิพล อยากโดนติดลบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเรียน
ใช่ไหม เข้ามาเรียนได้แล้ว

อิท: คะ ครับบบบ e_e >o<   

*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)Where stories live. Discover now