The Enigmatic Twins

Twenty Nine "Promise Us"

HELL

Tumingin ako sa paligid at napangisi nalang ako sa aking nakikita. May mga namutla parin, may mga takot parin sa kanilang mata, at may mga nanginginig parin. Yun iba naman hindi kinayaan ang mga nakikita at nag-sialisan na at meron namang hindi na talaga kinaya at dito na sumuka. Tsk, what a weak. Normal pa nga lang para sa'min ang napanood nila ngayon tapos baliktad sikmura na sila.

Nilipat ko naman ang tingin ko sa pitong lalaking namumutla parin at pinagpapawisan ng malamig. I sighed.

"That was hell." Wala sa loob na banggit ni Paul.

"No, it's not." Napatingin naman sila sa'kin at napakunot ang noo.

"Kung alam niyo lang. What you witness this night was just a simple fight for them and for the us both. There are still much worst to witness." Damon said. Napalunok naman sila.

"Mukang hindi ko na kakayanin yun worst na'yon." Sabi ni Mitsuo.

"You guys are monsters." Zy said na lalong ikinangisi ko.

"Exactly," I said. Napatingin naman sila sa'kin. "Hindi niyo na kakayanin, you'll end up saying goodbye world when you fight them. So, that's why I called you here and that is the reason you need to train— a hell training."

Nanlaki naman ang mga mata nila, "Y-you mean..."

"Yes, Dark Bladders will fight Red Bullets so condolence." I said.

"No way!" Blake.

"Yes way!" Damon, "Train and be ready to fight them or no way and I'll kill all of you right now."

"Hai!" Mitsuo said all of sudden. Napatingin kami sa kanya. "I'll train, ayoko pa mamaalam. Hindi pa nga ako nakaka-graduate sa NGSB stage. Damn, let me get a girl first." Napangisi naman ako sa sinabi niya.

Natahimik naman ang mga kasama niya at nag-katinginan. I know, it's a hard decision. Hindi nga namin sila papatayin pero in exchange, kailangan nilang kalabanin ang Red Bullets which is also a suicide. Pero hell-o~ hindi ko sila kinuha para ilaban sa R.B. kung mga tanga lang sila edi sana ang ako nalang ang lalaban, but no, I have my plans. Of course, we're here to train them. Hindi ako papayag na uuwi silang luhaan— duguan lang.

"Okay, we'll train." Blade said. "But... You should promise that I won't lose any of them." He seriously said and look at me in the eye.

"Promise us."

I stare back at him. Determinado at nakikita kong seryoso talaga niya. My heart suddenly pound. I know what he feels, because I also hate losing someone. I gaze at my twin, I really do.

"I promise."

***

Mula sa labas ng balkonahe ng kwarto ko wala akong ibang magawa kundi ang tahimik na tumitig sa asul na tubig ng swimming pool sa ibaba.

"Promise that I won't lose any of them."

Napapikit nalang ako ng maalala ko iyon. I sighed.

Tuwing naaalala ko iyon pati ang mga mata niyang nakatingin sa'kin, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Hindi ko mapigilang mapangisi nalang.

Why am I feeling this at the first place? Tsk, I'm Hell and I shouldn't be feeling anything.

Tumayo na ako at lumabas na ng balkonahe. Pag-pasok ko palang ng kwarto ay agad kong naramdaman ang presensya niyang nakaupo sa kama ko habang mataman akong tinititigan.

"What? Kanina ka pa ba?" Tanong ko at humiga sa tabi niya. Gusto ko ng matulog. Ang daming pumapasok sa ulo ko at gusto ko ng magpahinga.

Naramdaman kong humiga rin siya at niyakap ako mula sa gilid.

"Are you okay?" Dumilat ako at tumagilid para makita siya. "I'm your twin. I know what you're feeling right now. You can't hide that from me."

Ngumiti naman ako. Siya lang ang nakakakita ng ngiting 'to. Hinawakan ko ang malambot niyang pisngi at mahinang pinisil ito. Ang cute niyang mag-alala.

"I'm fine, you don't need to worry." I asure him.

He sighed and close his eyes. Napailing nalang ako at mas lumapit sa kanya tsaka siya niyakap. I kissed his forehead like I always do since we were young. I miss my little brother. I felt that his hug tighten too. I close my eyes and let darkness eat the both of us.

~ • ~

DAMON

Nagising ako dahil sa sikat ng araw galing sa balkonahe ni sis. Nakalimutan niya na namang isara ito.

Napatingin naman ako kay sis. Nakayakap parin kami sa isa't isa. How I wish that we were living in a normal world— with a normal life. Tumingin ako sa osaran to find out kung anong oras na. Maaga pa.

I sighed and let my arm reach the curtain. I only use this arm when we are on a fight or mission but that's only often. Hinila ko ang itim na kurtina at iniharang sa terrace ni sis. Ayoko pa siyang gisingin.

[[ A/N: if u already read His Gangster Queen, ya'll know what was Damon talking about. 😉 ]]

Tinitigan ko si Sis. She looks like an innocent angel when she's asleep but when she's awake... You'll see a demon that escaped from hell. Sana tulog nalang siya lagi. Joke. But she's my twin, pareha lang kami.

She's the silent-cold demon while I'm the demon that always smiles. So, don't let your guard down and better watch your back. You'll never know when we'll attack.

***

✂ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ✂

Diba bitin parin? 😂

Sorry sa late ud. Nag-kaproblema kasi na ikinabwisit ko. nawala ba naman yun first draft ko sa chapter na to 😒 kainis diba?

So, see ya in my next ud~